Deren İdil Kor %99.8 ihtimalle Ali Lores'in kızı.

Beynimde yankılanan sesle ve bunca yıl beni büyüten insanların onların kızı olmadığımı öğrendiklerinde attıkları sevinç çığlıkları gözlerimin dolmasına sebep olmuştu.

Hiç mi sevmemişlerdi beni?

Bana bakan yedi göz vardı. Zeynep hanım, Ali Bey. Bide abiniz ve ikizinim diye çocuklar. Çocukların bakışı bir yandan kız kardeşleri sandıkları kıza gidip gelmişti.

Ona baktıklarında gözlerinde nefret duygusu ortaya çıkmıştı hepsinin.

Kız yanımıza geldi. "Sizi özleme gereği bile duymayacağım." Diyip kendi ailesi ile uzaklaştı.

Bizde kısa süre sonra güzel bir evin önünde durduk. Burası onların evi olmalıydı. 4 katlıydı.

Evin içide çok güzeldi salona girmişlerdi. Peşlerinden ilerledim, çok yabancıydım buraya.

"E ne yaptın hayatın boyunca?" Ali Bey'in gözleri meraklı bir şekilde bana döndü cevap istiyordu.

"Ne yaptım diyeceğim? Hayatım tacize uğramakla mı geçti diyeceğim babam sandığım adam beni sattı mı diyeceğim?" O anları hatırlamak bile gözlerimin dolmasını sağlıyordu

Eve geldiğimden beri bana bakmayan beş göz ilk defa bana baktı bunlar kim miydi?

Bunlar benim abilerimmiş.

En büyük abim Arda Lores 28 yaşında doktormuş.

Ondan bir küçük abim Eren Lores kendisi 26 yaşında İç mimarmış.

En küçük abim Merih Lores 24 yaşında. Senaristmiş.

İkizim Daren İdris Lores 17 yaşında lise son sınıf.

Benden bir yaş küçük kardeşim Çınar Lores 16 yaşında. Lise 3. Snıf.

"Ne demek tacize uğradım?" Merih denilen çocuk konuşmuştu.

"Babam küçük yaşta beni ilk amcama dedeme falan satmaya başlamıştı. Beni kullanıp para alıyordu. Sonra dışarıdan gelen müşteriler oldu." Bu kadar yeterdi heralde daha fazlasını ben anlatamazdım.

"Yalnız kalabilir miyim?" Dediğimde Ali Bey "Daren seni odama götürsün" demişti.

Daren ile odadan uzaklaşırken. "Seni gördüğüm an ne diyeceğimi bilemedim nasıl düşüneceğimi bilemedim. Nedense Defne gibi olursun sandım ısınamadım sana. Ama şimdi anlıyorum yanlış yaptığımı özür dilerim." Diyerek konuşmuştu. Sadece basımı salladım çünkü şuan iyi bir durumda değildim.

Odama geldiğimizde büyük bir odaya karşılaştım güzeldi sade olması hoşuma gitmişti. "Defne pembeye boyamak istemişti ama abim izin vermemişti." İyiki izin vermemiş.

"Son olarak yarın okul var, babam seni de bizim okula yazdırdı ikizciğim."Diyerek odadan çıkmıştı.

Kendi kendime kalınca uzun süredir akmak için bekleyen gözyaşlarımı serbest bırakmıştım.

Bir süre sonra odanın kapısı çalınmıştı. Sessiz bir şekilde gel demiştim kapıdaki kişi bir süre sonra yanıma gelmişti.

"Deren neden ağlıyorsun?" Gelen kişi Merih'di.

Hızlı bir şekilde yanıma geldi yere çömelmiş bir şekilde oturuyordum. Önüme eğildi, "Deren abicim biz seni kabullendik. Arda abimden, Çınara kadar hepimiz seni sevdik kabullendik bunu senden bu kadar erken beklemiyoruz ama bizi çok bekletme olur mu?" Aslında bir hafta önce tanımıştım hepsini. O zaman bana nefret dolu bakışlarla bakmışlardı. Şimdi ise karşımdaki kişi bana sevgiyle bakıyordu ben en çok bunu özlemiştim.

Annem bana hiç sevgiyle bakmamıştı, veya babam ablam ve kardeşim benden nefret etmişlerdi. Ben ilk defa sevildiğimi hissediyordum.

~~~~

"Deren kalk hadi" Dün gece merihle konuşurken uyuya kalmıştım.

"Neden ki" Sorduğum soruyla beni uyandırmaya gelen Çınarın güldüğünü duymuştum. "Okul var." Dediğinde kalktım ben okul olduğunu unutmuştum.

Hızlıca hazırlanıp aşağıya indiğimde herkesin masada beni beklediğini fark ettim. Ama ben aç değildim ki. Küçük yaştan beri aç durmaya alışık olduğum için bedenim buna alışmıştı. Yemekleri görünce midem bulanıyordu.

Masaya oturdum herşey çok güzel hazırlanmıştı. Bu evde büyüsem nasıl olurdu acaba.

Herkes bir şeyler yemişti ben ise masa ile bakışmıştım bunu fark eden olmuş mudur diye düşünmeden de edememiştim.

"Deren okul çıkışında yanıma gelir misin?" Diye Ardaya baktım onlara abi demeye alışamamıştım sadece başımı salladım.

