Anneme bir anda

- Sen bizim gerçek annemiz değilsin! Diye bağırdım.

Arkasını döndü ve elimdeki bıçağı gördü.Bana doğru hareket etti.Ama bıcağı ona yaklaştırınca geri çekildi.Kardeşim ben öyle diyince arkama geçti ve kıyafetime sarıldı ama tabii ki bıçaktan da korkuyordu. Ona ;

- Korkmana gerek yok Ema.Ama sakın arkamdan ayrılma! Dedim.

Tamam dercesine başını salladı. O sırada annem olmayan annem bana doğru bir tokat savurdu ama tokat elime geldi.Bıçak yere düştü.Bir anda beni yere itti.Merdivenlerden yuvarlanmaya başladım. O sırada annem(anne diyeceğim ama gerçek annem değil) kardeşimin elinden sıkıca tuttu ve yatak odasına attı ve kendi de bir yere doğru gitti ama göremedim. Hemen ayağa kalkmaya çalıştım ama ayağımı burkmuş olacağım ayağa kalkamadım. Biraz direndim ve en sonunda kalkmayı başardım. Kalktığım gibi yatak odasına koştum ama o sırada adım sesleri bana doğru yaklaşıyordu. Arkamı döndüm ki ne göreyim annem.Ama kendime gelemeden kafama tava indirdi. Uyandığımda depo gibi bir yerdeydim. Ellerim de ayaklarım da bağlıydı ve başım dönüyordu. O sırada kapı açıldı. İçeriye annem girdi ve bana elindeki bıçağı yanaştırmaya başladı.Korkudan hiçbir şey yapamadım.Etrafa baktığımda telefonumu gördüm. Annem odadan çıkınca telefonuma doğru süründüm ve ulaştım.Hemen 155'i aradım.