Oy vermeyi, yorum yapmayı unutmayın💕

Medya:Aras

(ू•ᴗ•ू❁)

Şuan öğle arasındaydık. Esra Hanım bana mesaj atmış Mete'ye ulaşamadığını o yüzden ondan Esra Hanım'ın dosyalarını nereye koyduğunu sormamı rica etmişti.

Sıramdan kalkıp Mete'nin sınıfına gitmek için yukarı çıkıyordum. Gerçi insanlar öğle arasında genelde ya bahçede ya da kantinde oluyorlardı.

Yukarı çıktığımda tahmin ettiğim gibi kat boştu. Şansımı denemek için sınıfına doğru ilerlediğimde içeriden bağırış sesleri geliyordu. Ve kesinlikle seslerden biri de Mete'nin sesiydi.

Adımlarımı hızlandırıp sınıfın kapısını açtığımda İki kişinin Mete'yi kollarından tuttuğunu bir diğerinin ise ona yumruk attığını gördüm.

Bakışlar bana döndüğünde onlara doğru yürüyüp, "Napıyorsunuz! Bırakın onu. " diye bağırmıştım.

Ona vuran çocuk, "Pardon hangi vasıfla? Aa doğru sen onun karıştırılan ablası olmalısın. " diye gülmüştü.

Tekrar Mete'ye vuracağı sırada kolundan tutmuş,onu itmiştim. İtmeme sinirlenmiş olacak ki kollarımdan tutup beni duvara yapıştırmıştı.

Kollarımı sıkmasını geçmiş, sırtımı öyle sert vurmuştu ki moraracağına emindim.

"Anlaşılan kim olduğumuzu bilmiyorsun, kardeşin sana güzelce anlatır. " dediğinde beni bırakmış arkadaşlarına gitmek için işaret vermişti.

Gittikleri an Mete'nin yanına oturmuş hasar kontrolü yapıyordum.

"İyi misin? Onlar kim hem, sana neden vuruyorlardı? "

"İyiyim, abimle kavgalı olan birkaç çocuk işte sorun yok. "

"Nasıl sorun yok saçmalama,Esra Hanım'la Vural Bey'e nasıl söylemezsin ? "dediğimde gerilmişti.

" Lütfen, lütfen onlara söyleme. Olayın büyümesini istemiyorum. Hem Boran abim öğrenirse rahat durmaz. "

"Hadi ben söylemedim, suratındaki morluğu nasıl açıklayacaksın? Bari şikayet edelim. Sana tekrar zarar verebilirler. "

"Bilmiyorum ama halledeceğim bir şekilde, tamam rehberlikle falan konuşuruz ama babamın kulağına gitmesini istemiyorum bir daha olursa söz veriyorum ben kendim söyleyeceğim. "dediğinde ona onaylamazca kafamı sallasam da sonunda kabul ettirmişti.

Ondan sonra zaten kalkmış, rehberliği gitmiştik. Derdimizi açıkladıktan sonra Vural Bey'lere söylememesi tekrar böyle bir şey olursa kendimizin bizzat söyleyeceğimize ikna etmiştik.

Allah'tan rehberlik bu konularda çok hassastı o yüzden o salaklarla ilgilenmişti. Kameralara falan bakmaları disiplin kararları derken okul çıkış vakti gelmişti.

Mete'ye çıkışta yanıma gelmesini söyleyerek sınıfıma gitmiştim.

Allah'sız nasıl vurduysa sırtım çok ağrıyordu. Bunları boş verip sınıftan çantamı almıştım. Ders Beden'di. O yüzden sınıfta tek tük insan vardı.

Sınıftan çantamla çıktığımda Mete'yi bekliyordum. Önce gidip suratındaki morluk için eczane'ye uğramamız gerekiyordu.

Yanıma geldiğinde aşağıya iniyorduk.

"Önce suratındaki morluk için eczane'den krem alacağız , sonra kapatıcı almaya Alışveriş Merkezine gideriz tamam mı? "

"Tamam,anneme sen haber ver. Ben şimdi konuşursam anlar bir şey olduğunu. " haklıydı çünkü gözlemlediğime göre Mete hiç bir şey saklayamıyordu.

"Tamam ararım , ben sana sormayı unuttum. Annen dosyalarını nereye koyduğunu sormuştu. "

Salondaki dolaba koyduğunu söylediğinde Esra Hanım'a Mete'yle geç geleceğimizi söylemiştim.

Ondan sonra zaten önce eczaneye uğramış krem almıştık şimdi ise Mete'ye uygun kapatıcı bulmaya çalışıyordum.

"Allah aşkına elinde tuttuğun üç renkte aynı değil mi ben mi yanlış görüyorum? " demişti.

Ona dönüp bıkkın bir bakış atmıştım. "Bana bak oğlum, iki saattir zaten hangisi daha iyi olur diye düşündüğüm yetmiyormuş gibi birde çenenle uğraşıyorum. Kolaysa gel sen seç, sence hepsinin kapatıcılığı aynı mı? " dediğimde ağzına fermuar çekiyormuşçasına ellerini haraket ettirmişti.

Sonunda istediğimi bulduğumda onu almıştık.

Bir Kafe'ye girip karşılıklı oturduğumuz da fazlasıyla açtık. Yemek yedikten sonra kapatıcıyı sürmek için yanına oturmuştum.

Suratına sürüp elimle dağıttığımda tam tonunu tutturduğumu farkedip böbürlenmiştim.

O da gülüp, "Teşekkür ederim, her şey için. Sen iyi birisin, seni görmezden geldiğim için özür dilerim. Beni de anla olur mu? Korktum çünkü,onun gibi biri olabilirsin diye. İlk defa gerçekten bir ablam olduğunu hissettim. İyi ki varsın Abla. "demişti.

Bir anlık donup kaldım. Böyle bir şey açıkçası beklemiyordum. Bir kardeşimin olması çok garipti. Hele onun abla demesi içimde o kadar tatlı bir his uyandırmıştı ki bir şey demek yerine onu kendime çekip sarıldım. " Sorun değil, kardeşim. " demiştim.

Geriye çekildiğinde hesabı ödemiş ve kalkmıştık. Akşamüstü olmuştu zaten. Hava birazdan kararırdı.

(ू•ᴗ•ू❁)

Bölüm sonuuu

Bölümlerin uzunluğu nasıl sizce? yazmak istiyorum ama belli bir yerden sonra tıkanıyorum. O yüzden bölümleri uzatmak için biraz çalışmalıyım.

Diğer bölümde görüşürüzzz 👋