Kafamı arabanın camına yasladığımda güneşin yavaşça batışını izledim.Bir mum misali eriyip gözden kayboluyordu.İçimde ki küçük kız günbatımını izlemeyi çok severdi.İçimde ki küçük kız yaşamayı çok severdi.İçimde ki küçük kız artık yoktu.

Charlie'nin ötüşüyle kafamı camdan kaldırdım.Bana sesleniyor gibiydi.Belki de sadece birilerine sesleniyordu.Ona baktığımı görünce sustu.Yol boyunca yaptığı döngüye geri döndü.Yemeğini yedikten sonra hemen suyuna koş sonra uyu.Bir de arada temizlen.Mavi ve beyaz tüylerini gagasıyla temizlemeye başladığında kafamı yine cama yaslamak için eğmiştim.

"Aleda,gelmek üzereyiz."

Bakışlarımı yola odaklandığımda yaklaştığımızı anladım.Ablam yine de uyarı yapma gereği duymuştu.Kollarımı karnımda bağlayıp beklemeye başladım.Kaç saat olmuştu hatırlamıyorum ama arabaya bindiğimde güneş en tepedeydi.Bağdaşlaştırdığım kollarımı birbirinden ayırıp incelemeye başladım.

Bileklerimde ki izler hâlâ geçmemişti.Hayatım boyunca izler hep kalacaktı.Geçmeyen izler sadece bileklerimde ki izler değildi.Gözlerim yol bitene kadar bileklerimde gezindi.Araba sonunda durduğunda ilk işim işaret parmağımı Charlie'nin kafesine geçirmekti.Charlie,geldiğimiz anlamış olacak ki kafesin içinde bir o yana bir bu yana gidip gelmeye başladı.Onu alıp arabadan indiğimde ablam ve eniştem bagajda oyalanıyordu.Ablam,siyah bavulumu bana verince Charlie'yı sol elime aldım.Sağ elimde bavulu eve doğru çekiştirmeye başladım.İçimde çok az eşya olduğu için tek elimle rahatlıkla çekebiliyordum.

Evin girişinde salon beni karşılamıştı.L koltuklara bavulu yaslayıp üzerine ise Charlie'yi koydum.Ablam ve eniştem içeri girdiklerinde koltuğa geçip başlarını geriye yasladılar.Yol onları yormuş gibi gözüküyordu.Yolun yarısında uyuyan ablam,enişteme göre daha bitkin davranıyordu.

L koltuğa geçip bende arkamı yasladığımda eniştemin ablama bir işaret gönderdiğini gördüm.Bunn üzerine ablam oturuşunu toparladı ve gözlerini bana dikti.

"Konuşmamızın zamanı geldi,Aleda."

Bende aynı şekilde oturuşumu toparladım ve ablamın gözlerinin içine baktım.Ne konuşacağımızı tahmin etmek çokta zor değildi.

"Üç aydır seni her gün aradım Aleda.Bana hep her şeyin yolunda olduğunu söyledin.Neden bana gerçekleri söylemedin?"diye sordu çaresizce.Yüzümde tek bir mimik oynatmadan buz gibi bir sesle yanıt verdim."Öğrenmemize gerek yoktu."

Ablam,içinde tuttuğu nefesi verdi ve kaşlarımı çattı."Aleda,yaşadığın şey gerçekten ağır ama sen yalnız değilsin.Hemen eski Aleda olamayacağını zaten biliyordum ama kötü olduğunu bizden saklamamalıydın.Melih'te bende senin her zaman yanındayız."

Oturduğu koltuktan kalkıp yanıma geldi ve ellerimi tuttu."Haberi ilk aldığımda kafayı sıyırmak üzereydim,Aleda.Seni üniversite sınavı sonucunu öğrenmek için aradığımda telefonu polis açtı."Ablamın ses tonu düşmeye sonra ise gözleri dolmaya başladı."Seni kaybettim sandım."Bana sımsıkı sarıldığımda zorlukla karşılık verebildim.

"Yeni bir hayata beyaz bir sayfa açabilmek için şansımız var.Bak,burası sana çok iyi gelecektir.Yakınlarda bir dershane var.Gelecek senenin üniversite sınavı için oraya gidebilirsin.İstersen evde de çalışabilirsin.Ben sadece eski Aleda olmanı istiyorum.Bende,başlarda kabullenmek istemedim.Ama zaman akıp gidiyor ve hayat devam ediyor Aleda.Kendine zarar vermen anne ve babamı geri getirmeyecek."

Suskunluğumu korurken bakışlarımı kaçırdım.Beyaz yeni bir sayfa fikri hiç cazip gelmiyordu.Beynimde her daim yankılanan ama hiçbir zaman dile getiremediğim sözleri ablama bakarak söyledim.

"Benim suçumdu."dedim kısık bir sesle.

