Selaaam hızımı alamadığım için bir kaç bölüm daha yazıp yayınlamaya karar verdim.

Arkadaşlar ilk kurgum ve kendimi geliştirmek istiyorum ayrıca oy verip yorum yaparsanız çok mutlu olurum 🥹🩷

Medya: Ilgaz

(ू•ᴗ•ू❁)

Şuan eve doğru yürüyorduk. Kapının önüne geldiğimizde Vural bey kapıyı çalmıştı. Kapıyı yaşlı ve tatlı bir teyze açmıştı. Esra hanıma, " Hoşgeldiniz Esra hanım. " demişti.

Esra hanım ona karşılık verdikten sonra bana dönüp tebessüm etmişti. Ona aynı şekilde karşılık vermiştim. İnsanlarla sorunum yoktu. Bana gülümserlerse gülümserdim.

İçeriye geçip ayakkabılarımızı çıkardıktan sonra sanırım salona doğru yürüyorduk. Esra hanım abilerimle tanıştıracağını söylemişti.

Ama yalnızca söylemişti sayı vermemişti. Salona girdiğimizde o yüzden ufak çaplı bir şok geçirdim. Saydığıma göre 7 erkek vardı.

Esra hanım beni koltuğa yönlendirdiğinde oturmuştum. Esra hanım sol tarafıma Vural bey sağ tarafıma oturmuştu. Mete de bizden sonra içeri girerek en baştaki boş koltuğa tabiri caizse yığılmıştı. Yorulmuş olmalıydı.

Sonunda Esra hanım konuşmaya başlamıştı, " Evet çocuklar olanları zaten biliyorsunuz, kız kardeşiniz Güniz. Güniz'cim bunlarda abilerin ve ikizin hepsini tanıtacağım. " demişti.

Abiler tamamdı da ikiz derken Esra hanımcım?

Şaşırmıştım o yüzden dikkatle bakmaya başlamıştım bir yandan da Esra hanımı dinliyordum.

"Güniz,en başta oturan ilk abin Ilgaz. " En başta oturan kişiye baktığımda açıkçası boş bakışlarıyla karşılaşmıştım. Açıkçası umursamaz birine benziyordu. "İkinci abin Koray. " diye eliyle gösterdiğinde onunda beni yok saymayı düşündüğünü anladım. "Diğer iki abin Aras ve Ayaz, onlar ikizler. " İkizlere baktığımda Aras olanın bana çatık kaşlarıyla baktığını farkettim.

Biri de mi düzgün bakmaz arkadaş derken Ayaz'a döndüm. Bana göz kırpmış gülümsemişti. Utangaç bir tebessüm gönderdim ona. "En küçük abin Poyraz. " dediğinde alaylı gülüşünü ve korkunç bakışlarını göndermişti bana. Açıkçası bu ondan uzak durmama yetecek bir sebepti. "İkizin Boran." diyerek bitirdiğinde çocuk göz devirmişti. İçimden ona nah çekmek gelse de bu isteğimi engelledim.

"Mete ile zaten tanıştın. Birbirinize karşı önyargılı olmanızı istemiyorum. Eminim zamanla birbirinize alışacaksınızdır. " diye bitirdiğinde Vural bey konuşmaya başlamıştı. "Kız kardeşinize karşı saygılı olmanızı, herkesin aynı olmadığını unutmamanızı istiyorum."demişti.

Anladığım kadarıyla karıştırıldığım kızla pek anlaşamıyorlardı.

Vural beyden sonra Boran söze girmişti, " Diğerleri ne düşünüyor bilmem o benim ikizim değil benim yalnızca abilerim ve kardeşim var. " demişti. Oradan Ayaz onu "Boran! " diyerek uyarmıştı.

İçimden bir ses bunların daha başlangıç olduğunu söylüyordu. O kadar yorgundum ki ayakta uyuyordum resmen o yüzden hiç birini takmadım.

Esra hanım da anlamış gibi"Gel tatlım sana kalacağın odayı göstereyim. "demişti Vural bey de iyi geceler dedikten sonra ayağa kalkmıştık. Girişte fark etmemiştim ama evin içinde asansör vardı. Belki de birinin hastalığı vardır diye düşündüm.

Buarada ev giriş katla beraber 3 kattı. Esra hanım, " Eşyaların gelene kadar odanı hazırlamış olacağım o yüzden bu gecelik misafir odasında kalacaksın. " demişti mahçup bir şekilde ona dönüp, "sorun değil. " demiştim.

Odaya girdiğimizde" Sana giyecek bir şeyler getirip hemen geliyorum. "demiş ve odadan çıkmıştı.

Bir kaç dakika sonra döndüğünde elinde bir eşofman ve tişört vardı. Sabah da diyebilmem için pantolon ve tişört getirmişti. " Tatlım bunlar benim sana biraz büyük gelebilir. Şimdilik idare et yarın eşyaların gelecek zaten."demişti.

Sonrasında kıyafetlerimi değiştirmiş onunla yatakta oturup sohbet etmiştim. Abi tayfasının ne işle meşgul olduğunu ve kaç yaşlarında olduğunu söylemişti.

Ilgaz ve Koray Vural Bey'in şirketinde onunla beraber çalışıyormuş. Ilgaz 28, Koray 27 yaşındaymış.

Sonrasında ikizler vardı. Ayaz ve Aras, Ayaz doktormuş Aras'sa avukatmış aynı zamanda şirketin de avukatlarından biriymiş. 25 yaşındalarmış.

Sonra Poyraz vardı 19 yaşındaymış ve işletme okuyormuş. İkizim zaten benim yaşımdaydı. Mete ise 15 yaşındaymış.

Bunları konuştuktan sonra, " Okul kaydını Boran ve Mete'nin okuluna alacağım okulun buraya uzak olmalı. " demişti. Haklıydı burdan oraya gidemezdim. O yüzden onu onaylamıştım. Sonunda, " Annecim biliyorum daha her şey için çok erken ama bana Anne dediğin günleri sabırsızlıkla bekliyorum emin ol sana iyi bir Anne olacağım. " demişti.

Hemen sonra alnımdan öpüp sarılmıştı. Çok güzel kokuyordu. Duygulanmıştım, en büyük yaralarımdan biri annemken gerçek annemin bana sarılması o kadar özeldi ki.

O sırada içeriye Vural bey girdi. Gülümseyerek, "Anne kız sarılmanızı bölüyorum galiba? " demişti.

Esra hanım, "Biraz öyle oldu neyse saat geç oldu uyumaya gidelim. " demişti. Vural bey onu onayladıktan sonra saçlarıma bir öpücük kondurmuştu.

Sonrasında zaten ikisi de odamdan çıkmıştı.

Her şey değişiyordu. Hayatım için yeni adımlar atıyordum. Bundan sonra nolacağını düşünürken gözlerim yavaş yavaş kapanmaya başlamıştı.

(ू•ᴗ•ू❁)

Bölüm sonuuu

Abiler hakkında düşüncelerinizi alayım.

Kendinize iyi bakınn💕

Diğer bölümde görüşürüzzz👋