Saat 4 yani gece 4 evdekileri ise sormayın annem hüngür hüngür ağlıyor sanki kocaya gidiyorum babam sinirli geç kalıcaksın hadi hızlı deyip duruyor ablam bana yardımcı olmak için yiğenim Beril i de almış gelmiş ama yardımcı olmayı bırak Beril in ağlayıp zırlayıp evde sürekli herşeyi dağıttığından ortamı germekten başka işe yaramıyor abim ise horul horul uyuyor hayırsız evlat sanırım burada işe yarayan bir kişi var oda tabiki de ben Handan Korkmaz . Korkmaz ailesinin soyadının hakkını veren tek kişi . Nedendir bilmiyorum ama içsesim başroller asla ölmez diye klişe bir söz söyleyip beni gaza getirmeyi başarıyor tıpkı şimdide olduğu gibi . Çocukluktan beri içimde bir avukatlık aşkı var . Şimdide İstanbul ' daki hukuk üniversitesine girmeyi başardım ve 1 hafta sonra başlıyacak üniversitem için yurda yerleşmeye gidiyorum . Hemde tek başıma evdekilere gelmenize gerek yok ben hallederim size yük olmayım demiştim ve 1.30 saat sonraki otobüs yolculuğum için hazırlık yapıyorum hangi akılla gelmenize gerek yok dedim bilmiyorum ve bilmediğim bir şey daha var daha önce hiç gitmediğim şehirde artı 10 saatten fazla sürecek bu yolculukta ne yapacağım hiç bir fikrim yok . Merak ettiğiniz bilgiyide şimdi söylüyorum doğuma büyüme Adanalıyım ve Adana da yaşıyorum . Her neyse şimdi valizime son eşyalarımı koyup kol çantamada gerekli yiyecek ve eşyaları aldım ve hazırım .

- Ahh kızım bu günleride görücekmiydim ben kendine orada çok dikkat et . Serserilere bulaşma dışarıya dikkat et kızım benim tamam mı ?

Allah aşkına birisi şu kadına cezaevine değil hayalimdeki üniversiteye gittiğimi söylesin .

- Tamam annecim tamam sen merak etme.

- Ablam bak İstanbul da çok serseriler vardır sakın onlara bulaşıyım deme bak senin sağın solun belli olmaz bir anda seni karakollardan toplamayalım tamam mı ?

- Aaa ama yeter yani sizde beni iyice ailenin belalısı bellemişsiniz . Bu ailenin bir sorunlu çocuğu varsa oda içerde horul horul uyuyan abim.

- Anne ne bu ses niye uyumuyosunuz?

- Heh geldi işte abicim kardeşini nede güzel uğurluyorsun bakıyorumda

- He sen bugün gidiyosuun abim beni niye uyandırmadın ben sana yardımcı olurdum .

- Gerizekalı üstüne bir su dökmediğim kaldı ki keşke onuda yapsaymışım o kadar vurdum uyan diye tık etmedi mübarek kurşun geçirmez yeleklemi uyuyosun anlamadımki

-Şışşş tamam sakin Allah Allah . Sen hazırmısın kızım hadi götüreyim ben seni otagara sonra otobüsü kaçırıcan bidaha bilet filan almam .

- Hazırım baba.

Hayır yani babamdaki bu sinir tamam Adanalı ruhundan geliyo iyi hoşda 1 saat sonraki otobüse ne diye şimdi gidiyoruz onu anlamadım . Ama korkumdanda birşey diyemiyorum ne kadar 20 yaşında bir gençde olsam babamın karşısında hiçbirşey diyemem.

Neyse evdekilere tek tek sarılıp annemin arkamdan su dökme faslını bitirdiğimize göre yola çıkabiliriz babamla valizimi yerleştirdim. Zaten bir tane orta boy valizim var birde büyük kol çantam malum otobüste minik bir çanta yanına alan yolculukta hiçbirşey yemeyen o süslü püslü kızlardan asla olamam hele siz birde beni yolculuğun sonunda görün saçım başım dağılmış yürümeyi bile unutmuş bir halde görünce şaşırmayın . Allah tan başka birşeyden korkmam fakat birşey daha var oda beni bu otobüs yolculuğuna mecbur bırakan yükseklik korkum beni bu hayatta hiç bir şey uçağa bindiremez . Her neyse arabayla 20 dakika süren yolculuğumuzun ardından otagara vardık tam arabadan ineceğim sırada babam bana doğru yönelip

-Handan

- Efendim baba

-Bak ben sana güveniyorum ben evdekiler gibi sana dışarıya dikkat et gibi şeyler söylemem ama sakın kendini ezdirme senin kılını incitene haddini bildir korkmaz soyadının hakkını vereceğine adım gibi eminim . Canım kızım bu

