0.9

Bir kaç dakika yürüdükten sonra en üst katta boş ve kulanılmayan bir sınıf bulmuştuk.

Öğretmenler masasında ki sandalyeyi işaret eti, "buyur otur bakalım" dedi.

"En son bana yaşadığın sorundan bahsediyordun" dedi. Öğretmenler masasına tam olarak çaprazımda oturuyordu. Ben önüme bkarken tam bir şey söyliyceken zaten bana baktığını fark ettim.

"Ben aslında o yani şey olarak..." devam edebilmek için düşünmeye çalıştım. "Hocam siz.... Şey... "

"Şuan yanlızız bana sen diye hitap et. Ve lafını geveleme. " dedi.

"Aslında şöyle ki, konudan belki alakasız ama... " devam etmem için hiçbir şey söylemedi. Aslında ters köşe yapıcaktım, "yada 1 gün yok yazılmak ummrumda değil" dedim ve sandalyeden kalktım.

"Peki o zaman 1 yıl daha okumanı sağlıycağım" dedi.

"Ne? " dedim. Ne dediğini sonradan anladım. "Hayır bunu yapamazsın! "

"Sesini yükseltme bana" dedi nazik bir ses ile.

"Buna hakkın yok" dedim. Bana normal bir şekilde 'öyle bir yaparım ki'bakışı atıyordu. "Siktir! "Diye hafif sesli bağırdım.

" erva!" diyerek bana bağırdı yüzünde sinirin kırıntıları duruyordu. "Bağırma bana ve küfür etme! İkinci uyarışım. Tekrar uyarmıyayım"

Tekrar bağrışı ile tırsarak sandalyeye tekrar oturdum. Masadan inip, karşımda durdu. "Anlat"

"Sorguda falan mıyız? Kollarınıda sıvamışsın. " sert bakışı alaylı kelimelerim ile hala değişmemişti. "Peki yalan söyliyemiyceğime göre, yok yazılmamak için yalan söyledim. Yalanımı uzatmasaydın hem yok yazılmıycak hemde mutlu olucaktım"

Sesizliğini korumaya devam ediyordu. "Ne? Gerçekten doğruyu söylüyorum" dedim.

"Ailen ile görüşeceğim" dedi. 2 seçenek var biri yalan söylemek diğeri ise bu adamı öldürmek.

"Neden ya!? " diğerek bağırdım ve ayağa kalktığım gibi sandalye yere düştü.

Bana doğru yürümeye başlaması ile ne olduğunu anlıyamadım aramızda 3 adım varken şuan mesafe yoktu.

Saçımı kulağımın arkasına sıkıştırdı. Ve kulağıma eğilip "dudaklarını düzeltmemiz gerekicek" dedi ve bir adım geriye gitti. Tekrar karşımdaydı.nasıl mesela?

Ben afalanmış bir şekilde yere bakıyordum. "Beni... Şey... Aslında... " dedim. Ne diyeceğimi bilemiyordum.

Bana bakmaya devam ediyordu aramızda epey boy farkı vardı 1.95 falan olmalıydı.

"Ailem ile görüşmeseniz veya sınıfta bırakmasanız? " dedim. Yalvarır gibiydim.

"Siz değil sen ilk hatan değil." dedi.

"Bunu telafi edebilirim" diyerek konuştum.

"Nasıl edeceksin? " dedi. Kurnaz bir yüz ifadesi vardı yüzünde.

"Bilemiyorum istediğini yapabilirim ailemi içine sokma" dedim.

"Pekala" dedi. "Gidelim" bu kadar kolay mı?

√√√

bölüm sonu!

çok kısa oldu diğer bölümde telafi edeceğim :)!