Başlangıç

“ Jeon Jungkook , Busan Emret Komutanım!”

Karşımdaki adam başını onaylar şekilde sallayıp yerime geçmemi emretti.
Sırayla herkese adını soyadını ve nereli olduğunu soruyor ve tekrar yerine geçmesini emrediyordu.

Yıllardır hayalini kurduğum işe sonunda kavuşmuştum ve şimdi Güney Kore Cumhuryetini korumuk için en güçlü asker olma yolunda Gwangju’da Ordu askerliğinde görev yapmak için
eğitime alınmıştım. Bir sene boyunca burda yoğun bir eğitim aldıktan sonra sınavlardan geçip daha sonrasında Özel Ajan , Başkomutan , Albay hatta CIA biraz daha zorlarsak Amerika’da FBI’a bile katılabilirdik.
Benim hedefim ise Kore’de Özel Ajan olmaktı ve bu hayalimi gerçekleştirmek için elimden gelen her şeyi yapmaya kararlıydım.

Herkesin kendini tanıtmasıyla isimlerimizi soran Komutan tekrar ortaya gelmişti.
Yakışıklı ve uzun boyluydu yüz yapısı koreliliere göre biraz farklıydı ama sevimliydi de. Yüzünde ciddi bir ifade vardı ama bana sorarsanız içten içe komik birine benziyordu.

“Kore Cumhuryeti’nin 2001 yılından bu yana başlatmış olduğu Special Military Camp’a ( Özel Askeri Kamp) Hepiniz Hoşgeldiniz. Be-”
Tam konuşmaya devam edecekken yükselen alkış sesiyle hepimiz sesin geldiği yöne dönmüştük. Sevimli tombik yanaklı bir çocuk gülümseyerek sertçe alkışlıyordu. Gülümserken etrafını göremediğine yüzdeyüz emindim çünkü ondan başka alkışlayan kimse olmadığını hala farketmemişti.

Bir kaç saniyelik alkışlamanın devamında kimsenin alkışlamadığını farketmiş olacak ki ellerinin birbirine vuruşu yavaşlamaya başlamış gülüşü hafif hafif solmuştu yüzü kızarmaya başlarken utaçla ağzında bir şeyler gevelemişti. Büyük ihtimalle kendine küfür ediyordu.

“Be-n özür dilerim” sesi titremiti. Şuan gerçekten inanılmaz tatlı duruyordu ve açıkçası onun gibi tatlı birinin askere gelmiş olması biraz tuhaf hissetirmişti. Boyu kısaydı ve üzerindeki kıyafetler ona büyük ihtimalle bir tık boldu. Askerlik yapmak isteyen birine pekte benzemiyordu.

“Herkes bana dönsün tekrar!” komutan bağırmış ve tekrar dikkatleri kendi üzerine çekmişti onunda yüzünde ciddiyetini korumak istiyen ama altan altan da gülümsememeye çalışan bir ifade vardı.

“Ben Jung Hoseok bu bir yıl boyunca sizin başdanışanız olacağım , bir , iki ders dışında öbür tüm derslerde size katılacağım bir nevi sınıf öğretmeniniz gibi olacağım. Sizin ders programlarınızı , uyku takviminizi , nöbetlerinizi , yemek yeme saatlerinizin hepsini ben yöneteceğim derslerdeki başarılarınızı not alacak hocalarınızın sizin hakkınızdaki şikayetlerini dinleyeceğim , yani kısacası tüm sene boyunca benimle olacaksınız.”

Ne yalan söyleyeyim biraz üzülmüştüm çünkü şuan 50 kişiye yakın kişi vardık ve hepimizi yönlendirmek biraz zor olabilirdi.

“Sizden tek beklentim benim yüzümü hocalara karşı kara çıkarmamanız. Eğer ki yok ben uslu durmam burayı eğlence olarak görürüm burda yatar uyurum sınav zamanı gelince yapar geçerim diyorsanız. Bence demeyin!”

Bu sefer gerçekten yüzü korkunç bir ifade almış ve cebinden kırmızı ve yeşil renk birkaç kart çıkarmıtı.

“Bu elimde gördüğünüz kartlar her ay sizin seviyenizi belirleyecek.” Elindeki yeşil kartı havaya kaldırdı herkes görsün diye.

“Yeşil kart her ay derslerden ve ortamdaki davranışlarından dolayı başarılı olan öğrecilere verilecek ayrıca yeşil kartı alan öğrenciler temizlik , yemek yapma gibi konulardan muhaf olacak”

Herkes mutlulukla mırıldanmaya başlamıştı. Yeşil kart kesinlikle hayat kurtarırdı ayrıca büyük ihtimalle herkes temizlik yapmamak için daha verimli çalışacaktı. Komutan Jung Hoseok Bu sefer elindeki kırmızı kartı kaldırdı.

“Bu gördüğünüz kırmızı kart ise tam tersi , başarısızlıklarınız ve kötü davranışlarınız için sizlere her ay verilecek bu ölümcül kartı alanlar temizlik , yemek yapma , çamaşır yıkama vb. gibi görevlerden sorumlu olacak , ayrıca bu elimde gördüğünüz kartlardan toplamda üç tane alan olursa onlar için ayrı sürprizimiz var” yüzünde oluşan gülümsemeyle yutkundum yeşillerden üç tane alan büyük ihtimalle güzel bir sürprize karşılaşacaktı peki ya kırmızılardan alan?

Işte bu sefer gerçekten işler ciddileşmişti.