KİTABIN BAŞLANGICI BURASI DEĞİLDİR. SADECE OKUYUCULAR DESTANA, HİAKYEYE YA DA GERÇEĞE GİRİŞLERİNİ KOLAY OLMASI VE ANLAMALARI İÇİN BU GİRİŞ BÖLÜMÜ YAZILDI.

Timur evinde elinde gazetesi ile otururken torunu gözleriyle dedesini izliyordu, hayali dedesi gibi bir araştırmacı olmaktı ama hiçbir zaman bu konuda ilerleyememiş olacağını düşünüyordu. Bilgisayarını kapattı, kahvesinden birkaç yudum aldı. Yerinden kalkıp dedesinin yanına geldi, dedesi elinde gazetesi yanındaki komodinde Türk kahvesi ve yanında lokumuyla son 5 yıldır hayatını sakinleştirmeye çalıştığını belli ediyordu. Yanına doğru yaklaştı, direk seslenilmesinden hoşlanmadığını bildiği için kapıya vurur gibi yanındaki dolabın tahta kapısına doğru vurdu. Dedesi gazetesini hafifçe aşağıya indirdi, mimikleri ile ‘ne olduğunu’ sordu.

Zahit yavaşça dedesine doğru yaklaştı.

“Dede bende senin gibi bir araştırmacı olmak istiyorum ama bulunacak hikâye ya da destan yok. Herkes eskiyi zaten medya ve arşivlerden buluyor. Ben daha başka bir şey araştırmak istiyorum. Gerçek ile yalanın ayır edildiği ve gerçekten korkunun ne olduğunu bilmeyen ölüm diye adlandırılan bir hikâye destan arıyorum.”

Timur torununa doğru baktı, tebessüm etti.

“Dediğin şey var olan bir şey değil mi? araştırmaya çalıştığın şey.”

“Evet dede senin gibi iyi bir araştırmacı olmak istiyorum ama ben senin gibi araştırmaları belgesel ya da bilgi niteliğinde değil. Böyle destan hikâye şeklinde yazmak istiyorum.”

“Diğer yazdığın hikayeler ne oldu? Eski Türk topluluğundaki destansı hikâyeler?”

“İşte onları yazdım ama benden sonra herkes aynı yöne yöneldi benimde hikayeler arka planda destanlar silinir oldu. Senin…” dedi ve durdu. Timur elini havaya kaldırmış Zahit’i susturuyordu.

“Şimdi sana bir destan, hikâye ya da gerçeği anlatacağım ama ne olduğunu sen fark edeceksin. Tarih ve zaman yok sadece anlatacağıma dikkat et. Baya zor ve baya anlaması güç bir şey olacak bu. Sana anlatıyorum ama anlayacağından emin değilim.”

Zahit dedesinin söylediğine alınmış gibi bir yüz ifadesin vardı.

“Dede ben senin torununum ve senin yolunda ilerleyen birisiyim. Sen beni geliştirdin ve eğittin senin söyleyeceğin her şeyi anlarım.”

“Peki o zaman ses çıkarmadan ve sözlerime müdahale etmeden dinle. Tek bir şey söylemeye kalkarsan söz biter.” Zahit yüzünde tebessüm ve heyecan ile dedesine bakıyordu. Ses çıkartmayacağını taaddüt etti.

“Anlatacağım şey Destan mı? Hikâye mi? ya da Gerçek mi?

Hangisi olduğunu sen seç.”

İYİ OKUMALAR VE YORUMALRINI BELİYOR OLACAĞIM DİĞER BÖLÜMLERDE.