Hayat her zaman istediğimiz gibi gitmez hatta bazen sizin bile karışamayacagınız yön veremeyeceğiniz durumlar olur ama buna rağmen bunlarda geçecek her şey iyi olacak deriz taa ki bütün iplerin ellerinizden koptuğunu görene kadar tabii bunu fark edene kadar çok fazla acı çeker ve yara alırsınız ama elinizden bir şey gelmez işte bende tam bu durumdaydım bir çıkmazın içinde hayat iplerimin ellerimden koptuğu o gündeyim.

Sabah herkes erken uyanmıştı sebebi ise urazın ailesinin gelecek olmasıydı , Nurcan abla bizden de önce kalkıp hazırlıklara başlamıştı bile bende yardım etmek istedim ama Uraz izin vermedi onun yerine konuşmamız gerek diyerek çalışma odasına gittik . Ben meraklı gözlerle bakarken " biliyorsun birazdan ailem gelecek sana laf edeceklerdir onları aldırma ve de uslu bir gelin ol tamam mı?" Diyip saçıma öpücük kondurdu şu anda ne hissetmem gerektiğini nasıl davranmam ne düşünmem gerektiğini hiç bilmiyordum bir girdabın içindeydim , sadece " tamam " dedim ve odama gidip çökmüş gözlerime bakıp yüzüme birazcık makyaj yapmaya karar verdim .

Hafif makyaj yapıp tekrar aşağıya indim birazdan yetişeceklerini söyledi Nurcan abla kafamı sallayıp merte bakmaya gittim o babaannesi gelecek diye çok mutluydu bu birazcık içimi rahatlarmıştı acaba nasıl insanlar diye düşünürken kapı çaldı ve içeriye bağıra çağıra girdiler " uraz bu da ne demek oluyor bizim tanımadığımız bir kızla nasıl nişanlanırsın ?" Diye çıgırdı resmen annesi böyle bit giriş beklemiyordum açıkçası " hoş geldiniz içeri geçelim " dedi Uraz sakince salona girdiklerinde bende hemen yanlarına gidip " hoş geldiniz ben Lale " dedim gülümseyerek annesi sorarcasina bakarken uraz yanıma gelip elini belime attı ve " anne , Lale nişanlım yani 2 gün sonra gercek nişanlım olacak " dedi herkes şok olmustu büyük ihtimalle bizim gerçek nişanlı sandıkları için urazın bu dediğine şaşırmışlardı " nasıl yani siz nişanlı değil misiniz şimdi " dedi kız kardeşi " hayır ama gerçekten nişanlanacaz ben hiç siz olmadan nişanlanır miyim kız " dedi alaycı bir şekilde herkes bu habere sevindi bir anda ve rahatlamış bir şekilde nefes verip tanışmaya başladık her şey o kadar hızlı gerçekleşti ki ne olduğunu anlayamadım bile .

Annesi nilüfer hanım , babası Mehmet bey , kız kardeşi ela ve erkek kardeşi kerem hepimiz kahvaltıya oturmuş yemeğimizi yerken sohbet ediyorduk sanki hiç evi basar gibi girmiş değillerdi çok neşeli ve samimi bir şekilde sohbet ediyorlardı ki oklar bana döndü bir anda " ee Lale nasıl gidiyor alıştın mı eve ?" Diye sordu annesi " iyi gidiyor alışmaya çalışıyorum diyelim " dedim sevecen olmaya çalışarak biz konuşmaya devam ederken mert " anne çikolatalı ekmek istiyorum " dedi bende "tamam canım " diyip ekmeğe çikolata sürüp merte verdim masa da ki herkes gene şaşkın bir şekilde bize bakıyordu bu sefer babası Mehmet bey konuşarak " Mert sana anne mi diyor " dedi " evet ilk tanıştığımızdan beri anne diyor " dedim bunu dememle annesinin ağlamaya başlaması bir oldu babasının ve kardeşlerininde gözleri dolmuşken bu sefer şaşıran taraf ben olmuştum " Lale kızım merti sahiplendiğin için sana çok teşekkür ederiz çok mutlu ettin bizi " dedi annesi urazın buna tepkisini merak ettiğim için ona dönerken onun çoktan bizi izlediğini gördüm ve gülümsüyordu bende gülümseyip annesine döndüm ve bana kısaca sarıldı nedense şu an çok mutlu hissetmiştim tam bir aile gibi hissettiriyordu.

