..Dışardan gelen silah sesi ile irkildim ve hemen pencereye koştum perdeyi açtığım zaman ise gördüğüm manzara karşısında donup kaldım,ellerim perdeden ayrılmaya başladı,sanki beynimden vurulmuştum,babam yerde kanlar içinde yatıyordu ama ben sadece izleyebildim...

Saatler önce

Tatlım"diye söze girdi babam "Efendim baba?"dedim babam ise bana bakıp "Bugün dışarı çıkmak istermisin Deniz?"diye sordu kaşlarımı çatıp babama baktım "Anlamadım?" "Diyiyorum ki bugün dışarı çıkalım mı?" bu soruyu cidden bu adam mı soruyordu yoksa içine başka birimi kaçmıştı babama korkarak bakıp "Baba bu senmisin?" diye sordum babam ise güldü "Neden böyle dedin ki şimdi?" elimdeki çatal ve bıçağı tabağa bırakıp boğazımı temizledim "Ne bileyim bu sabah kalkıp kahvaltı hazırladın şimdi de benle yemek yiyiyorsun ve az önce bana dışarı çıkalım mı diye sordun." böyle şeyler babamın tarzı değildi çünkü hep işim var diyip evden erken çıkardı ve en son 1-2 yıl önce onunla dışarı çıkmıştım diye hatırlıyorum onada benim zorumla gelmişti.

"Deniz biliyorum uzun zamandır sana vakit ayırmıyordum çünkü işim vardı ama artık bir işim yok..." deyince gözlerimi açıp "Ne!" dedim babam ise derin bir nefes çekti ve bana baktı "Kızım işi bıraktım son zamanlarda ben çok yoruluyorum hep bir şeyleri unutuyorum bu yüzden patron şikayetçi hem artık emekli olup kızımla vakit geçirme vaktim geldi." buna nasıl bir tepki vereceğimi bilemediğim için başımı salladım ve yutkundum "Iııı peki olur bugün dışarı çıkabilirizzzzz."diyebildim sadece,babam ise burnundan güldü "Kabul ettiğin için teşekkür ederim bu ikimize de iyi gelecek"dedi ve yeniden yemek yemeye devam ettik.

Uzun zaman sonra babamla dışarı çıktığım için çok mutluyum ama içimi huzursuz bir şeyler vardı... Nedenini bende bilmiyordum ama bugün bir şeylerin ters gideceği belliydi. "Bu elbise nasıl?"diye sordum babama şu anda bir mağazanın içindeydik ve bana kıyafet bakıyorduk "Oooo bu ne güzellik anneni anımsattın bu elbise içinde... Ahh be hatun bu dünyadan göçmek için fazla erken değilmiydi?"diye dertlenirken elimdeki elbiseyi askılığa geri koydum ve "Annemi anımsattıysa almayalım."dedim babam bana dönüp "Hayır yavrum hayır! Tam aksine bu elbise ile seni her gördüğümde anneni anımsamak beni mutlu eder." "Ee ama sen üzüldün?" "Üzülmedim yavrum sadece dertlendim..."dedi ve elbiseyi hemen askılıktan aldı "Kasa ne tarafta!"diye sordu kasayı bulunca hemen kasaya doğru gidecekti onu durdurdum "Baba..,"cümlemi tamamlamama izin vermeden "Deniz! Bu elbiseyi alıyoruz nokta!"diyince "Ya tamam alırız ama bir bakayım bana oluyor mu olmuyor mu ya alınca küçük gelirse?" başını sallayıp "Doğru!"dedi ve elbiseyi elime sıkıştırıp saate baktı sanki bir şey hesaplıyormuş gibi "Tamam çabuk giy çok vaktimiz yok."dedi tam bir şey diyecektim ki elimden tutup kabine attı.

Elimde elbiseyi aldığımız poşet ile yürürken babam çok hızlı davranıyordu sanki bu gece önemli bir işi varmış gibi duruyordu. "Deniz kızım ne eksiğin varsa söyle bugün alalım." "Baba!"diye kızdım "Ne oluyor ne bu acele sen bana işi bıraktığını söyledin neden bütün eksiklerimi bugün alıyoruz?" babam yine burnundan gülüp "Yavrum biz şimdi eksikleri tamamlayalım hem ne demiş atalarımız bugün işi yarına bırakılmaz neyse çok durduk yürü yürü! Bende yolda söylene söylene "Aynen baba haklısın atalarımız ne demiş acele işe şeytan karışır." yürürken babam nefes nefese gülüp "Yav kızım sende ne inatmışsın ben boşuna demiyorum sen annene çekmişsin diye."gülmeye devam ediyordu bende güldüm "Öylemi dersin şehzade bu konuda net sana çekmişim baksana az yavaş diyiyom sen yok vaktimiz yok diyiyon."dedim "Tamam tamam çok uzatma gel bak şu mağazaya gidelim geçen gün dolapta gördüm kremlerin bitmişti girde alalım."başımı sallayıp iç çektim.

