Özür dilerim Aras,gerçekten özür dilerim.Bana sevgisini hissettirmişti ama ben karşılık veremeyecek bir durumdaydım.Olurda bir gün onu sevsem bile ona güvenemezdim.Emre'de beni seviyordu.

Siz

Son iki gün.Üzgünüm Aras.

Aras

Üzülme Fisun,yeterki üzülme.

Ona cevap verecek yüzü kendimde bulamadığım için sohbetten çıktım.Kendimi uzun zamandır çalmadığım piyanomun başında buldum.Beni şu durumdan kurtaracak tek şey her şeyini hissedeceğim piyano tuşlarıydı.

Görkem Aras tarafından...

Herkesin hayatında bir dönüm noktası vardır.Bu nokta bazen bir olay bazen bir kişidir.Benim hayatımın dönüm noktası oydu.Onu ilk gördüğüm anda,son anda.Üzülüyordu sırf bana karşılık veremediği için.Bu bir haftanın hayatımın en iyi haftası olduğunu bilmiyordu.O gece o videoyu gönderdiğimde çok pişman olmuştum ama şimdi düşününce iyi ki de yapmıştım.Sohbetten çıktığında benimle daha fazla konuşmak istemediğini anladım.

Telefonumu masaya bırakırken birinin beni aradığını gördüm.Babam.

"Alo?"diyen sert sese karşı yanıtsız kaldım.Babamın burnundan soluduğunu telefonun diğer bir ucundan hissedebiliyordum."Görkem,sen beni delirtmeye mi çalışıyorsun?Ne demek projeyi reddeceğim?Hem de bir öpüşme sahnesi yüzünden.O kadar emek çöp olacak."

"Çöp olmasını isteyen kim?Başka bir oyuncu bulabilirler.Zaten sözleşmeyi henüz imzalamamıştım.Senaryoya sonradan sahne eklemeleri saçmalıktı."Konuşmaya devam edecektim ama babam beni susturdu."Buna sen mi karar vereceksin?Bu çok önemli bir fırsattı."

Telefonu yüzüne kapattım.Bana küfürler savurduğunu duysam da aldırış etmemiştim.Babam,çok dikkate aldığım bir insan değildi.Hiçbir zamanda olmamıştı.Telefonumdan Semih'e tek bir mesaj gönderdim.

Siz

Her zaman ki yerde.

Mesajıma cevap vermiş miydi bilmiyordum ama otelden çıkıp arabama atladım.Üzerimdeki stresi boşaltmam gerekiyordu.Arabamla her zaman ki Semih'le buluştuğumuz spor salonuna ulaştığımda o çoktan gelmişti.Her zaman ki sinir bozucu gülüşü yine dudaklarındaydı.

"Sen yine buluşmak istediğine göre Fisun meselesi."dedi.

"Bu sefer konu Fisun değil.Babam."

Semih'in yüzü anında buruşunca neler olduğunu az çok tahmin ediyordu.Benimle beraber spor salonunun alt katına inip sadece ikimiz olacağı bir odaya girdik.Burası bizim için özel ayrılmış yerdi.Gazeteciler yüzünden insanların arasında spor bile yapamıyordum.Semih'in ne yaptığına bakmadan kendimi boks torbasının önünde buldum.

Kafamdaki soru işaretlerini gücüme dökme zamanı gelmişti.Attığım her yumruk aslında bir bakıma kendime gibiydi.Babama sinirlenmeyi uzun zaman önce bırakmıştım.Onu artık dikkate almıyordum.Annemin ölümünden sonra tek bağlantımız oyunculuk olarak kalmıştı.

Fisun'um için attığım yumruklar ise daha çok canımı sıkmıştı.

"Görkem tamam.Bence kendini hırpalama artık.Ya git Fisun'la konuş ya da..."Sustu.Ne demek istediğini anlamıştım.Boks beni sakinleştirecek gibi değildi.Konuşmam gerekiyordu ama bu sefer Fisunla veya Semih ile değil başka biriyle.Spor salonundan apar topar çıkıp tekrar arabama atladım.

Bu sefer gideceğim yerin beni sakinleştireceğinden emindim.Hava iyice kararmıştı ama bu umrumda değildi.Arabamı mezarlığın önüne park edip yürümeye başladım.Gece mezarlıkta olmak beni korkutmazdı.

Annemin mezarının önünde durduğumda bir süre ayakta bekledim.Mezar taşını her geldiğimde inceliyordum.Sanki bir şey değişecekmiş gibi.

Serpil Dinçel

D.T.:14.03.1970
Ö.T.:03.04.2010

Mezarın kenarına oturup elimi toprağın üzerinde gezdirmeye başladım.Bir yandan da annemin beni duyduğunu bilerek konuşmaya.

"Babam olacak adam aradı bugün.Projeyi reddettiğim için.Benim hayatımda olacağını sanması komik.Sana yaşattıklarından sonra hala benimle konuştuğu için şanslı."

Bunları alayla söylesemde sonra ciddileştim.

"Bir de Fisun.Onu sana hep anlatıyorum ama ne yapayım?Hayatımda ki tek önemli konu o.Geldiğim anlatacağım daha farklı bir şey yaşamıyorum.İki gün kaldı,anne.Fisun bir daha bana mesaj atmayacak benimle konuşmayacak."

Bu gerçeği sesli söylemek beni sarsmıştı ama hızlı toparladım.

"Üzülüyor birde deli kız.Hata mı yaptım anne?Hayatına hiç girmemeli miydim?"

Ama bunu yapmasaydım yaşayamazdım.

Annem sanki beni anlıyordu bana destek oluyordu.Yanımdayım diyordu.Ayrıca Fisun'u da çok seviyordu.Bunu hissediyordum.Zaten ona anlattığım ilk ve tek kız Fisun'du.

Daha fazla konuşacak gücü kendimde bulamadım.Kafamı toprağa yaslayıp gözlerimi kapadım.Huzur içinde uyuyan annemin yanında bende huzur içinde uykuya daldım.Bugün fazla konuşmamıştım ama annem anlamıştı.Hep anlardı.

________________________
Aras🥹🫶🏻