Kahvaltıdan kalkıp salona geçtik hepimiz " ee gelin hanım bize kahve yapta içelim ellerinden " dedi babası " tabii yapayım " diyip kimin nasıl içtiğini öğrenip mutfağa gittim ben kahveleri hazırlarken uraz geldi mutfağa " aferin kelebeğim hızlı öğreniyorsun " dedi iki dakika mutlu olmuştuk onu da bozmaya başarıyordu öküz " asma yüzünü hemen hem bak annemler seni sevdi şimdiden " gelde sen asma yüzünü " tatlı insanlar sen benzemiyorsun onlara " dedim ve bunu demem üzerine tabii ki de kaşları çatıldı " bende tatlıyım gayet sen göremiyorsun " dedi " kesin öyledir " diyip kahve yapmaya geri döndüm tabii bu atışmamızı bitirmedi " çifte kumrular atışmanız bittiyse kahveleri götürelim hadi " dedi ela ne zaman geldini bilmeden " hemen getiriyorum " diyip uraza ters bakış atıp mutfaktan çıktım herkese kahveleri verdikten sonra bende bir yere geçip oturdum ve sohbet etmeye başladık.

Sohbet daha çok Nişan hakkındaydı tabii benim fikrim soruldu ama genelde onların kararıyla oldu her şey bu sıkıcı ortamdan beni kurtaran kişi mert olmuştu " anne " diyip kucağıma çıktı " noldu kuzum " dedim uykusu gelmiş belli ki yanında biri olmadan uykuya dalamıyordu o malum geceden sonra " uykum geldi " dedi " ben izninizle merti yatırmaya gidiyim " dedim izin isteyerek " tabii kızım " dedi annesi gülümseyerek bende teşekkürler diyip merti kucagimdan indirmeden yukarı çıktım odasına girip hikaye okumaya başladım uyuması için.

Urazın tarafına geçiş;

Laleyi ilk şirkette değil bir kafe de görmüştüm ve o zamandan beri hep aklımdaydı o gün şans eseri laleyi gormemle şaşırmıştım oğlum gene bana şans getirmişti laleyi bulmamı sağlamıştı işte o gün her şey değişti artik o fark etmese de onu gizlice korumaya başladım ve bir çok beladan kurtardım onu ama bir pişmanlığım vardı ki o da keşke böyle tanışmış olmasaydık keşke o gün kafede normal insanlar gibi tanısaydık ya da hiç karşılaşmamıyı isterdim çünkü onu bu karanlık dünyaya çekmek hem istemiyordum hemde yanımda olmasını istiyordum işte bu ikilem beni öldürüyordu her ne kadar laleye kötü davranmak istemsemde benden gidecek korkusuyla onu yanımda tutmak için böyle davranıyordum ve her defasında pişman oluyordum.

Bugün annemler gelmişti onlar benim en büyük destekçim olmuştu özellikle mertle birlikte terk edildigimiz zaman o yüzden onların da laleyi Nişandan önce tanımasını istedim lalenin o zarifliğini ,kibarlığını, naifligini , yumuşak kalbini görmelerini istedim ve de öyle olmuşa benziyordu. Beni düşüncelerden sıyıran annem olmuştu " oğlum çok guzel bir kız bulmuşsun umarım çok mutlu olursunuz çok sevdim laleyi " dedi bu beni daha da mutlu etmisti " evet oğlum ben de sevdim laleyi merti kabul etmesi ayrı bir mutlu etti beni " dedi babamda ardından " yengem çok zevkli birine benziyor onunla alışverişe çıkmaya sabirsizlaniyorum " demişti ela keremde bir iki bir şey söylemiş ailemden olumlu yorumlar almıştık bu beni gerçekten mutlu etmişti çünkü laleyle gerçek bir aile olmak istiyordum tabii o da bunu isterse . Biz böyle sohbet ederken lalenin Bayadır yukarıda olduğunu fark ettim " ben bir laleye bakayım " diyip yukarı çıktım mertin odasına geldiğimde ikisininde uyuduğunu gördüm çok masum ve çok güzellerdi bunları söylediğime ben bile inanamıyordum, telefonumu çıkartıp ikisinin fotoğrafını çektim ve ikisininde saçlarına öpücük kondurup çıktım odadan gülümseyerek aşağıya indiğimde " ikisi de uyuya kalmış " dedim hala sırıtıyordum " Yorulmuş olmalı Lale, uyandırmamakla iyi yapmışsın " dedi annem bir süre daha oturduktan sonra herkes odasına gitti dinlenmek için bende çalışma odama gidip halletmem gereken işlere bakmaya başladım. Her şey güzel olacaktı tabii bir sürprizle karşılaşmazsak.

Umarım beğenirsiniz canlarım 🫶