"Bak bu çember pembe bunu al." "Yaa hayır! Ben mavi istiyorumm." "Ya havle kızım sen erkek misin mavi istiyon?" Gözlerimi kısıp babama bakıp "Baba lütfen renklere cinselleştirmeyi kesermisin!" babam ise bana bakıp "Denizim mavi erkeklerin rengi azcık kız ol yav." nefesimi sert bir şekilde verip gözlerimi kapattım "Ben zaten kızım!" "Değilsin!" "Bu çıkarıma nereden varıyorsun?"dediğimde bana bakıp "Geçen gün üstünde siyah renkte geniş erkek kazağı vardı. Kızlar crop giyiyor bizimki erkek kıyafetleri üstünde bir nike eksikti."dediğinde güldüm "Baba bu konuda seninle tartışmaya girmiyecem konuştukça olay farklı yerlere gidiyor."dedim ve yüz maskelerinin olduğu yere gittim.

Bugün cidden çok eğlenceli ve keyifli geçiyordu tek bir şey hariç babamın her dakika saatine bakıp girdiğimiz yerden alel acele çıkarması "Deniz dondurma alayım mı kızım?"araba ile restoranta gidiyorduk ve dondurma kötü bir fikir değildi ama aç olduğum için mideme dokunacağını düşündüm "Gerek yok baba ama yemekten sonra neden olmasın?" "Kızım bugün dışarı çıkmışken annenin mezarınada uğrasak diyiyorum ne dersin"bir an yerimde durdum aslında ben her gün iş çıkışı giderdim fakat son haftalarda ziyaret etmediğimi farkettim "Olur baba hem son haftalarda gitmiyordum gidelim,bugün anneme ne yaptığımızı anlatacam."babama baktım babamda güldü bana baktı.

Restoranta gelmiştik saatin 5:37 olduğunu farkettim bunun için üzüldüm çünkü restorattan çıktıktan sonra annemi ziyaret edip eve gidecektik ve ben böyle bir günün sonuna gelecektim bügün hiç bitmesydi diyiyorum içten içe fakat bir yanım da hemen bitsin bugünü kazasız belasız atlatalım diyiyordu. "Bakarmısınız?"babam garsona seslenmişti bende elimdeki çantayı sağımdaki sandalyeye bıraktım bilerekten sol tarafı seçmiştim çünkü deniz manzaralıydı.

Babamın yine içini çektiğini duydum "Annen sen ilk doğduğun andan itibaren adının deniz olmasını istedi çünkü seni kokladığı zaman denizin kokusunu almış..."babamı pür dikkat dinliyordum çünkü annemden çok az bahsederdi sırıtarak "Benim hatunum deniz kabuklarını çok severdi hatta koleksiyonu vardı..."sesi gittikçe çatallaşıyordu ve bir anda bana dönüp "Kızım burası ölümlü dünya,ölüm seni aniden bulur tıpkı anneni bulduğu gibi..."bir iç çekti ve gözünden bir damla yaş süzüldü "Belki beni de bulur dediğim gibi sonuçta ölüm..."bunu dediği sıra lafını kesip "Baba tövbe de! Ben annemi kaybettim seni de kaybedemem hem sen neden bu konuyu açtın?"diye kızınca güldü ve gözünden süzülen yaşları silip burnunu çekti "Kızım ben ölsem yokluğumu bile hissetmezsin ben senin sesini unutmuşum kızım birbirimizden o kadar uzak durmuşuz ki aynı evde yaşamamıza rağmen iki yabancıymışız..."dediğinde kadamı salladım "Evet doğru iki yabancı gibiydik ama sen ölürsen senin yokluğunu hissederim baba çünkü evde önceden yaşadığım biri vardı ama artık yaşamazsa, yok olursa evde kimsenin olmadığının farkına varırım hem ne bu duygusallık böyle senin yüzünden maskaram akıyodu az daha biliyon mu bu kaç lira?"diyip ona kızdım babam ise yeniden gülünce bende güldüm ve sonra masaya gelen yemeği gördüm babam spagetti söylemişti "Cidden mi?"dedim sevinerek babam da kafasını sallayarak "Cidden ya cidden."dedi spagetti çok seviyordum ve babamın bunu hatırlaması beni mutlu etmişti.

