Gözlerimi yavaş yavaş araladığımda bankta uyuya kaldığımı hatırladım en son sahile gelip bankta oturmuş sonrada uyumuştum.Ama bi sorun vardı ben buraları hiç bilmezdim ama sonuçta takdi vardı ama param yoktu son paramı buraya gelmek için taksiye verdim saatte geç olmuştu telofonumu cebimden çıkartıp saate baktım saat 3: 56 ydı çok geçti ve ben cinlere ve paranormal olaylara inanan bi insanım neyse birsürü bildirim vardı yeonun yanından gidice telofonu kapatmıştım yron tam 36 kere aramîş 129 tane mesaj atmıştı ama hiçbirine bakmadım ona kızgındım çünkü bende neyapıcağımı bilmediğim için olayı akışına bırakmaya karar verdim ve en sevdiğim şeylerden biri olan akşam sahilde yürümek için kalktım ve ayakkabımı çıkarıp kumlarda yürümeye başladım denizin dalgaları yavaş ve küçük dalgalarla ayaklarıma buz gibi vuruken yürümeye başladım başta ayaklarımı dalgalardan kaçırırken soğuk diye ama sonra soğua alıştım havada çok güzeldi ılık tı insan herşeye alışırdı zaten zamanla ama sadece zamana igtiyaç vardır bazende herşeyi akışına bırakmak gerektir çok füşünmek iyi dildir herşey zamanla düzelir bazen kaybettiğimiz şeyler için üzülürüz ya ama sonra o şey gitti diye yerine daha iyisi gelir kaderimzi değiştremeyiz ama onu yaşamayı öğrenmeli ve herşeye şükretmeliyiz.sahilde yürürken adımlarımı bukez denize doğru değiştirdim deniz diz seviyeyeme gelince durdum ve ciğerlerimi bolca deniz havasıyla doldurdum bu bana çok iyi geldi ailem öldükten sonra hep bunu yapmayı çok severdim jendime gelmemi sağlardı ve diğer şeyse karanlık insan aslında karanlıktan dilde karanlıkta baına gelcek olaylardan korkar çok korkak bi insan olmadığım için karanlık benim ruhum gibiydi ben gölgelerden korkmayı dilde gölgelerimin üstüne yürümeyi öğrendim korkularımın üstübe giderek o şeyden korkmamayı kendim öğrendim çünkü bana öğretecek kimsem yoktu genç yaşımda acıyla kala kalsamda ayaklarımın üstünde durdum ve şuanki konumum belki benim yerimde korkak birisi olsaydı bu konuma gelemzdi aile herşey dildir benim için evet srni korur büyütür ama sonra dan büyüyünce sizi hayatı ve nasıl ayaklarınızın üstünde durmanzı gerektiğini öğretmezler belki benim ailem baskıcı olduğu içindir ama benimkiler hep beni onlarla yaşıcakmışgibi güvende olcakmışım gibi herşeye katı kurallar koyarak 14 yaşıma kadar büyütüp gittiler nereyemi sonunda herjesin gidece yer olan toprağa gittiler ilk başta üzülsemde onların benim herşeyim olnadığını gerçek ailemin sadece ben olduğumu anlayınca kendime yeni hedefler beleyip onları yapmak için uğraştım zatdn doğrusuda bu dilmi sonunda gidicekler hayatınızdan ya siz gidiceksiniz ya onlar.

☠♪♱

Sonunda denizden çıkınca bol siyah pantolon um diz sdviyeme kadar ıslanmıştı ilk oturduğum banka doğru yürmeye başladım ayakkabılarım ve çantam ordaydı akşam satini çok seviyorum herşey akşam ve karanlıkken daha güzel görünür benim gözümde zaten yazı hiç sevmdm kışı çok severim.masaya gelince önce ayakkamımı giydim sonra geri banka oturdum ve ayı ışığının yansımasının denize vurmuş ısssız ve sonsuz görünen denizi izledim kaç saat kaç dakika izledim bilmiyorum ama bana çok iyi geldiğini biliyorum sonra kalkıp busefer ayakkabılarımla yürüdüm yine kumlarda ay çok oarlaktı bugün ve çok güzeldi sonra yere bakarak yürümeye başladım yerde oarlayan birşey dikkatimi çrkti parlıyodu hemen eğilip onu elime aldım

Çok güzel bir deniz kabuğuydu bu bugün için hatıra olur diye elime aldım ve sımsıkı tuttumbiyere gidince hatıra olarak bişey almak alışkanlık olmuştu hem böylebir alışkanlığım olmsada alırdım çünkü çok güzeldi ve parlak büyülenmemk elde dil.

Sonra arkadan bi ses duydum hdmrn arkama baktığımda arkamda kimse yoktu biraz tırssamda aldırış etmedim ve kabuğu cebime koydum sonra biriel ağzıma bi bez koydu ve sonrasî yok