Birden üzerimize yürüdü....

Gözlerinde birden fazla duygu vardı ve bu beni korkutuyordu yanımıza geldiğinde yengeme döndü ve bağırmaya başladı "SEN NASIL BİR KADINSIN YA HİÇ UTANMIYORMUSUN İĞRENİYORUM SENDEN YA SENİN İKİ ÇOCUĞUN VAR BENİ DÜŞÜNMEDİN BARİ ONLARI DÜŞÜNSEYDİN HADİ SUDEYİ GEÇTİM KÜBRA NE OLUCAK SANA NE KADAR BAĞLI OLDUĞUNU BİLMİYORMUSUN DEMEKKİ BURAYA KADARMIŞ HERŞEY BİTTİ"bunları dedikten sonra bana döndü"YA BENDE SENİ VİCDANLI BİRİ SANIRDIM NASIL BİRİSİN SEN YA MEĞERSE ARAMIZDA OLAN TEK ŞEY SADECE KAN BAĞIYMIŞ CİDDEN YAZIKLAR OLSUN".

Titremeye başlamıştım amcam yüksek sese karşı hassasiyetimin olduğunu bilmiyordu gözümden bir yaş düştü gerçekten ben bunları nasıl yapabilmiştim kafam almıyordu yüzüne bile bakamıyordum ağlamalarım gittikçe şiddetleniyordu bunu durduramıyordum gözlerimi sıkı bir şekilde kapattım birkaç dakika sonra dış kapının sesi gelmişti gözlerimi açtım ve etrafıma baktım kafamı kaldırdığımda yengem sandalyeye oturmuş ağlıyordu kübra bana ve yengeme iğrenircesine bakıyordu sude yine telefonunu eline almış biriyle yazışıyordu ben bense sadece ağlıyordum lanet olsunki elimden bir şey gelmiyordu yine bir şey yapamıyordum yine sessizdim lavinia ışık yine kaybetmişti yine ışıklarını söndürüp karanlığa gömülmüştü ama bu sefer birdaha geri açılmayacak üzere kapanmıştı o ışıklar artık ne biri tamir edebilir nede geri açabilirdi çünkü bir gün mutlu olsam bile geçmişimden asla kurtulamazdım kimse geçmişinden kurtulamazdı ne olursa olsun geçmiş unutulmaz bir yaraydı geçmişimi unutmaya çalışsam bile vücudumdaki izler buna asla izin vermeyecekti amcam ve kübrada gitmişti yine kimsesiz kalmıştım.

"Sizden iğreniyorum" iğreniyorum kelimesini bastırarak söylemişti kübra bunu dedikten sonra mutfaktan ayrıldı ve yine dış kapının sesi gelmişti oda gitmişti sadece üç kişi kalmıştık bir tarafta kafasını telefondan kaldırmayan ve bu halde bile gülen sude bir tarafta derin düşüncelere dalmış amcamın eski eşi olan kadın bir taraftada ne yaşadığını bile bilmeyen ben bunları düşünürken kulağıma yengemin sesi geldi "hepsi senin yüzünden" hepsi benim yüzümdenmi daha fazla kendimi ezdiremezdim bu yüzden konuşmaya başladım "YA SEN DALGAMI GEÇİYORSUN SEN EĞER AMCAMI ALDATMASAYDIN BUNLARIN HİÇ BİRİ OLMAZDI SANKİ BEN YAPMIŞIM GİBİ SUÇU BANA ATAMAZSIN".

Bunları dedikten sonra konuşmasına izin vermeden hızlı adımlarla odaya gittim dolabın kapağını açıp bir kaç parça kıyafet telefonum kulaklığım ve ne olur ne olmaz belki takacak biryer bulurum diye şarj makinesi aldım hepsini geniş bir çantanın içine koydum ve çıktım ardından koşmaya başladım nerde kalacağımı bilmiyordum aklıma hiçbiryer gelmiyordu sanırım bu geceyi sokakta geçirecektim.

Bir süre sonra sahile gelmiştim birkaç adım attım ve kumların üstüne oturdum normalde şezlongları kaldırırlardı ama şansıma birtane kalmıştı telefonu çıkarıp önce saate ardındanda şarjıma baktım saat 00:04 şarjım ise %74'dü saat bayağı geç olduğu için şezlong doğru yürüdüm ve üstüne uzandım duyduğum en son şey ise denizin o mükemmel sesiydi.

