3. Bölüm / Bilinmeyen Rütbe

Merhaba,

Bu bölümde Teğmen'in Okyanus'u tanımadığını (kardeşi veya komutanı olduğu bilmeden) bilmenizi isterim.

Ayrıca Uras Teğmen ile ilgili bazı şeyleri de ileri ki bölümlerde öğreneceğimiz belirtmek isterim.

Oy vermeyi ve bol bol yorum yapmayı unutmayınız, lütfen :)

Umarım, beğenirsiniz ♡

.

Bu kadar beklememize sebep olan oğullarını görmek için bakışlarımı kapıya doğru çevirdim.

İçeriye giren ikiliyi aynı anda tanıdım.

Yaşı daha büyük olan simsiyah saçları ve masmavi gözleri ile bana eskiyi hatırlatan, Binbaşı.

Sarı saçlara sahip olan Teğmenin, elaya yakın açık kahve gözleri ona bakmamın aynı anlarında beni buldu.

Onları görmüştüm. Bize en yakın diğer Askeriye'de görev alıyorlardı. Yani buraya en yakın ikinci Askeriye oluyor.

Beni tanırlar mıydı ki?

Gerçi pek sanmıyorum, onlar daha önce beni hiç görmemiştir.

Kimleri mi görüyordum?

Kızıl Timi Üyelerinden

Komutan, Binbaşı Yunus Kızıl

Teğmen Uras Kaya Kızıl

İçeriye geçip tam olarak yanımızdaki üçlü koltuğa oturdular ya da kendilerini attılar, diyebilirim çünkü üçlü koltuğa ikisi anca sığdı. Bu daha çok Binbaşıdan kaynaklıydı.

Teğmen bana koltuğun daha yakın olan kısımına geçmişti. Koltuklar da fazlası ile yakın olduğundan dolayı Teğmen ile oldukça yakın oturmuş olduk.

Üniformalarıyla çok asil duruyorlardı.

Bende öyleydim ya!

En son göreve gittiklerini duymuştum. Uzun bir görev olmalıydı ki, bunu duyalı da biraz zaman olmuştu.

"Anne, bizi neden çağırdınız? Birinize bir şey olmadı, değil mi? Ege nerede?" dedi, Binbaşı. Bahsettiği kişi kimdi?

Hem Binbaşı hiç konuşmayacak gibi duruyordu. Duyduğuma göre fazlasıyla sert ve kaba biriydi ama ailesi ile konuşurken sesinin yumuşadığını sezebiliyordum.

Zaten öyle olurdu. Aile olabilirsen onları sevdiğin için üzülmelerini istemezdin.

Çiçek Hanım ise oğulunun sorularına cevap veremeden mutluluk, hüzün ve özlem ile karışık bir şekilde konuştu.

"Sağ salim geldiniz ya, oğlum!" dedi, Çiçek Hanım. Sevinçle oğullarına bakarken dokunsalar ağlayacakmış gibiydi.

Keşke beni de böyle bekleyecek bir annem olsaydı...

Böyle düşünmüyordum, artık. Evet, düşünmüyordum. Ben alışmıştım, galiba...

"Önemli bir şey yok, değil mi anne? İyisiniz? Hem bunlar kim?" dedi bize bakarak, Teğmen.

Bu demişti, değil mi? Bu muyum ben?

Sensin bu, Teğmen!

Önce ne istediğinizi bir söyleyin? Kıdemli Üsteğmen olan bana, bu demeyi göstereceğim sana, Teğmen!

Hem ben onun komutanı oluyordum. Ne hakla-

Tamam! Çok abarttım.

Komutanıma da mı bu demişti?

"Evladım, siz çok geç geldiniz. Neredeydiniz?" diye sordu, Mehmet Bey.

Teğmenin sorusuna cevap vermemişti.

"Uras'ı bekledim, baba." dedi, Binbaşı.

Teğmenin adı Uras'tı. Yani Uras bizi bekletmişti. Şuan bu çocuğa sinir olduğuma daha çok eminim.

"Oğullarınız da geldiğine göre artık söyleyebilirsiniz diye umuyorum. Bizi neden çağırdınız?" dedim. Ses tonumu kontrol etmeden biraz sert konuştuğum için yeni gelen ikilinin kaşları çatılmıştı.

İstesem de tanımadığım insanların yanında özel olarak ses tonumu yumuşatamıyordum.

Binbaşı olduğu için tekmil vermeliydim ama beni tanımadığı ve aynı Askeriye'de olmadığımız için tekmil vermemiştim.

Tamam. Tekmil vermeliydim ama bir daha nerede karşılaşacağız ki? Hem yaralıyım.

Bir de onları tanımadığım için yalan söylemek zorunda kaldım. Asker olduklarını bilseydim, asker olduğumu söylerdim.

Deniz Akif'te benim gibi düşünüyor olmalıydı ki, o da tekmil vermedi.

"Anne, ne oluyor? Biz yeni geldik-" diye sordu, Teğmen. Sözünü bölen ise aksi doktordu.

