Selamm biraz daha bölüm atmazsam evimi bombalayacaksınız diye korktuğum için bölüm atıyorum Ağlayarak yazdığım bir bölüm oldu iyi okumalar

Annem ve abim ile içeri girdik ve salona kardeşlerim ve Kaan abimin yanına geçtik. Haber izliyorlardı.

"Çocukalr ne yapıyorsunuz?"

"Şehit varmış da anne ona bakıyorduk."

"NE? Nerede?" dedim. Aren Aren'e bir şey olmuş mudur?

"Sınıra 13 asker gönderilmiş 5'i şehitmiş 8'i de ağır yaralıymış."

"Ne?" hızlı bir şekilde eşyalarımı aldım

"Kızım ne oluyor?"

(Bu arada şey olarak düşünün öyle bir şey yazmadım ama Aren sınırda Kars'da görev yapıyor.)

"Gitmem lazım." dedim ve koşarak dışarı çıktım bir yandan telefonumdan Kars'a en erken uçak ne zaman gidiyor diye bakıyor bir yandan Aren'i arıyordum ama çalmıyordu telefonu kapalıydı.

"Lara bekle bu şekilde kullanma ben kullanayım arabayı." dedi Karan abi.

"Saol abi." dedim ve arabaya bindik.

"Anlat şimdi ne oluyor?"

"Bir arkadaşım sınırda görev yapıyordu o da oraya gönderildi abi lütfen hızlı sür 1 saate uçak varmış ona yetişeyim."

"Tamam küçük hanım sakin ol yetişeceksin ama bir şartla ben de seninle geleceğim. Tek gönderemem seni oralara daha yeni bulmuşken." şu an inatlaşmaya zamanım yoktu.

"Tamam." eve geldiğimizde hızlıca indim ve eve çıkıp hızlıca bir kaç eşyayı sırt çantama doldurdum.

"Lara sakin ol daha 45 dakika var zaten 15 dakika mesafe buraya yetişiriz."

"Saol abi." gözlerim dolu doluydu. Daha ona ailemi bulduğumu bile söylemeden gidemezdi. Bırakmazdı. Aklıma Açelya'nın gelmesiyle hızlıca onu aradım.

"Efendim aşkım noldu?"

"Açelya ben Kars'a gidiyorum."

"Ne nereden çıktı şimdi ne zaman gidiyorsun?"

"45 dakikaya uçağım var Aren sınıra gönderilmişti sınırdan bir sürü yaralı ve şehit varmış." artık sesim bile boğuk boğuktu.

"Kuzum sakin ol Aren güçlüdür seni bırakmaz biliyorsun ben de geleyim mi tek gitme?"

"Karan abi ile gideceğim."

"Karan abi?"

"Çok uzun mevzu ama öz abim onu bil yeter."

"Off Lara off ne zamandan beri bana hiç bir şey anlatmaz oldun."

"Bilmiyorum her şey üst üste geldi."

"Tamam bir şey demiyorum şimdilik bana haber mutlaka varınca."

"Tamam görüşürüz"

"Görüşürüz." dedi ve kapattı.

"Abi çıkalım mı?"

"Çıkalım güzelim."

"Abi iyidir değil mi?"

"Kim bilmiyorum ama seni bırakmak isteyecek biri olacağını düşünmüyorum iyidir merak etme."

"İnşallah abi." aşağı inip arabaya bindik. Zamanı takip edemiyordum ne ara haberi görmüştük ne ara yola çıkmıştık bilmiyorum. O sırada aklıma bir şey geldi biz gidiyorsun ama Aren'i nasıl bulacaktık. Aklıma yetimhanede birlikte büyüdüğümüz Dilara geldi. O sonradan evlat edinilmişti ve Kars'a gitmişlerdi. Şu anda doktordu o yüzden belki Bulabilirdi. Telefonumu çıkarıp ona yazdım.

Lara : Dilara sana acil bir işim düştü.

Dilara: hayırdır inşallah noldu?

Lara: Bir asker arkadaşım sınırda görevliydi şu an kendisine ulaşamıyorum hastanelerdeki kayıtları sorgulama şansın var mı?

Dilara: Tabii ismimi söyle bakayım.

Lara: çok sağol ya Aren.... (soyadı bulamadım siz bulursanız sevinirim)

Dilara: bakıyorum

Lara: tamam ben şimdi uçağa bineceğim yazarsan göremem şimdiden saol.

Yol boyunca aklımda dönen binbir soru vardı. O 8 kişinin veya o 5 kişinin içinde miydi?

İyi miydi?

Ne yapacaktım?

Bu sorulara cevap bulamazken havaalimanına gelmiştik.

"Lara in hadi."

"Kusura bakma dalmışım."

"Sıkıntı yok güzelim." havaalanına geçip uçağımızın kalkacağı yere geçtik. O sırada abime kıyafet almadığımız aklıma geldi.