Sabah birinin beni dürtmesiyle uyandım "hanım efendi şezlongda uyumak yasak lütfen zorluk çıkarmadan kalkın" hala uykum vardı ama kimseyle uğraşmak istemediğim için kalktım eşyalarımı alıp sahilden çıktım

1 HAFTA SONRA

Sabah gözümü açtığımda yetimhanedeydim evet yetimhaneye gelmiştim nasıl geldin diye sorarsanız polislere gitmiştim sonrada beni buraya getirmişlerdi ve yine tahmin edersiniz burdada hayatım aynıydı bu seferde yetimhanedekiler tarafından zorbalığa uğruyordum benim için tek iyi olan şey bir tane arkadaşım olmasıydı maalesef oda benim gibi zorbalığa uğruyordu "lavinia beni duyuyormusun"birden irkildim ve arkadaşım ayline baktım "pardon aylinimm dalmışım" "önemli değilde hadi kalk yemek yiyicez açlıktan ölmek üzereyim" dedi bende ona gülümseyip "tamam tamam geliyorum yoksa benide yiyeceksin"dedim ve ikimizde kahkaha attık ardından daha fazla aç kalmamak için yemekhaneye indik yemeklerinizi doldurduk tam gidiyordukki bize zorbalık yapan kızlardan biri çelme taktı neyseki son anda düşmekten kurtulmuştum yüzünü göremediğim için kafamı kaldırıp baktım gördüğüm kişi gurubun lideri ezgiydi bana bakıp pispis sırıtıyordu umursamadan gittim ve aylinle boş bir yer bulup oturduk yemeğimizi yedikten sonra bahçeye çıktık telefonu elime aldım ve tarihe baktım 20/03/2024 bugün doğum günümdü ve ben bunu unutmuştum gerçi hatırlasamda bir şey değişmiyordu çünkü hep aynı şekilde geçiyordu tek fark doğduğum için dövülmememdi gözlerim dolmuştu ama hayır ağlamazdım şimdi olmazdı kafamı yukarı kaldırdım ve gözyaşlarımı kuruttuktan sonra geri indirdim kendimi teselli edercesine içimde konuştum "geride kaldılar geride kaldılar geride kaldı o günler" evet bu bir şarkı sözü ama amcama gittiğim günden beri kendimi avutmak için hep bir şarkı sözünü tekrarlardım ayline dönüp acı bir gülümseme ile konuştum "ben biraz rahatsız hissediyorum zaten birazdan kapılar kapanacak dışarda kalmayalım içeri girelim" "tamam ozaman hadi girelim" içeri girmiştik girer girmez duşa girdim.

Duştan çıktığımda herkes pijamlarını giymişti burda herkesin nedensiz bir şekilde saat 21:00da yatması gerekiyordu yoksa ceza veriyorlardı ceza almamak için hemen yatağın içine girdim kendi kendime tavana bakmaya başladım babamın bana yaptıkları geldi aklıma gerçekten benim anlattıklarımın dahada fazlasını yapmıştı ama dilim varmıyordu her hece düşünürdüm bir insan kendi öz kızına böyle bir şeyi nasıl yapar diye cidden aklım almıyordu canımı az acıttıgı zamanlar birazda olsa bağıra bilirdim ama çok yaktığı zaman ne bağırabilirdim nede ağlayabilirdim sonra annemi düşünmeye başladım o günkü hali aklımdan gitmiyordu kanlar içinde yerde yattığı ve sonkez başımı okşadığı hali aklımdan gitmiyordu birde bunca zaman hiç söylemediğim biri vardı abim ona ne olduğunu bir türlü ögrenememiştim babam dediğim adam bana öldürdüğünü söylemişti ama benim bir yanım öldü derken bir yanım yaşıyor diyordu kararsızlığımın sebebi ise mezarını ve üstündeki kocaman şekilde yazılmış görkem ışık yazısını görmemdi en son annem öldükten 2 yıl sonra yani 8 yaşımda görmüştüm her ne kadar hayal meyal hatırlıyor olsamda yinede özlüyordum abim benim için hayatımın renklendiricisiydi ama onuda 9 yıl önce kaybetmiştim aslında ikisininde mezarlığının yerini biliyordum iksininkide aynı yerdeydi oraya gidebilirdim evet yarın ilk işim oraya gitmek olacaktı daha önce neden aklıma gelmemişti bu çabucak yarın olması için gözlerimi kapattım ve kendimi uykunun kollarına bıraktım.

Sabah kalktığımda midemde kelebekler uçuşuyor çünkü abimin ve annemin mezarına gidecektim kalkıp elimi yüzümü yıkadım ve aylinin yanına bir not bıraktım ardından yemek yemek için aşağı indim yemeği okadar hızlı yiyordumki her an boğulabilirdim bir süre sonra yemeğimi bitirmiştim koşar adımlarla odadan çantamı alıp çıktım ve bir taksi durdurdum hemen içine bindim "lütfen beni ............ mezarlığına götürürmüsünüz" "tabi efendim".