Siz yeni geldiniz de biz daha önce geldik ya!

"Evet, söyleyebilir misiniz? Birazdan acil ameliyat falan çıkarsa burada olamayabilirim." dedi, doktor. Aksiliği bize özeldi, anlaşılan!

"Tamam, oğlum." dedi, Mehmet Bey.

"Ne söyleyeceksiniz, kötü bir şey olmadı, değil mi? Eve gidip dinlenmek istiyorum, anne." dedi, Teğmen.

Ben de öyle! Deniz Akif de öyle! Oturmuş ne söyleyecekler ise söylemelerini bekliyoruz.

Hem bu çocuk da fazlasıyla nazlıydı.

Bende bugün çok gergindim. Neyse ki, bunu dışarıya yansıtmıyordum. Şimdilik...

"Öncelikle, kızım sana bir şey sormak istiyorum." dedi, Çiçek Hanım. Başım ile onayladım.

"Gözlerin... Gözlerin lens mi?" dedi.

Ne?

Bu da nereden çıkmıştı!

Bunu nereden bil-

"Bu da nereden çıktı?" dedim, garip bir şekilde.

O sırada doktordan gelen kıkırtı ile bakışlarım ona düştü. Sonra da savcının gülmemek için zor durduğunu gördüm.

Annelerinin bir kıza gözlerin lens mi diye sorması onlara komik gelmişti, sanırım.

Bence hiç komik değildi!

"Kızım, ben öyle demek istemedim. Yani, özür dilerim." dedi mahçup bir şekilde, Çiçek Hanım. Aslında soracak bir şeyi daha var gibiydi ve bunu tahmin edebilmiştim.

"Sorun yok." dedim, sesimi yumuşak tutmaya çalışırken. Çiçek Hanımı üzmek istememiştim, nedense?

"Evet, beni niçin buraya çağırdığınızı artık öğrenebilir miyim?" dedim, ses tonum sabırsızca biraz yüksek çıkmıştı.

Bir anım başka bir anımı tutmuyordu!

Hem sorduğu sorudan rahatsızlık duymuştum. Hem de bu ortamda bu kadar fazla kalmak istemiyordum. Nedenini bilmediğim bir şekilde huzursuz olmuştum.

"Sesinin tonunu ayarla! Kimlerle konuştuğunu biliyor musun?" diyen kişi ise bana bu diyen Teğmendi.

Sabrımı gerçekten sınıyordu!

Döverim bunu ben!

Hayır, sakin sakin oturacaksın! Sakın ol!

"Kimmişsin?" dedim, normal bir ses tonu ile ama çok da merak etmiyormuş gibi.

Kimlerle konuştuğunu biliyor musun, diye sormasına karşılık vereceğim bir cevabım yoktu çünkü hiç birini tanımıyordum.

Bana bunu söyleyen, Uras Teğmen olduğu için sadece onun şahsına bir soru yöneltmiştim. Yani benimle konuşmaya başlayan kendisiyken neden çoğul kullanıyordu ki? Değil mi?

Onunla inatlaşabilirdim.

Yine de her şeye rağmen ben onu hala alttan alıyordum.

Kendisi Teğmen olduğu için ben onun komutanı oluyordum. Beni tanımasa bile bu yaptığı doğru değildi.

Tanımadığımız insanlara bile belirli sınırlarda davranmalıydık.

Tanımadığı insanlar ile böyle konuşuyorsa tanışırsak göreceği çok olurdu.

Sonuçta bende buraya kolay bir şekilde gelmemiştim. Hem de hiç kolay bir şekilde gelmemiştim.

Şuanda onun ailesi gibi benim arkamda duran bir ailem yoktu ve ben buna rağmen buraya kadar gelebilmiştim.

Yaşlarımız yakın olmasına rağmen ondan daha kıdemliydim ve bu konuda tek başına kendimle gurur duyuyordum.

"Teğmenim ben. Seni attırırım içeriye! Abim Binbaşı, babamda Albay!" dedi.

Bu gereksiz tepki de neyin nesiydi!

Yazdım bir kenara!

Kendi başarısı ile övünüp kendini tanıtacağına babası ve abisinin de başarısının arkasına sığınarak kendine güvenli bir bölge oluşturmuştu, anlaşılan.

Bakışlarım Mehmet Bey'e düşerken kaşlarım çatıldı. Babası, Albay. Mehmet Bey Albaydı! Doğru ya, ismini duymuştum.

Acilen şaşkınlıktan açılan ağzımı kapamalıydım! Mehmet Bey, Albaydı!

O zaman ben bu kadar yalanı niye söylemiştim ki?

Buradan sonra nasıl toparlayacağımı asla bilmiyordum.

Umarım bir daha karşılaşmayız, Kızıl ailesi!

Farklı bir Askeriye'de görev alıyordu, sanırım. En son Teğmen ve Binbaşının görev yerlerinin değişeceğini duymuştum.

