16.11.2002

Saatler 02.15'i gösteriyordu. Asiye'nin çığlıkları hastane koridorlarında yankılanıyordu. Karnındaki canı için kendi canından vazgeçmişti. Asiye, evladının kokusunu bile duymadan göçüp gitmişti bu dünyadan. Kemal'in sadece yeni doğan bir kızı vardı hayatın da . Bir can doğarken, bir canı ondan hayat almıştı. Yeni doğan kızını kucağına alırken tek bir duygu vardı Kemal'in gözlerinde: Öfke...

"Kardeşim diye feryatlar yükseldi evden. Trabzon bu feryatlarla uyandı bu sabah. Asiye ölmüştü; gerisinde kocası Kemal ve yeni doğan kızı Yağmur kalmıştı. Tüm komşular başsağlığı için gelmişti eve. O gün Kemal bir günde yaşlanmıştı; siyah gür sakallarına ak düşmüştü tek gecede. Beşikte ağlayan kızına hiç bakmamıştı. Komşular ilgileniyordu küçük Yağmur'la, susturmaya çalışıyorlardı ama bebek annesinin öldüğünü hissetmiş gibi ağlıyordu; susmuyordu, annesini istiyordu. Melek gelip küçük bebeğin yanına annesinin eşarbını koymuştu; Asiye'den kalan son anıydı bu. Küçük Yağmur'un kaderi o an yazılmıştı; acılarla, kederlerle dolu bir hayatı olacaktı. Annenin ne demek olduğunu bilmeyecekti ama annesizliğin ne olduğunu çok iyi bilecekti."

20.45

Kemal, beşikte uyuyan küçük kızı Yağmur'u izlerken içindeki karmaşık duygularla boğuşuyordu. Gözleri dolmuştu, ama bu seferki gözyaşları neşeden değil, derin bir hayal kırıklığından geliyordu. Yavaşça eğilerek, kızıyla konuşmaya başladı.

"Yağmur," dedi Kemal, sesi titreyerek. Daha yeni doğdun, ama sanki hayatımda bir eksiklik var. Senin varlığın, bana umut vermek içindi, ama şimdi seni görünce içimdeki boşluk daha da büyüyor."

Küçük kız, masum bir uykuda olduğu için onun sözlerine yanıt veremedi. Kemal'in kalbi, bir yandan sevgiyle doluyken diğer yandan bir suçlama hissiyle çarpıyordu. "Annen burada olsaydı, her şey daha farklı olurdu. Senin gülüşün, beni mutlu etmeliydi; ama seni gördüğümde, kaybettiğim her şeyi hatırlıyorum."

Kemal derin bir nefes aldı. Gözündeki yaşları daha fazla tutamayan Kemal, kızını öpmeyi çok istemişti ama bunu yapamamıştı. Odadan çıkıp bahçeye geldi ve sigarasını çıkararak içmeye başladı. Ay'a bakarak zamanın nasıl geçeceğini düşünüyordu. Hayat arkadaşı olmadan kızıyla ne yapacağını kestiremiyordu. İçten içe kızını suçluyordu; Kemal, Asiye kızını doğurmak istemeseydi belki de şu an hayatta olacaktı, ama Asiye kızını seçmişti.

Herkese merhaba karanlık hesaplaşmanın giriş bölümüyle sizlerleyim umarım beğenirsiniz

Onun haricinde gerekli açıklamayı 1.bölümün sonuna yazdım okursanız mutlu olurum