Ablam,kafasını anında iki yana salladı."Senin suçun değildi,Aleda.Trafik kazasıydı."

Sinirlerim boşaldığı için hafifçe kıkırdadım.Anne ve babamın ölmesi benim suçumdu.Sonuna kadar.Ablam buna inanmak istemiyordu.Eniştem konuşma işini devralmıştı.

"Anneni ve babanı kaybedeli üç ay oldu,Aleda.Belgin,haklı.Yeni bir hayata başlaman gerekiyor.Bu süreçte yanındayız.Eminim Muğla havası sana iyi gelecektir.Bu sene ki üniversite sınavını hiç olmamış gibi say ve gelecek seneye parlak bir hedef belirle.Yakınlarda ki dershanede kendine yeni arkadaşlarda edinebilirsin."

Yenilgiyi kabul edip onları onayladım.Yeni bir şehir,beyaz bir sayfa belki de yeni arkadaşlar eski Aleda'yı geri getirmeyecekti.Ama ablamı da eniştemi de kırmak istemiyordum.Charlie'nin kafesini kavrayıp benim için hazırlanan yeni odaya çıktım.Ablam,yeni çarşafları sermiş ve benim için odayı düzenlemişti.Tarzımı iyi biliyordu.

Eski yaşantımı anımsatan bu oda dudaklarımda buruk bir gülümseme oluşturdu.Eniştem,bavulu sırtında odama getirip yatağın üzerine bıraktı.Oda da sadece ben ve Charlie kalmıştık.Charlie'yi de yatağın üzerime koyup yanıma uzandım.Karşımda beyaz bir gardırop vardı.Fazla kıyafet getirmediğim için iki kapı yeterli olacaktı.Odanın sol tarafında kapının yanında bir çalışma masası vardı.Ablam,bana yeni kalemler ve yeni defterler almayı bile ihmal etmemişti.Her detayı düşünmesi beni yaralıyordu.Oda da genel olarak beyaz renk hakimdi.Ailecek çekildiğimiz ya da sadece benim ve ablamın yer aldığı bir kaç fotoğrafta çerçevelenmiş,çalışma masasına koyulmuştu.Sağ tarafta ise küçük bir balkona çıkan pencere vardı.Balkon en çok vaktimi harcayacağım yer olabilirdi.Son olarak ise yatağımın yanı başında bir kapı daha vardı.Küçük bir banyoya açılıyordu.

İkinci üniversite sınavım için hiç umudum yoktu ama ablam ve eniştem için dershane fikrini kabul edecektim.Gözlerim sık sık bileklerime kaydığı için gözlerim doluyordu.Bu kadar ileri gideceğimi kendim bile tahmin etmemiştim.Kendimi kaybettiğimin farkındaydım ama izleri görünce içimde pişmanlık oluşmuyordu.Üzüldüğüm şey aslında kendim değildi,ablamdı.Geride bırakmaya göze aldıklarım.

Yatağımda doğruluğumda Charlie'yi de alıp balkona çıktım.Charlie'yi masaya koyup bende kendime sandalye çektim.Güneş yerini aya emanet etmişti.Simsiyah gökyüzüne bakıp düşünmeye başladım.Ay sanki bu kara gökyüzünün kalbi gibiydi.

Charlie çok konuşkan bir kuş olmasına rağmen son üç aydır değişmiş gibiydi.Onunla sık sık dertleşsem de anne ve babamın yokluğunu anlıyordu.Matem havası onda gerçek bir etki bırakmıştı.Bundan üç yıl önce yine balkonda böyle oturuyordum.Charlie uçup gelmişti yanıma.Babamla beraber anneme saatlerce yalvarmıştık,Charlie'nin kalması için.Adını babamla beraber koymuştuk.Babam,ben küçükken benimle beraber hep Charlie Chaplin izlerdi.Bu yüzden adını Charlie koymuştuk.Annem başta isteksiz olsa da zamanla alışmıştı.Sıkılmadan her hafta kafes temizliği yapardı.Babam ise Charlie ile sık sık dertleşirdi.Hatta bazen bana anlattığı gibi ona da biyolojiyi anlatırdı.Ben hiç sıkılmasam da Charlie sık sık öterdi.

O anlar sadece anı olarak kalmıştı.Bunu önceden bilseydim o anları dolu dolu yaşamak isterdim.

Charlie yol boyunca yaptığı döngüye devam edince onu izlemeye başladım.Esnememle beraber uykumun geldiğinin farkına varmıştım.Oyalanmadan Charlie ile odaya girdim.Yatağa uzandığımda gözlerim kapandı ve bedenim anında kendini uykuya teslim etti.Charlie'de kafasını tüylerinin arasına gömmüş,çoktan uykuya dalmıştı.