Açık kalan ağzımı kapatıp bakışlarımı Mehmet Bey'den çekerken diğer söylediği şeye odaklandım.

Beni attırıyormuş, içeriye!

Ne? Beni! Beni!

Ciddi mi diye yüzüne baktığımda ciddi bir şekilde sinirlendiğini gördüm. Şey kahkaha atarak gülsem sorun olur mu?

Her neyse komutanı olduğumu bilmiyor.

Bilmese bile tanımadığı insanlara da asla böyle davranmamalı!

İçimden gelen bir şekilde kafam eğikken hafifçe gülümsedim ve kafamı ona doğru kaldırırken ifademi toparladım. Beklemiyor olacaktı ki, gülümsemem onu şaşırttı ve bu sefer onun kaşları çatıldı.

Hem şurada kocaman bir kahkaha atmamak için kendimi çok zor tutuyordum.

Gülmemeyi başarabilirsem bu büyük bir başarı olacaktı. Tanımadığı birine bulaşmamalıydı! Hele bana, hiç!

Tam yanımda olduğu için onun tarafına doğru yöneldim ve kulağına doğru eğildikten sonra sakin bir ses tonu ile konuştum.

"Uras Teğmen, ben şuan seninle konuşuyorum. Baban ve abini bana, senin tanıtma sebebini öğrenebilir miyim? Doğrusu yetişkin bir bireysin. Neden tek kendinden bahsetmiyorsun?" dedim.

Ona yaklaşmam hoşuna gitmemiş gibiydi, bunu anladığımdan geriye çekiliyordum ki kısık sesle söylediği şey ile tekrar konuştum.

"Kimsin?" dedi. Yeni anlamaya başlamıştı, sanırım. Tanımadığı biri olarak bana nazik davranmalıydı!

"Teğmen Uras Kaya Kızıl. Buraya en yakın olan ikinci Karargahta görev alıyorsun-" derken sözümün kesilmesine neden olan şey onun yaptığı fiziksel hareketti.

Ben sesimin bölünmesinden hiç hoşlanmazdım. Bu şuanda önemli bir detaydı!

Kolunun kalkmasının omzumu iteleyip konuşmak olacağını anlayabilmiştim ama amacına ulaşamamıştı.

Bana zarar vermeye çalışacak bir şey yapmayacaktı. Bunu anlayabilmiştim.

Sadece yakın olmam onu rahatsız etmiş olmalıydı ama ben de diğerleri tarafından duyulmak istememiştim.

Omzuma yaklaşan sol elinin bileğini sağ elim ile sertçe kavradığımda bunu beklemediğini belliydi. Kolunu kavrayarak kendimden uzaklaştırdım.

Odadakilerin ses çıkarmaması ise ne yapacağımızı veya ne yapacağımı anlamak istediklerinden kaynaklı olabilirdi. Deniz Akif, bu kişilere dahil değildi çünkü neler yapabileceğimi çok iyi biliyordu.

Sol elinin bileğini sağ elim ile sertçe tutarken tutuşumu daha da sıklaştırdım ama her hangi bir tepki vermedi. Zaten tepki de vermemeliydi.

Ona olan yakınlığım onu epey rahatsız etmiş gibiydi o yüzden sağ elim ile tuttuğum sol elinin bileğini sertçe bıraktım.

Hem verdiğim gizemli hava hoşuma gitmişti. Teğmenin ismini bildiğim için bunu ona karşı kullanmaktan çekinmemiştim. Neden bildiklerimi kafasını karıştırmak için kullanmayayım ki?

"Ne yapmaya çalışıyordun?" diye sordum, duygu barındırmayan ses tonum kısık ama onun için gür çıkmıştı.

Aslında ne yapmaya çalıştığını anlamıştım.

Yakın durmamdan rahatsız olmuş ve beni iteleyecekti ama ben de bana temas etmesinden hoşlanmazdım.

Diğerleri yani Binbaşı ve Albay söylediklerimi duymasın diye eğilmiştim.

O zaman benim de asker olduğumu anlarlardı ve tekmil vermemem de göze batardı ama işler öyle bir karışmıştı ki, şuanda da tekmil veremezdim. Bir daha karşılaşmamalıydık.

Teğmen ise benim Askeriye'den olabileceğimi düşünüyor olmalıydı. Bunu yeni anlamaya başlaması onun için kötü olmuştu.

Rütbemin ondan düşük, onunla aynı ya da onun üstü olabileceğim olasılığı ile temkinli bir şekilde ses tonunu normal tutarak konuştu ama tehdit eder gibi sordu.

"İsimlerimi ve görev yerimi nereden biliyorsun?" dedi.

Cevap vermedim. Kafası karışık kalsın, umurumda değil.

.

Benim yazdıklarım harici bölümümuz;

1386 kelime...

Oy vermeyi ve fikirlerinizi yorum olarak belirtmeyi unutmayınız, lütfen :)

Yunus Binbaşı? -->

Uras Teğmen? -->

Bölümümuz biraz kısa oldu ama olsun. En yakın zamanda görüşelim ♡