Selamm benden çok kitabımı özleyen sevgili okurlarımm bugün sizle çok hayırlı bir iş için buluştuk 20. BÖLÜM PART 2 GELİYOR BİR ALKIŞ LÜTFEN (piyanist bana bırak sksjhsys) neyse daha da uzatmayayım iyi okumalar!!!

Telefonu elim titreye titreye Nilüfer ablaya verdim

"Selin - Eftelya'nın halası- Eftelya'nın anne ve babası -"

"Ne olmuş Nilüfer niye söylemiyorsunuz?"

"İkiside kafasından vurulmuş Eftelya iyi değil polise haber verdik gelebilir misin Eftelya daha reşit değil biliyorsun."

"Ne şaka falan değil mi ciddi misiniz?"

"Başın sağolsun Selin Eftelya'nın yardıma ihtiyacı var biliyorum sen de kötüsün ama o daha çocuk iyi olman gerekiyor"

"Tamam geliyorum hemen"

"Görüşürüz" dedi ve telefonu kapattı

Etraftaki kan kokusu ve hafızamdan silinmeyen görüntüler midemi alt üst etmişti midemin ağzıma gelmesi ile lavoboya koştum.

"Kuzum iyi misin?"

"İyiyim"

"Gel biraz uyumaya çalış"

"Nilüfer abla benim yarın sınavım vardı ben ne yapacağım nasıl gireceğim ben bu halde" artık ağlıyordum her şey üst üste gelmişti ben onlarla daha bir kez bile sarılmadan, babamın hiç saçımı okşamadan toprağın altına gireceğini kabullenemiyordum

"Kuzum canın sağolsun sen yine gir elinden gelenin en iyisini yapacağına eminim." kendine çekti ve sarıldı ağlamam şiddetlendi.

"Nilüfer abla onlar ne kadar beni sevmese de ben onları seviyordum daha babam bir kez bile saçımı okşamadı benim artık hiç yapamayacak ben nasıl yaşayacağım onlarsız"

"Kuzum biz varız Selin var tek değilsin yaşayacaksın sen çok güçlü bir kızsın atlatacaksın eminim"

"Çok zor Nilü-" daha da dayanamamış, bayılmıştım.

Yazması benim için çok zor bir bölüm oldu metrodaydım ağlamamak için zor durdum diyebilirim Eftelya'nın hala ölümlerine üzülmesi hakkında ne düşünüyorsunuz?