Elimle dondurmam ile arabadan dışarı bakıyordum annemi ziyaret etmeye gidiyorduk "Dondurmacının dondurması cidden lezzetliymiş." "Tabii lezzetlidir sen birde bundan öncekileri yiyecektin annenle geçliğimizde geceleri kaçar buraya dındurma yemeye gelirdik."dedi "Senin deden bize az çektirmedi annenle buluşmak için hep onun işlerini yapardım anca öyle izin verirdi."deyince güldüm "Dedeme ne oldu?"cidden dedemden hiç bahsetmiyordu bunu çocukluğumdan beri merak ediyordum ve bu fırsat elime geçmişlen sormalıydım ama beklemediğim bir şey oldu babamın yüzü düştü ve boğazını temizleyip "Annenin yanına geldik hadi in!"dedi ben ise sorumun cevabını alamadığım için şaşkındım ve sanki dedemin adı her geçtiğinde bir şey hatırlıyor ve yüzü düşüyordu "Peki ben iniyorum sen gelirsin."dedim ve annemin yanına gittim.

"Biliyormusun yıllar sonra ilk defa böyle davrandı,sabah kalktığımda kahvaltı hazırlamıştı ve kahvaltıda sevdiğim her şey vardı sonra alıp beni dışarı çıkardı ve beni takip ettiğini öğrendim ben bile kendime bu kadar çok dikkat etmiyordum sonra bana her şeyi aldı bebek bile aldı beni yemeğe götürdü ve daha sonra dondurma aldı..."bunları söylerken gözüm babamı buldu bir telefon konuşması yapıyordu,durgundu sonra gözleri beni buldu ben ona gülümseyince oda bana güldü ve yine donuk bir ifade ile önüne döndü bende suratı asık bir şekilde anneme döndüm "Bugün yaptıklarından bir anlam çıkarmalımıyım bana hep ölümden bahsediyordu sence bu normal mi anne?"sonra yine babama döndüm bana doğru geliyordu ve elinde bir matara vardı. "Ben annen için su doldurup geliyorum." Başımla onayladım ve 10 11 adım ötemizde olan musluğa doğru gitti. Anneme bakıp iç çektim ve toprağını sıktım babam suyla yanıma geldi toprağı ince ayrıntısına kadar suladı ve taşını okşayıp kalktı. "Gidelim mi?diye sordu yerimde durdum "Sen bugün yaptıklarımızı anlatmıyacakmısın?"dedim babam ise başını sallayıp "Benim zaten ona yaptıklarımızı anlatacak bol vaktim var." Babamın yine ne anlattığını anlamamıştım bu yüzden takmadan arabaya doğru ilerledim.

Eve vardığımızda çok yorgun olduğum için hemen üstümü çıkardım ve aldığım eşyaları yerleştirirken babamın lavaboda abdest aldığını gördüm "Baba neden abdest alıyorsun?"diye sordum hemen babam ise ellerini havluyla kuruttuktan sonra bana doğru geldi ve alnımdan çok uzun bir şekilde öptü sanki gidipte bir daha gelmeyecekmiş gibi kokumu içine çekti ben ise ne olduğunu anlamamıştım "Bir şey yok yavrum...Deniz kızım gelde bir otur."dedi babam bende babamın dediğini yapıp oturdum. "Kızım olurda bana bir şey olursa..."evet yine başladı "Ee baba?"dedim umursamaz bir tavırla "Kendini yanlız hissedersen ve buradan gitmek istersen sana yol göstermesi için odamda yatağımın başında olan çekmecenin içinde bir kutu var o kutuyu al ve içinden çıkan mektubu okuyup istediğim yere git tamam!"iç çektim bu sefer ben çektim çünkü gına geldi sabahtandır aynı şeyi konuşmaktan gına geldi "Baba bir şey mi oluyor?" "Yok yavrum sadece söylemek istedim sonuçta hayat bu nereden vuracağını bilinmez,neyse ben biraz dışarı çıkacam." Babamın cidden dışarı çıkmaya ihtiyacı vardı galiba bugün beni gördükçe annemi anımsıyordu buda onu üzmüş olmalıydı "Peki tamam baba ama çabuk gel!" Babam sadece sırıttı ve evden çıkınca sanki son kez bu eve bakıyormuş gibi baktı ve evden çıktı.

Ben mutlu mutlu aldığım eşyaları yerleştirirken dışardan gelen silah sesi ile irkildim ve hemen pencereye koştum perdeyi açtığım zaman ise gördüğüm manzara karşısında donup kaldım,ellerim perdeden ayrılmaya başladı,sanki beynimden vurulmuştum,babam yerde kanlar içinde yatıyordu ama ben sadece izleyebildim...

Herkese merhabaaaaaaa bu bölüm galiba kısa oldu tam emin değilim ama umarım kitabı seversiniz anlatım dilim umarım hoşunuza gider kitabın yeni bölümünü yarın yine bu saatlerde atmayı düşünüyorum kitabı okuyanlara teşekkür ederimmm:))))))🌟🌟🌟