"Yaa anlamıyormusun tamam diyorum halledicem tamam lavinia'ya çaktırmam merak etme bu zamana kadar birşey fark etmedi şimdide fark etmez yaa tamam halledicem diyorum bana güven".

Nasıl yani şimdi aylin beni kandırıyormuydu ama ne için bunun cevabını öğrenmem lazımdı....

Aylin son sözünüde söyleyip telefonu kapattı yakalanmamak için hızlıca yatağın yanına gidip oturdum ve aylin geldi soğuk bir ifadeyle baktım yüzüne..

"Çok beklettimmi konuşmam biraz uzun sürdü hattımı değiştiricektimde onun için aramışlar".

"Hmm çok beklemedim merak etme"dedim soğuk bir şekilde.

"Lavinia senin yüzüne ne oldu neden solgun gözüküyor hastamısın diycem daha demin turp gibiydin bir sorunmu var?".

"Y-yok bişey olmadı uykumu alamadım ben yatıcam" diyip yatağın içine girdim.

"Yatıcakmısın ama saat daha çok erken sen bu saatte uyumazsınki"

"Lütfen aylin başım ağrıyor biraz yalnız kalabilirmiyim" "t-tamam ama bir şey olmadığına eminmisin".

"Eminim dedim ya aylin anlamıyormusun yalnız kalmak istiyorum".

"Peki gidiyorum ben"diyip çıktı fazlamı sert çıkışmıştım kalbini kırmışmıydım off bilmiyorum hiçbirşey bilmiyorum gerçekten.Kafamı dağıtmak için komodinin üstünde duran telefonu elime aldım ve lia shine -aden p2 açtım

Oh (yeah)

Tek başınayız Aden

Yeah, ey, ey, ey

Bu caddelerde kimse yok

Dostlarım var, hepsi kof

Tanrılar hayıflanıyor sen yoksan (yoksan)

Tek başınayız Aden (tek başınayız Aden)

Hiç kimsemiz yok Aden (hiç kimsemiz yok Aden)

Paramparçayız Aden (paramparçayız Aden)

Öldüm Aden (öldüm Aden)

Bir de (bir de)

Kayboluyoruz bir de (bir de)

İyiyim ben, iyi de (iyi de)

Bari daha da gitme

Kafamın içindeki sanrı gibi (yeah)

Kayıbım, bulamadım kendimi (kendimi)

Bana inanmayı denemedin hiç (yeah)

Beraber başarabiliriz (yeah)

Ediyor nefret

Hepsi geride, bi' bok değiller

Başka seçenek yok bizden

Bu kez kazanıyoruz, tut elimden (elimden)

Şehrin ışıkları yanıyo' yeniden (yeniden)

Onlar savaş istemiyo'lar

Bi' an önce son hamleni yap (hamleni yap)

İzin veriyorum oyun oynamana

Bakıyorum hâlâ (hâlâ)

Bu caddelerde kimse yok

Dostlarım var, hepsi kof

Tanrılar hayıflanıyor sen yoksan (yoksan)

Tek başınayız Aden (tek başınayız Aden)

Hiç kimsemiz yok Aden (hiç kimsemiz yok Aden)

Paramparçayız Aden (paramparçayız Aden)

Öldüm Aden (öldüm Aden)

Düşmem için dua et, yok olduk yok yere

Var mı içinde kalp? Bana gerçeği söyle

Kızım düşüyoruz biz, tutun bi' yerlere

Bunun için savaş ver, ateş et benimle

Anılarımın içinde çok fazla acı var

Var gücümle savaştım kalmak için yanında

Kaygı dolu adamlara git şovunu yap

İnancım Tanrı'nın bana inandığı kadar

Düşüyorum en dibe geceleri

Kime ağladığın hiç um'rumda bile değil (hiç umrumda bile değil)

Galiba başaramayabiliriz

Bir olmayı becerdik, biz olmayı beceremedik

Onlar savaş istemiyo'lar

Bi' an önce son hamleni yap (hamleni yap)

İzin veriyorum oyun oynamana

Bakıyorum hâlâ (hâlâ)

Bende tektim ama benim tek olmam şarkınınkinden farklıydı benim tek başınayız diyebilecek kimsem yoktu yanımda geçtiğim sokaklarda , caddelerde hatırlayacak bir kimsem yada beraber geçip anılarımızı hatırlayacak kimsem yoktu.

Bir tane arkadaşım vardı o bile kof'tu yarı yolda bırakmıştı beni emin değildim ama hissediyordum.

Hiç kimsemiz yok aden diyemezdim anca hiç kimsen yok lavinia diyebilirdim yada paramparçayız aden yerine paramparçasın lavinia..

Öldüm evet bedenim buna hayır desede ruhum evet diyordu ölüydüm bildiğin canlı bir ölüydüm.

