Grilerle bezenmiş sorgu odasında duvara dalmış, polisleri bekliyordum. Ne kadar süredir burada olduğumu bilmemekle beraber katilin ve yanında ki iki kişinin yakalanıp yakalanmadığını da bilmiyordum.

Hissettiklerim, yaşadıklarıma tezat duruyordu. Oradan nasıl gözüktüğümü bilmiyorum ama beynimin içi gibi kalbim de karışıktı. En başta ondan nefret ediyordum. Elimde avucumda ne varsa kurşunlarla almasından, aklımı bulandırmasından ve dengesiz davranışlarının sürüklendiği çukura beni de sürüklemesinden...

Merak da ediyordum bir yandan. Yakalandı mı yoksa hâlâ elini kolunu sallaya sallaya dolaşıyor mu? Başkalarına da zarar verdi mi? Yakalanmasını istiyordum ama bir yandan da... Neyse işte anladınız siz.

Odaya patır kütür girilince irkilip endişeli gözlerle gelenlere baktım. Dört kişi olmak üzere odaya girip kapıyı kapattılar. İki kişiden biri kapının orada diğeri ise benim arkamda yerini aldı. Kır kafalı orta yaşların sonunda duran adam ise önümde oturan kısa, tombul siyahı kadının yanına oturdu.

Önüme fırlatılan dosyanın sesi yankı yaptı ve kısa bir bakış attığım da katilin dosyası olduğunu anlamam uzun sürmedi.

"Ne zamandan beri berabersiniz?" Diye soru sordu. Bakışlarım yanında ki adamı buldu.

"Bilmiyorum." Diyerek doğruyu söyledim ancak siyahı kadın tatmin olmuş gibi değildi. Kaşlarını kaldırdı ve imalı bir bakış attı.

"Doğruyu söyle!" Diye bir anda bağırdı. Ayağa kalktı ve masaya vurdu. Dosyada ki fotoğrafa parmağını bastırarak "Suç ortağı olmadığınızı nerden bileceğim?" Dediğin de son noktayı koymuştu. Beni onunla aynı kefeye koyması çok saçmaydı.

Yanında ki adam kadını yerine oturttu. Sakinleşmesi için bir şeyler söyledi ardından "Onu korkutuyorsun! " Diye uyarı da bulundu.

"Ben kimseyi öldürmedim! " Dedim. Gözlerine öfkeyle bakarken. Yanında olmamı ima ediyorsa bunu belirtecekti.

"Ne işin var o zaman Amerika'da?" Diye hiddetle sordu. Alıkonulmam onlar için uç bir örnekti sanırım. Bunu düşünemediklerine göre böyleydi.

"Alıkonuluyorum çünkü. " Dedim. Dudaklarını büktü. Kadın tam bir arızaydı bu arada. Değişik değişik bakışlar, beni suçlamalar. Ulan daha ifadem bile alınmadı gelip beni suçluyor. Suç ortağı olsam ne diye oyalamakla uğraşayım? Ondan önce ben kaçardım bir kere.

"Demek öyle, anlat?" Derince bir nefes aldım. Olayları baştan sona kısaca anlattım. Kadın arada üzerime çullanıyor cevabını alınca da susuyordu. Anlam veremiyordum olanlara.

"Alışveriş merkezine gitmemek istemeni anlayamadım. Bir şey olacağını mı hissettin?" Anlamsız, boş bakışlarla ona bakarken yanında ki adam tekrar bir şeyler söyledi. Ortamın pozitif enerjisi resmen o'ydu. Doğru zamanda doğru tepkiler vermesi bana güven duygusunu aşılıyordu.

"He aynen psişiğim ben." Diye çıkıştım. Normalde sorgular böyle mi oluyor bilmiyorum ama bu böyle orası net. Ardından odaya biri girdi elinde ki kağıtları ona uzattı ve kulağına bir şeyler söyledi. O an kadının bakışları bana yöneldi ve içeri giren adam odadan çıktı.

