15 dakika sonunda eve gelmiştik

Pardon ev az kalır MALİKANE

Arabadan indik. Evin kapısına doğru yürümeye başladık. Yıldız hanım kapıyı çaldı ve kapının açılmasını beklemeye beklemeye başladık. Az sonra 40'lı yaşlarında saçları biraz beyazlamış, yüzü biraz çökmüş ama enerjik duran bir kadın kapıyı açtı.

"Hoşgeldiniz"

"Hoşbulduk"

Diye cevap verdi Yıldız hanım. İçeri girdik. Salonda bizim dışımızda dört tane adam oturuyordu. Diğerleri onların yanlarına oturdu.

"Gel kızım otur"

Dedi Mustafa Bey. Mustafa Bey ile Yıldız hanımın yanına oturdum. Mustafa Bey konuşmaya başladı.

"Bu kardeşiniz Dalya"

Ne yani bunların hepsi abim mi?

"O bizim kardeşimiz değil"

Dedi diğerlerinden biraz daha büyük duran adam.

"Ne kadar kabullenmeseniz de o sizin kardeşiniz. Ayrıca bundan sonra bizimle yaşayacak"

"Baba bir yabancıyı sırf kızın olduğu için evine niye alıyorsun"

Mustafa Bey kızmıştı.

"Uraz! Kardeşin yanındayken bunları nasıl rahatça söyleyebilirsin!"

"O benim kardeşim değil"

Adının Uraz olduğunu öğrendiğim büyük piç kalkmıştı.

"Uraz! Hemen otur geri!"

Uraz oflayarak kalktığı yere tekrar oturdu.

Yıldız hanım bana herkesi tanıtmaya başladı.

"Bak kızım bu en büyük abin Uraz, İkinci abin Polat, Üçüncü abin Demir, dördüncü abin Rüzgar ve en küçük abin Yekta. Bu da ikizin Deniz"

Herke sırayla tanışmıştı. Adamlar futbol takımı kurmuş aw 7 çocuk ne. Ben erkek olsaydım Bts olurduk SJSOSHSOWJ

"Kızım gel sana evi gezdireyim."

Dedi Yıldız hanım. Başımı sallayıp onun arkasından kalktım. Asansörün önünde durduk ve bindik. Evde asansör vardı lan. İlk bodrum kata geldik. Burada sinema odası, sauna ve hamam vardı. Bana saçma gelmişti ama umursamadım. Daha sonra zemin katı geçtik çünkü orda salon fln vardı zaten. Daha sonra birinci kata geldik. Burda Yıldız Hanımın ve Mustafa beyin odası vardı. Ve birkaç tane misafir odası vardı. İkinci katta Uraz'ın, Polat'ın ve Demir'in ve odaları vardı. Ve bir tane de kütüphane vardı. Üçüncü katta Rüzgar, Yekta ve Deniz'in odaları vardı. Dördüncü katta da sadece benim odam ve birkaç tane boş oda vardı. Ne yani koca katta tek miyim. Beşinci katta da acayip büyük bir çalışma odası ve spor odası vardı.

Bana gösterilen odaya gittim. Çok güzel dizilmişti. Dolabı açtım. Hepsinin yeni olduğu bir sürü kıyafet ve elbise vardı. Birar tane eşofman altı ve geniş bir şort çıkarttım. Tişörtümü çıkartmıştım ki odaya Polat girdi. Hayır hayır. Yaraları görmemiştir dimi.

"Arkanı dön"

"Olmaz"

"Dön dedim Dalya"

"Ben de olmaz dedim."

Yanıma geldi ve omuzlarımdan tutup beni döndürdü.

"Bunlar ne Dalya?"

"Ne gibi duruyor"

"Sen-"

Çok değişik bakıyordu ifadesini anlayamamıştım.

"Bekle geliyorum" dedi.

Az sonra elinde bir krem ile odaya girdi.

"O ne"

"Merhem, iyileşmesini hızlandırır"

"Kimseye söyleme lütfen"

"Niye?"

"Öğrenmelerini istemiyorum."

"Tamam söylemem"

Dedi ve kremi sürmeye devam etti.

Elini çekince bittiğini anladım ve arkamı döndüm.

"Teşekkür ederim"

İfadesidi. Düşünceli gibiydi. Duygularını okuyamıyordum. Az sonra odadan çıktı. Ben de üstümü değiştirdim ve kendimi yatağa attım. Biraz uyumaya karar verdim.

                                    🩰

Daha sonra ayı gibi sarsılmam ile uyandım.

"Ne oluyor ya"

(Bunu yazarken deprem oldu ksksks yanlışlıkla manifest yaptım sanırım. Yazarınız o kadar hissederek yazıyor ki yanlışlıkla gerçekten hissederek yaşadım.)

İkizcik gelmişti

"Kalk yemek hazır"

"Tamam geliyorum"

Deniz odadan çıktıktan sonra tuvalet ihtiyacımı giderdim ve aşağı indim.

Oy vermeyi ve hikayemi sevdiyseniz takip etmeyi unutmayın sizleri seviyorum muahhh💋💋

Hayalet Okuyucu Olma