💌

Öğlene kadar uyuyan kız,erkenci kuşa dönüşmüştü.Erkenden kalmış,yatağımı toplamış yine Charlie ile ilgileniyordum.Gözlerim sık sık kapanmaya çalıştığı için afyonumu patlatmak maksadıyla küçük banyoma gittim.Aynada karşılaştığım yüz ise sanki hiç tanımadığım bir insana aitti.

Üç aydır kendime hiç bakmamıştım.Bu yıkımla bir anda karşılaşmak şaşırtıcıydı.Mavi gözlerim ruhsuz bir şekilde bakıyordu.Belime kadar uzanan gür sarı saçlarımı biraz kesmiştim.Tenim ise tahmin ettiğimden de çok daha solgundu.Ellerimi yüzümde gezdirmeye ve olduğum kişiyi tanımaya çalıştım.Yüzüme defalarca su çarpınca ancak kendime gelebildim.

"Aleda,hadi!Kahvaltı hazır!"

Ablamın sinyali ile Charlie'yi odada bırakıp aşağı kata indim.Sadece kuş sütünün eksik olduğu bir masa hazırlamıştı.Beni eniştemle beraber gülücüklerle karşıladılar.İştahım olmadığını bile bile masaya oturdum.Tek yaptığım şey,çatalımla zeytini yakalamaya çalışmaktı.Ablam bunu fark etmiş olacakki "Aleda,aç değilsen kendimi zorlama.Karnın açıldığında yersin."dedi.

Ona gülümseyip geriye doğru yaslandım.Ablam ve eniştem arasında sık sık kaçamak bakışmalar yaşanıyordu.Bunu bana fark ettirmediklerinş sansalarda her şeyi görüyordum.Eniştem,boğazını temizleyip beklenti içinde bir soru sordu.

"Aleda,diyorum ki fazla vakit kaybetmeden sende bugün müsaitsen şu dershaneye kaydını yaptıralım."

Tek yaptığım onu kafamla onaylamaktı.Benim dershaneye gitmeyi kabul etmemle ablamın gözleri ışıldadı.Tekrar yaşama döndüğümü düşünüyordu ama ben çıkmaz bir sokakta hapsolmuştum.Nereye gidersem gideyim gözüm hep bileklerime kayacaktı,annemi ve babamı her daim düşünecektim.

Dershanenin kaydı için mahvolmuş biri gibi görünmek istemiyordum-biraz da ablamın zoruyla-üstümü değiştirmek için tekrar odama döndüm.Yaşadıklarımı dershanedekilere anlatmayacaktım.Çünkü insanlar bana acıyacaktı ve bunu asla kabul etmezdim.Saçlarımı biraz düzleştirip hafif bir makyaj yaptım.Fazla derecede de abartmak istemiyordum.Üstüme beyaz bir crop sonra ise gri bir kot ceket giydim.Altıma da siyah bir pantolon geçirip kombinimi tamamladım.

Tekrar aşağıya indiğimde bu halimi gören ablam şaşkılığını gizleyemedi.

"Dershane için bu kadar acele ettiğini bilmiyordum Aleda.Ama bu beni çok sevindirdi."

Bu kabus bir an önce bitsin diye acele ediyorum.Dershaneye gidip gerçekten çalışmak istiyordum.Biyolojiye çalışmama gerek yoktu ama diğer dersleri halletmem gerekiyordu.Üniversite sınavı sonucuma bakmaya bile üşenmiştim.Çünkü o gün daha önemli işlerim vardı.Bileklerimi kesmek gibi.

Kabusu andıran anlar gözümün önünde canlanınca sertçe yutkundum.Ablamı mutlu etmek için bir sonraki üniversite sınavına gerçekten hazırlanacaktım.Ondan sonra ne yapacağımı bilmiyordum.Tekrar mahvolmuş yaşamıma geri dönerdim büyük ihtimalle.

Ablam ve eniştem de gerekli belgeler için bir süre oyalandılar.Öğlen vaktimde kadar evden çıkamamıştık.Eniştem daha fazla dayanamayıp ablamı ittirerek evden dışarıya çıkardı.Sonunda dercesine bir bakış attım ve arabanın arka koltuğuna geçtim.Dershaneye gideceğim zaman Charlie'ye ne olacak çatı bilmiyorum.Anne ve babamdan bana kalan tek şey olan Charlie ile ayrı kalmak beni üzüyordu.

Eniştem,yakınlık konusunda sonuna kadar haklıydı.Dershane evimizden yürüyerek on dakika falandı.Araba kısa süre içinde fren yapınca dershanenin uzaktan görünüşünü izlemeye başladım.Deniz kabuğu dershanesi.İlgi çekici bir isimdi.

Ablam ve eniştem önden inmişlerdi.Arkalarındam bende indim ve artım dershaneyi daha net bir şekilde görebiliyordum.Ablam bana gülümseyip eliyle işaret etti.

"Hadi,gidip kaydını yaptıralım."