Elimdeki deftere bakarak dolaptan son malzemeyi de çıkardığımda bakışlarımı tezgaha çevirmiştim.Eksik malzeme olmasını istemiyordum.Her şeyin tam olduğundan emin olduktan sonra kabın içine yumurtayı kırdım ardından şekeri ekledim ikisini birlikte çırpmaya başladığımda bir yandan elimde tuttuğum kutu biramı yudumluyordum.Midem her kalkacak gibi olduğunda biramdan yudumlayıp bakışlarımı farklı yerlere kaçırıyordum.

Yumurtayla şeker yeteri kadar karıştığında üzerine diğer malzemeleri ekleyip yoğurmaya başlamıştım.Kıvamını aldıktan sonra şekil verip fırına atacaktım.Pratik bir tarifti.Kurabiye hamurunu yoğururken aklım yarın çalışacağım pastanedeydi.Böyle yerleri oldum olası seviyordum.Anonim beni gerçekten iyi tanıyordu.

Yoğurma işlemini bitirdiğimde yuvarlak yuvarlak şekiller vermeye başlamıştım.Şekil verdiklerimi hızlıca tepsiye yerleştiriyordum.Çünkü biraz daha uzarsa mide bulantımdan kusacağıma emindim.Elimdeki son birkaç hamur parçasına daha şekil verdiğimde kendimi daha fazla tutamayacağımı hissediyordum.Kurabiyeleri hızlıca önceden ısıttığım fırına koyup lavaboya doğru koşmuştum.

Klozetin kapağını açıp içine doğru eğildiğimde kusmaya başlamıştım.Kendimden nefret ediyordum.Kusmam sona erdiğinde kafamı geriye atıp göz pınarlarımdan gelen damlaların akmasına izin verdim.Bu sırada kulağıma telefonumun zil sesi doluyordu.Kalkabilecek halde değildim bundan dolayı umursamadım ama telefonum ısrarla çalmaya devam ediyordu.Halsizliğim artık gözlerime kadar vurduğunda gözlerimin yavaşça kapanıyordu.

Gözlerim kapanırken hatırladığım son ses aceleci şekilde yumruklanan dış kapımdı.

...

"Işıl."

Oldukça yabancı bir sesle gözlerimi araladığımda karşımda duran yabancıyla afallamıştım.Bu yabancı da kimdi? En son lavaboda bayıldığımı hatırlıyordum.Karşımdaki yabancı adam "İyi misin?" diyerek bana doğru hafif yaklaştığında kendimi geri çekmiştim.Bir yabancının evimde ne işi olduğunu nasıl girdiğini hala anlamamıştım.

"Kimsiniz?" dediğimde bakışlarımı simsiyah saçları kömürden gözleri olan yabancıya dikmiştim.

"Anonim benim." diye yanıtladığında yorgun bakışlarıma şaşkınlıkta eklenmişti.Onu asla böyle hayal etmemiştim.Benim hayal dünyamdaki halinden çok daha çekiciydi.

"İlaçlarını içirdim.Evdeki tüm biraları yok ettim." dedi. "Adın ne?" dediğimde "Şimdi gitmem gerek zaten aldığın ilaçlardan dolayı yarın sabaha hiçbir şey hatırlamazsın." diyerek geçiştirmeyi tercih etmişti.Elimi kaldırıp kolunu yavaşça tutmaya çalıştığımda "Hatırlamak istiyorum beni kalbinin bir köşesinde verdiği değerle bir şekilde taşıyan birisini hep hatırlamak isterim." dedim.Daha sonra "Yanık kokusu kurabiyelerden dolayı değil mi?" diye ekledim.Cümlemin ardından kısa bir süre bakışmamızın ardından kömür gözlerini benden çekmeden içten bir gülümsemeyle "Hayatımda yediğim en güzel kurabiyeydi." dedi.Bir süre bakışmaya devam ettikten sonra bakışlarını benden çekip gözden uzaklaştı.Duyduğum kapı kapanma sesi ile gittiğini çoktan anlamıştım.