Aklıma geleni yazmıyorum,
Kırık dökük o kadar şey var ki,
Doğru mu diye düşünmekten,
Gerçeği yapamıyorum.
Kalemi elimde döndürmekten yoruldum.
Yaz bile kapüşon takmak istiyorum.
O kadar yabancılaştık ki,
Etrafa baktığımda artık gülen yüzler görmüyorum.
Korkuyorum.

Gelecek artık çok karanlık,
İnsanlar eskiden insanların adını unuturdu,
Yüzünü unuturdu.
Artık insanlar her şeyi unutuyor.
Sevdiğini bile.
Umudunu bile.
Kendini bile.

Koca bir terk edilmişliğin içinde.
Milyarlarca insanın içindeyiz.
Ama hepimiz yalnızız.
Çok yalnızız.

Bir şey oldu,
Artık hepimiz aynıyız,
Kopyayız.
Kendini özel sanan kopyalar.
Kötü kopyalar...