"Abi kıyafet almadık sana?"

"Bir şey olmaz oralarda bir yerlerden alırız."

"Tamam"

"Lara biz gidiyoruz ama nasıl bulacağız arkadaşını hastanede bile olsa hangi hastane bilmiyoruz."

"Bir arkadaşım var Kars'ta yaşıyor ona sordum yazacak." tam o sırada bildirim sesi ile Dilara'dan mı diye hızlıca açtım. Evet o yazmıştı.

Dilara: *** Hastanesi

Lara senin için özel biri mi

Lara: evet noldu

Dilara: durumu çok ağırmış iç kanama geçirmiş ve 3 tane kurşun varmış vücüdunda

Lara: Dilara şaka mı yapıyorsun?

Dilara: üzgünüm

Lara: ameliyatına girmeme izin verirler mi?

Dilara: bilmiyorum

Lara: tamam saol

"Lara ne oldu gözlerin doldu?"

"Abi durumu çok ağırmış" dedim ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Hızlıca gelip sıkıca sarıldı ve saçlarımı okşamaya başladı.

"Lara bir şey olmayacak arkadaşına eminim."

"Abi ya olursa ya onu da kaybedersem?"

"Ölümlü dünya Lara bunu en iyi sen biliyorsun." o sırada uçağa binmemiz gerektiği anons edilince ayrıldık.

"Hadi binelim arkadaşın uyandığında görsin seni. Bu arada bu arkadaş kim bana anlayacaksın küçük hanım."

"Tamam."

Uçağa bindiğimizde uyuyakaldım. Yaklaşık 2 saat sonra abimin uyandırması ile uyandım.

"Lara geldik."

"Uyanığım zaten." dedim ve tamamen uykumu açtım.

"Hadi inelim."

"Tamam." dedim.

"İstersen sabah gidelim saat geç oldu." saat 11'e yaklaşıyordu.

"Sen istersen otele geç ben hastaneye gideceğim."

"O zaman ben de geliyorum."

"Saol." dedim ve boş bir taksi görmem ile onu durdurdum. Şoföre hstanenin ismini söyledim ve abime döndüm. Telefonu ile uğraşıyordu.

"Evli misin veya sevgilin var mı?" dedim sofrada dediğine atıf yaparak.

"Sevgilim var küçük hanım bir ara sizi tanıştırırım."

"Merak ettim fotoğrafı var mı?"

"Olmaz mı?" dedi ve telefonunun ana ekranını gösterdi.

"Senin gibi bir sevgilim olmayacaksa olmasın."

"Hiç olmasın daha iyi."

"Niye turşumu mu kuracaksın?"

"Evet."

"Yoo ben evlenicem bir kere."

"Otır oturduğun yerde küçük hanım."

"Küçük değilim."

"Küçüksün."

"Geldik abla." dedi şoför.

"Buyur abi ücret." diyerek abimden önce parayı uzattım.

"Kızım ne yapıyorsun ben öderdim."

"Zaten seni zorla getirdim boşver. Neyse hadi girelim." yarı koşar adımlarla hastaneye girdim ve danışmaya Aren i sordum. Yoğun bakımda olduğunu söylemişti. Ameliyattan çıkmıştı yani durumu nasıldı?

Hızlıca yoğun bakımın oraya gittim. Tam odadan çıkan doktoru görmem ile

" Doktor Bey durumu nasıl? "

" Neyi oluyorsunuz?" arkadaşı desem söylemezdi.

"Kız arkadaşıyım." o sırada hem abimden hem de orada oturan asker kıyafeti giydiği için asker olduğunu düşündüğüm birinden "Ne?" sesi çıktı.

"Durumu kritik ameliyat zor geçti ama şu an stabil görünüyor."

"Tamam teşekkür ederim." dedim ve abimle askere döndüm.

"Ne bağırıyorsunuz ya?"

"Hani sevgilin yoktu Lara?" dedi abim.

"Aren yüzbaşımın sevgilisi yokki." askere doğru elimi uzattım ve

"Ben Lara yüzbaşının sadece arkadaşıyım."

"O Lara sen misin?"

"Hangi Lara?"

"Komutanımın sürekli bahsettiği."

"Öyle miymişim?"

"Öylesiniz sanırım."

"Siz kimsiniz?"

"Ben de Aren'in arkadaşı aynı zamanda alt rütbesi olan Efe."

"Memnun oldum Efe Bey."

"Beye gerek yok sizden küçüğüm."

"Tamam." dedim ve oturaklardan birine oturdum.

Evetttt bölüm sonu bir şey soracağım size ben olayları çok çabuk çıkarıp çok çabuk mu bitiriyorum öyle geliyor gibi ama ne yapayım abi neşeli şeyler yazmayı daha çok seviyorum her neyse görüşmek üzere seviliyorsunuz!!!