Kayboluyordum ben düşüncelerimin arasında kayboluyordum hapsolmuştum ve beni düşüncelerimin arasında kurtaracak biri yoktu.

Ama şaşırdığım bir şey vardı tüm olanlara rağmen ayakta kalıyordum bu beni güçlümü yapıyordu yoksa yaşadığım şeyler ağır değilde benmi ağır sanıyordum..

Kafamın içindeki sanrılardan bir türlü kurtulamıyordum zihnim buna izin vermiyordu ve gerçektende kayıptım kendimi ne kadarda arasam bulamıyordum bulacağımıda düşünmüyordum.

Kimse bana inanmayı denememişti yada görmezden gelmişti zihnimdekilerle beraber yaşıyordum ama onlar bile benden nefret ediyordu.

Yaşadığım şeylerin hepsi geride kalmıştı ama geride kalsalar bile izleri vücudumda hiç geçmemek üzere duruyordu ölümü beklemekten başka şansım yoktu.

Amcamlara gittiğimde kazandım sanmıştım ama herşey yine eski bokluğuna dönmüştü.

Babam denecek adam bana zarar verdiğinde tüm şehrin ışıkları yanıyordu ama kimse yardım çığlıklarıma koşmuyordu.

Çünkü savaş istemiyorlardı hem mutluydular neden benim için düzenlerini bozsalardıki ama ben hamlemi yapmıştım öldürmüştüm onu hernekadar bana hayatı zehir etsede pişmandım onun pis kanı üzerime bulaşmıştı nasıl olduğunu bilmiyordum.

Ama nedensiz hala aynı şekilde hayatın bana oyun oynamasına izin veriyordum ve mutlu olanlara bakıp keşke diyordum.

Gerçektende ben yok olmuştum ama yok yere değildi içimde kalp kalmamıştı duygusuzdum bildiğin ama bunu birtek ben biliyordum çünkü rolümü iyi oynuyordum kimse fark etmesede ruhumla en dibe düşüyordum.

Artık savaşmak için halim kalmamıştı ama savaşmak istiyordum anılarımın hepsinde bir acı vardı hepsinde ayrı bir acı..

Öz babam beni satmaya çalışmıştı sayısız acı çektirmişti daha söyleyemediğim birçok şey yaşatmıştı bunları şimdilik söylemeye gerek yoktu ama ilerde herkes herşeyi öğrenecekti.

Herkesin karşısında yerin dibine giriyordum birşey yapmasam bile hep nedensiz rezil oluyordum.

Sanki bir kuyuya düşmüşümde gören kimse umursamıyordu ağlarken bile kimsenin umrunda değildim belki benim çığlılarımı duyup yardım edenler olsaydı hayatım böyle olmazdı.

Oysa benimde hakkım değilmiydi ilgi istemek şımarmak gülmek eğlenmek herkesin hakkıydı bunları yapabilmek ama hayat bana izin vermiyordu.

Umudum kalmamıştı hayatım hep kötü gidicekti kimse tarafından sevilmeyecektim mutlu olmayacaktım kafamı yastığa her koyduğumda sessiz bir şekilde ağlayacaktım hem en sesli hem en ​​sessiz göz​yaşlarını dökücektim kimseyle bir olamamıştım çünkü gerçek bir dostum yoktu ​kimseyle biz olamamıştım çünkü gerçek bir aşkım yoktu..Bana anca mutlu olanları izlemek kalıyordu..

YAZAR'DAN

Lavinia bunları düşünürken kendini uykunun kollarına bırakmıştı bile.

Hayatın ona oyun oynamasına izin verip sonunda kaybeden omu olacaktı yoksa hayatın oyununa karşı çıkıp kazananmı olacaktı hepsini zaman belirleyecekti ama bu sürede hayat ona hiç iyi davranmayacaktı.

Peki lavinia'nın kaderini değiştiren şey ne olucaktı yada ne gibi kötülüklerle savaşacaktı düştüğü çukurdan onu kim kurtaracaktı?.

Onu kim mutlu edecekti sevmeyi sevilmeyi kim yada kimler öğretecekti?.

Kim kabuslarından uyandırıp en güzel rüyalara daldıracaktı?.

Kim olabilirdi yada kimler olabilirdi?.

Ama kimsede olmayabilirdi belkide onu çukurdan çıkarıp kimse sevgiyi ve sevilmeyi öğretmeyecekti.

Belkide hiçbir zaman kabuslarından uyanamıyacaktı ve sonunda gözlerini sonsuz bir uyku için kapatacaktı....

Helloooo yine benn

Biliyorum bu bölüm biraz sıkıcı oldu bunun için özür dilerim

Lütfen biraz yorum atınn

Küfürler için üzgünümm

Sizi çok seviyoruumm

💗💫