Deyip cebinden gümüş bir kolye çıkardı

- Bu bana babannenden hatıra bir kolye sana bunu vermek için doğru zamanı bekledim . Al bunu ve boynundan asla çıkarma

Gümüş ve ucunda işlemeli küçük bir çiçek bulunan güzel hatta güzel az kalır mükko bir kolyeydi bu

- Teşekkür ederim babacım

Deyip tam sarılıcaktımki

- Hadi acele et geç kalıcaz

deyip arabadan indi hayır yanı tabakhaneye bokmu yetiştiriyoz anlamadım. Daha fala babamı sinirlendirmeden bende indim biletimle birlikte otobüsün olduğu tarafa doğru yürümeye başladım . Yaklaşık 5 dk kalık bir yürüyüşün ardından babam muavinle valizimi yerleştirirken bende otobüsün içine girip koltuğumu aramaya başladım ve buldum cam kenarı tek koltuk bir yerdi hemen eşyalarımı yerleştirdim ve çoğu yolcunun geldiğini gördüm sanırım babam fazla aceleci değilde benim fazla üşengeç olduğum kanaatine varıp otobüsten indim şaka maka baya kalabalıkmış buralar neyse babama son kez sarılıp ondan ayrıldım bu sırada ellerim boynumdaki yerini alan güzel kolyeye gitti ve babama

- Kolye emin ellerde babam hoşçakal evdekilerede söyle fazla meraklanmasınlar hergün ararım ben sizi

deyip tekrar babamı sulu sulu öptüm babam da bana sarılıp kokumu içine çektikten sonra otobüsteki muavin yolcu kalmasın diye bağırdı nede çabuk geçmişti zaman sadece bu 15 dk degil ben neçabuk büyümüştüm her neysee fazla drama gerek yok babamın kollarında istemeye istemeye ayrıldım ve otobüse yöneldim koltuğuma geçip camdan tekrar babamı aradı gözlerim onu gördüğümde o da bana bakıyordu otobüs hareketlenmeye başladı ve bende babama el salladım derken babam gözden kayboldu ve biz yola koyulduk . Koltu baya rahatsızdı bende bunu daha rahat yapmak için siyah bez spor ayakkabılarımı çıkartıp köşeye sabitledim ki olası bir ani frende ön taraflara doğru giderse rezil olabilirdim bacaklarımı kendime doğru çekip daha rahat bir pozisyonda oturdum zaten rahat şeyler giymiştim gri bir eşofman ve eylül ayında olduğumuz için siyah düz eşofmanımın hizasında biten kalın askılı bir crop giymiştim saçlarımıda sıradan bir topuz boynumdada yeni kolyemle birlikte gayet hoş olmuştum aman zaten kimene adam olana çok bile derken karşımda bu tarafa doğru gelen tek tek koltuktakilerin biletlerini alan kaslı artı yakışıklı adam muavin olamazdı dimi hayır yani bu ilkokul mezunu bile olsa bunu havada kaparlar olum bu ne . Adamın üzerine yapışan beyaz gömleği ve altındaki siyah kot pantolon ve yakasındaki muavin kartıyla baya iyi görünüyordu saçları öne doğru gelmiş dağınık bir şekilde duruyordu ve baya çekiciydi ama bu onun gelip geçici bir muavin olduğunu değiştirmiyordu hem zaten ben bunun gibilerini çok görmüştüm böyle kasla masla herkesi etkileyebilirlerde ben adamın içine bakarım böylede bi Adanalıyım işte herneyse telefonumdan bir bildirim gelince telefonuma yöneldim en yakın arkadaşım olan Begüm den gelen mesajdı bu aynı üniversiteye gidiyorduk o benden 1 gün önce gitmişti yurda zaten ikimiz kalıcaktık yurtta o benden önce gidip odaya bi çeki düzen vermişti şimdide sabahın köründe uyumamış bana yola çıkıp çıkmadığımı soruyordu sanırım hayattaki tüm şansımı Begüm üzerinde kullanmıştım gerçekten onun gibisi yok . Her neyse onunla biraz mesajlaştıktan sonra bana yönelen muavini gördüm .

- Adınız soyadınız ve biletinizi alabilirmiyim hanfendi

-Handan Korkmaz . Buda biletim

deyip biletimi adama uzattığımda adam beni inceliyordu ki bende onu biletimi aldı ve biraz daha bana bakıp iyi yolculuklar hanfendi diyip gitti eğer biraz daha baksaydı zaten burada olay çıkartırdım herneyse kafamı koltuğa yasladım ve camdan yolu izlemeye koyuldum ve yavaş yavaş gözlerim kapandı .

DEVAMI 2. BÖLÜMDE ÇOK YAKIN ZAMANDA

UMARIM BEĞENMMİŞSİNİZDİR