~~~~

Okula geldiğimizde arabadan ilk daren indi sonra ben en son da çınar. Herkesin bakışları beni bulmuştu.

"Aynı sınıftayız ikizciğim o yüzden gel hadi." Dedi daren ve benden önde yürümeye başladı.

Çınar yanıma geldi "Sabah bir şey yemedin aç mısın?" Bu niye görmüştü ki?

"Sadece ben görmedim tüm herkes bunu fark etti ve babam eğer okulda bir şey yemezse ben gelip zorla yedireceğim dedi" Dediğinde içimden sabır diledim ben yemek sevmiyordum ki.

"Yeme-" Sözümü bitirmeden konuştu. "Yiyeceksin." "Çınar ben o evde hep aç kaldım ve bünyem buna alışık yemek görünce midem bulanıyor." "Alışkanlıkların değişecek ablacığım hadi ders başlayacak ben gidiyorum." Dedi ve beni bırakıp gitti bende darenin arkasından sınıfa girdim. "İkizciğim yanıma otur." Dediğinde darenin yanına oturdum.

~~~~

İlk teneffüs olmuştu ve bir çocuk yanımıza gelmişti. "Bu kız kim" Diyip beni göstermişti.

"İkizim" Diyerek cevabını vermişti daren.

Sonrası ise uyuyarak geçti.

~~~~

Okul çıkışında Arda abinin yanına gittim. "Abicim bak neler yaşadın anlayabiliyorum ama bir şeyler yemen lazım sabah dikkat ettim yemiyorsun üstüne yemeklere bakınca midenin bulandığını belli ediyorsun." Geldiğimden beri yemek yemelisin konuşmasını yapıyordu.

"Ama ben yemek sevmiyorum ki" Demiştim ama Arda beyefendi konuştu "itiraz istemiyorum." Diyecek bir şey yoktu ama yemeyecektim.

Odadan çıkarken nereye diye sorunca "hava alacağım." Dedim ve oradan çıktım.

Hastane bahçesine doğru gittim. Bir süre durduktan sonra bir adam yanına geldi sarhoştu.

"Selam güzelim bir gece takılmaya ne dersin yoksa zorla mı takılalım?" Lan deliler niye beni buluyor hep. Geçmiş aklıma gelmişti ve istemsizce gözlerim dolmuştu.

"Onu bilmem ama sen benimle takılabilirsin beyefendi." Bu gelen Arda abimdi.

"Sizde kimsiniz?" Demişti gelen adam.

"Takılmaya çalıştığın kızın abisiyim şimdi ikile bu gün adam dövmek istemiyorum."

Adam gidince hemen yanımd gelip dolan gözlerimi silmişti. "Artık hiç bir şey olmayacak güzelim söz veriyorum." Diyerek beni kendisine çekip sarılmıştı.

Kısa süre sonra eve gitmiştik. Herkes masadaydı, yanlarına gittiğimde yemeğe başlamıştı, ve hepsinin gözü bendeydi.

Niye tüm aile bana bakıyor?

"Deren İdil yiyecek misin bir şeyler?" Diyerek bana bakan Eren abime baktım onlara abi demekte zorlanmıyordum artık. "Yemeğeceğim" Dedim ve sonra hepsine afiyet olsun diyerek masadan kalktım.

Odama gidip bir süre kitap okuduktan sonra uyudum.

-Arda'dan-

Deren odasına gittikten sonra kimsenin bir şey yemediğini fark etmiştim. Onlar onun da yemesini istiyordu.

Uzun süre salonda durduk Deren gelir diye bekledik ama odasından ses gelmiyordu büyük ihtimalle uyumuştu.

Derenin olduğu kata çıktım. Sesler geliyordu. "Baba yapma..." Hızlıca Derenin odasına gittim kabus görüyordu, terlemişti ve ateşi vardı.

"Deren abicim uyan rüya sadece." Sessizce konuşmuştum bir süre sonra tüm ev halkı buraya toplanmıştı deren hâlâ sayıklıyordu.

"Baba yapma..." Daren ve Çınarın gözleri dolmuştu Merih ve Eren ise sinirden yumruklarını sıkmışlardı. Annem derenin yanına gelip onu sakinleştirmeye çalısıyordu. Babam ise dereni izliyordu sinirlenmişti.

Yıllarca nasıl dayanmıştı yaşadıklarına?

"Deren bak biziz uyan." Bizi duymuyordu. "Baba..." İçim acımıştı acaba her gece böyle miydi?

"Özür dilerim güzel kızım seni oradan daha erken kurtaramadığım için özür dilerim." Babam özür diliyordu ama o bir şey yapmamıştı.

Deren dısardan çok güçsüz birine benziyordu sarı saçlı ve mavi gözlüydü teni beyaz ve soluktu. Kollarında morluklar vardı.

Yavaşça gözlerini açtı, titriyordu. "Anne ateşi var!" Deren yanıyordu.

Yazardan

hello ilk bölümü yayımladım aslında hepsi bir süre derene ısınsın istemiyordum ama abi kardeş bağı okuyup yazmayı sevdiğim için olmadı.

İlk bölüm pek içime sinmedi ama sonraki bölümlerde düzelteceğim.

Kitap hem wattpadde hem kitappad'da yayınlanacaktır.