Selaaaammm

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen 💕🙏

(ू•ᴗ•ू❁)

"Nasılsın oğlum? "

"İyiyim babam sen nasılsın?"

Duyduğum seslerle yattığım yerde rahatsızca kıpırdandığımda üzerime bir şey örtüldüğünü farkettim. Saçlarıma içimi yumuşacık eden türden bir öpücük konulduğunda gözlerimi açmıştım.

"özür dilerim kızım uyandırdım mı? " diye soran Vural Bey'i gördüğümde, "Hayır, geç olmuş zaten uyanacaktım. " dediğimde gülümsemiş bahçe salıncağının karşısındaki koltuğa oturmuştu.

Bende kafamı Mete'nin dizinden kaldırmış ona bakmıştım. Kim bilir kaç saattir burada böyle oturuyordu.

"Kusura bakma bacağında ağrımıştır kaç saattir yatıyorum. " dediğimde,

"Saçmalama, benim için güzel geçen bir zamandı. "

Göz kırptığında gülümsemiştim.Üstümdeki pikeyi katlamış oturduğumuz yere koymuştum.

Vural Bey'le biraz sohbet ettikten sonra abi tayfası yavaş yavaş eve teşrif etmişti.

Bu akşam Sabah tanıştığım Enes ve babası Kenan amca bey-Asla ne diyeceğini bilemedim-bize yemeğe gelecekmiş.

İçeriye geçtiğimizde yemek masasının hazır olduğu görmüştüm. Onlar da birazdan gelecekti.

Üstüme baktığımda Yeşil fazla kalın olmayan sweat'im altımda da asla giymekten vazgeçmeyeceğim Capri'lerimden biri duruyordu. Üstümü değiştirmeye gerek duymamıştım.

Kapı çaldığında Çalışan ablalar kapıyı açmıştı. Salona giriş yapan Vural Bey'in yaşlarında boylu poslu adamı gördüğümde Enes'e ne kadar benzediğini fark ettim. Yalnızca göz renkleri farklıydı.

Herkes selamlaşıp birbirinin halini hatrını sorduğunda tanışma sırası bana gelmişti.

Vural bey elini omzuma koyup beni bir adım öne çıkardığında,"Bu da güzeller güzeli kızım Güniz, Kenan. "demişti.

Kenan bey amca önce bana bakmış sonra gülümseyip Esra Hanım'a dönmüştü, " Esra bu kız aynı sen. "deyip gülmeme sebep olmuştu.

Bana içten bir şekilde kollarını açıp sarıldığında bende ona sarılmıştım.

" Nasılsın Güniz'cim? "dediğinde,

" İyiyim teşekkür ederim siz nasılsınız?"demiştim.

Bana alınmış gibi bakıp, "Lütfen Güniz bana Kenan amca de. " dediğinde Vural Bey ona göz devirmişti.

"Kızım daha bana Baba demedi, kızımı sal. " dediğinde Kenan amca gülmüştü.

"Bu da benim sıpa Enes. " diye Ilgaz'la sohbet eden Enes'i gösterdiğinde Enes bize dönmüştü.

Baş selamı verdiğinde baş selamı vermiştim.

"Tanışmıştık bugün. " dediğimde Boran oturduğu yerden, "Sıra arkadaşı oldular da. " deyip göz devirmişti.

Ona bıkkın bakışlarımı göndermiştim. Salak mıydı bu? Sıra arkadaşı dediği anda abi tayfası onlardan beklenilmeyecek şekilde gerilmişlerdi.

Esra Hanım , "Hayırdır canım oğullarım,bir gerildiniz?" dediğinde, "Ne alaka anne açım ben yemek yiyelim artık. " diyen Poyraz'dan başka biri değildi.

Yemeğimizi yemiş sohbet ediyorduk. Kenan amca meğersem Esra Hanım'ın liseden arkadaşıymış, hatta Esra Hanım'la Vural Bey'in tanışmasını da o sağlamış. Bir de Polis'miş.

Onlar gittikten sonra herkes bir yere dağılmıştı. Bende mutfakta kendime kahve yapıyordum. Kahvemi yaptıktan sonra odama çıkacağım sırada salondan gelen seslerle duraksadım.

Koridor karanlık olduğu için onlar beni göremiyordu ama ben onları görebiliyordum. İçeride Boran ve Poyraz vardı.

Boran, "Nefret ediyorum ondan, onun yerinde olsam görmezden gelindiğim benden rahatsız olanların yanında durmazdım. Geldiğinden beri Annemle babamı da iyi ve masum biri olduğuna inandırdı. Yetmedi bir de nasıl yaptığını anlamadığım bir şekilde Mete'yi kendi tarafına çekti. "

Dediğinde şaşkınlık içinde onları dinliyordum.

"Siktir et, eninde sonunda ne bok olduğu ortaya çıkacak. " diyen Poyraz'la bünyem bunları duymaya katlanamamıştı. Hızlıca merdivenlerden çıkıp odama girdiğinde elimdeki bardağı masama koydum,gözlerimden yaşlar akmaya başladığında kendimi sandalyeme bırakmıştım.

Ben onlara napmıştım ki? Ya da o kız, Melis. Niye benden bu kadar nefret ediyorlardı ki? Öyle acımasız ve kırıcı konuşuyorlardı ki, kırılmamak elde değildi.

Bir insan hiç mi sevilmezdi? Şu 17 yıllık hayatımda öyle büyük bir sevgisizliğe uğramıştım ki, bazen bunu hakedip haketmediğimi düşünmüyor değildim.

Eski Güniz olsaydı karşılarına geçer onlara öyle biri olmadığını ve kendisine inanmaları için çabalar, gerekirse kendine olan saygısını yitirirdi. Ama bunu yapmayı 3 yıl önce bırakmıştı.

Şu 3 yılın ona ne kadar zarar verdiğini kendisinden başka kimse bilmezdi. Kimseye de anlatamaz utanırdı. Çünkü onun yaptığı şeyi yalnızca korkaklar yapardı.

Şuan ki Güniz ise nolursa olsun o Güniz'i anmamaya ve öldürmeye yeminliydi. Sevmiyorlarsa sevmesinlerdi, ölecek değildi ya.

Düşünmemek için kulaklıklarımı takmış müziğin sesini fullemiştim.

Göz yaşlarımı silip hava alabilmek için odamın küçük balkonuna çıkmıştım.

Saatler akıp giderken yalnızca kulaklığımdaki müziğe odaklanmıştım.

(ू•ᴗ•ू❁)

Bölüm sonu uuuu

Diğer bölümde görüşürüzzzz👋