"Onun hakkında ne düşünüyorsun?" Diye tekrar soru sordu. Zaten cevabımı vermeme rağmen soruyu farklı şekilde sorması beni şüphelendirmişti.

Odanın herhangi bir yerine dalarken düşünüyordum da. Onun hakkında ki gerçek düşüncelerim neydi? Bir şeyler hissediyor muydum? Bilmiyorum...

"Ailemin katili, insanların ve... " Sustum. Gözlerim doldu ve nefes alırken burnum yandı. Her ne olursa olsun o katildi bende kurbanı.

" Ve katilim. Onun yüzünden buradayım." Etrafıma baktım sonra kadının gözlerine "Onun yüzünden bunları yaşıyorum ama buna rağmen de onu merak ediyorum. Bana sarılmasını sevmiyorum ama beni sevdiğini söylüyor ve buna inanmaya başlıyorum. " Büyük bir kararlılıkla içimi dökmeye başlıyorum. Sorgu dönüm noktasına bense sonuca dönüşüyorum.

"İnsanları öldüreceğini söylüyor ve ben bir şey yapmıyorum. Sadece ağlıyorum ve ona hayret ederek bakıyorum. Beni seviyor ama bana zarar da veriyor. Uzaktan bakıyor ne düşündüğünü bilmiyorum sadece bakıyor. Kaçmaya çalışmıyorum çünkü ondan korkuyorum. Gözümün önünde bana dokunmaya çalışan adamı testereyle öldürdü. Ona karşı ne hissetmem gerektiğini bilmiyorum." Kadın bir süre öylece durdu. Ağzını açıp kapattı ve ağlamamı izledi.

"Bak, o normal değil. Yaptıkları gördüklerinle kalmıyor... Bunu daha öncede yaptı. Yıllardır peşindeyiz ve ustaca kaçıyordu. Seninle birlikte olduğu sürede yavaşladı. Ama hâlâ tehlikeli..." Yanıma geldi elini omzuma koydu.

"Sana yardım edebilirim." Başımı olumsuzca salladım. Yardım edilemeyecek kadar vasattım. Her şey meydana çıkmıştı ve ben tam bir aptaldım. Katile karşı saçma duygular besleyecek kadar aptal, bunun yanlış olmasına rağmen dile getirecek kadar salaktım.

"Ben bittim." Dedim çaresizce "Bana ne yaptı? Nasıl bu duruma geldim?" Diye isyan ettim. Kadın daha fazla dayanamadı.

"Seni kullandı. Onun seni sevmediğini sende biliyorsun. Bu sadece takıntı ve bu takıntı ona değil sana zarar veriyor. Orada sen değil başka bir kız olsaydı yaşanan her şey yine yaşanacaktı. Farklı kişiler ama aynı senaryolar... İyi olmadığını biliyorum çünkü aklına girmiş. Onu sevmiyorsun, onu sevmen için yaptığı baskının sonucu bu." Sonları doğru sesi sert çıksa da kendini toparladı.

"Bir anlaşma yapalım. Onu yakalamama yardım et, istediğin sakin hayatı yaşamanda sana yardım edeyim!" Ciddiydi, ciddi bakıyordu. Belki sahiden de ondan kurtulabilir yeni bir başlangıç yapabilirdim.

"Peki, kabul ediyorum!" Son sözü bu sefer ben söylemiştim. Onun değil benim istediğim olacak, ikimizin kaderini de ben belirleyecektim. Dolayısıyla bunu bir intikam, sonucunu da hediye olarak ona verecektim.

⚰⚰⚰⚰⚰⚰⚰⚰⚰⚰⚰⚰⚰

Ne sıkıcı bölümdü bebe:(

Çok bunaldım yazarken yeminle djsdjsbdjwı

Şakasız diyorum bu kurgu da en iyi bölüm birinci bölüm gerisi fasa fiso yazamamaya başladım çıvdırıcam. Olduğu gibi yazarsam rahat yazarım diyordum son kısımlara doğru nasıl yazacağımı şaşırdım.

Neysa hadi kalın sağlıcakla<3