15 Dakika sonra mezarlığa gelmiştik uzun süredir gelmediğim için yerlerini unutmuştum biraz göz gezdirdikten sonra yanana duran iki mezarın üstünde yazan çiçek ışık ve görkem ışık yazısını gördüm görür görmez gözlerim dolmuştu hemen yanlarına gittim ve yere çöktüm "anne abi ben geldim sizi çok özledim hergün keşkelerin içinde boğuluyorum sürekli keşke ölmeselerdi diyorum biliyormusunuz o adam öldü onu ben öldürdüm ben katil oldum ama kendimi korumak içindi yemin ederim biliyorum şimdi bana kızıyorsunuz ama gerçekten isteyerek olmadı zaten siz öldükten sonra daha çok şey yaptı bunları söyleyemiyorum çünkü dilim varmıyor düşündükçe bile utanıyorum neyse bunları hatırlamak istemiyorum ben dün 17 yaşıma girdim yine kutlayacak kimsem yoktu ama olsun önemli değil ayrıca abi sana gelince seninle ilgili herşeyi unuttum sanma tek birtanede olsa hatırladığım anım var

FLASHBACK

"lavinimm" "efeydim abiş" "gel bak sana ne aldım" lavinia paytak adımlarla abisine doğru ilerliyordu yanına geldiğinde gözleri kocaman açılmıştı "abiş cen bana bebetmi aydın çot düzel" lavinia koşarak abisinin elinden bebeği aldı küçük bir bebekti ama lavinia için bu dünyalara bedeldi "sence bişey unutmadınmı prensesim" lavinia biraz düşündükten sonra abisinin yanağına sulu bir öpücük kondurdu ve "seni çot seviyoyum abim cen dünyadati en iyi abiçin" diyip yüzüne masum bir gülümseme kondurmuştu abiside karşılık vererek "sende dünyadaki en iyi kardeşsin prensesim" diyip başına öpmüştü

FLASHBACK END

YAZAR'DAN

Kim bilebilirdiki o gün lavinianın abisine son kez onu sevdiğini söyleyeceğini yada abisinin onu son kez öpeceğini abisinden sonra kimsesi olmamıştı lavinianın tam biri oldu derken yine ellerinden kayıp gidiyordu o kişi belki hiç kimsesi olmıycak sanıyordu ama öyle değildi bir gün gelecektiki öldü sandığı kişiler karşısında duracaktı bir gün gelecektiki gerçek aşkını bulacaktı ve gerçek dostlar edinecekti bir gün gelecektiki insanlar için akıttığı her damla gözyaşı mutluluk yaşlarına dönecekti ama onun bundan haberi yoktu.

LAVİNİA'DAN

Onlarla dertleşmiştim ve bu bana çok iyi gelmişti saate baktığımda 18:00'ydı gerçekten bu kadar uzunmuş kalmıştım 6 saattir mezarlıkta annem ve abim ile dertleşiyordum demekki gerçekten iyi gelmişti fazla beklemeden kalktım ve ikisininde mezarının başını öpüp ordan ayrıldım.

Sonunda gelmiştim yetimhaneye burayı hiç sevmiyordum ama gidicek başka bir yerimde yoktu 18 yaşıma girer girmez ayrılacaktım burdan içeri girdim yatakhaneye girdiğimde Aylin koşarak bana sarıldı "neredesin sen ne kadar merakettim biliyormusun telefonlarında açmıyorsun" "bırak yoksa boğulucam"bunu dediğim an bıraktı ve hesap sormaya devam etti "neredesin he aklımı çıkardın" "masadaki notu görmedinmi" "ne notu küçücük yazmışsın demekki nasıl göreyim" bu dediğine gülüp yatağın yanına ilerledim ve defteri elime alıp gösterdim "sence bu yazı küçükmü aylin" yazıyı görünce yüzündeki ifade çok komikti gülmemek için kendimi zor tutuyordum "neyse hadi boş ver ben duş alıcam" "tamam git al bekliyorum seni nereye gittiğini söyliyceksin" duşa girdim ama duş yaparken aklıma bir şey geldi sinir hastası olduğumu kimse bilmiyordu bu yüzden bir bahane bulup ayline söylemeliydim.

Duştan çıktıktan sonra aylinin uyuduğunu gördüm ve yüzüme minik bir gülümseme konudurdum benimde uykum geldiği için pijamalarımı giyip yattım en son hatırladığım şey müdürün gelip odaları kontrol etmesiydi......

Evett bugünkü bölümümüzünde sonuna geldikkkkk

3,4 gündür bölüm atamıyorum bunun için herkesten özürdilerim müsait olamamıştır

Umarım beğenmişsinizdir

💗⭐️