Olmuyor.Olmuyor.Olmuyor.

Hiçbir şey beni sakinleştiremiyor.Piyano bile.Son zamanlarda Yelda ve Emre'yi aklımdan çıkamış durumdaydım ama bu iyi bir şey değildi.Aras zihnimi ele geçirmiş durumdaydı.Ona büyük haksızlık ediyordum.Arkadaş olma fikri bir köşede durmaya devam ediyordu.Beni seven biriyle nasıl arkadaş olabilirdim ki?

Perdeden yansıyan ışığı fark ettiğimde sabah olduğunu anladım.Tüm gece boyuca düşünmüştüm.Bir sonuca varmak imkansızdı.Beni unutmasını söylesem pek işe yaramazdı.Ben onun ismini dahi bilmezken o iki yıl boyunca vazgeçmemişti.

Alp

Kuzen!İmzayı aldın mı?

Telefonuma gelen mesajla gülmemi tutamadım.Alp hala imza peşindeydi.Benim düşündüğüme bak onun düşündüğü şeye bak...

Siz

AlmadımAlp.Almayacağımda.

Alp

Ne olacak ki ufacık bir imzadan?

Siz

Çocuk bana iki yıldır platonik aşık!Gidip ona kusura bakma birkaç gün sonra hayatından çıkacağım ama kuzenim imza istiyor,mu diyeyim?

Alp

Senin gibi kuzen olmaz olsun.Neyse sen harbi ne yapacaksın o konuyu?Evlilik ne zaman?

Alp beni en kısa sürede delirten insandı.Ciddi bir konuda bile dalga geçiyordu.Asıl onun gibi kuzen olmaz olsun!

Siz

Alp saçmalama!Ne evliliği?

Alp

Kuzen şimdiden söylüyorum,çocuğunuzun adı Alp olacak.Erkek olursa tabii.

Daha fazla katlanamayacaktım, bu çocuğa.

*Bu kişiyi engellediniz*

Alp'i engellemenin tadını çıkarırken Aras mesaj atmıştı.Artık mesaja girerken korkmuyor değildim.

Aras

Günaydın.Yarın son gün :)

Siz

Günaydın.Evet,öyle.

Aras

Şu an otelde değilim ama geliyorum.Sende hazırlan.Terasa çık.

Siz

Noldu ki?

Aras

Ufak bir sürpriz.

Aras sohbetten çıkınca bende çıktım.Sürprizin ne olduğunu merak ediyordum tabii ama bir yandan kendime lanetler okuyordum.Neden benim için bu kadar çabalıyordu ki?Yine de dediğini yaptım ve hazırlanmayı başladım.Gözüme maskara dışında bir şey sürmeyerek mavi gözlerimi ortaya çıkardım.Hafif pembe bir ruj makyajımı tamamlamak için yeterliydi.Üzerime krem cropumu ve lacivert kotumu geçirdim.Saçlarımı en sevdeğim still olan topuz yapıp odadan çıktım.

Otelin mutfağında terasa çıkarken Aras'ın gelip gelmedİğini düşünüyordum.Terasa çıktığımda etrafta ses seda yoktu.Aras henüz gelmemiş olmalıydı.Terasın manzara dolu tarafına ilerlerken yerde ki yastıkları fark ettim.Renk renk yastıklar yere dizilmişti.

"Beğendin mi?"dedi arkamdan gelen bir ses.Ben cevapsız kalırken Aras konuşmaya devam etti."Lüks bir yemek pek etkili olmadı.Böyle bir rahat kahvaltıyı daha çok seveceğini düşündüm."Haklıydı.Böyle bir ortamı lüks bir yemeğe tercih ederdim.O da altına bir kot giyip üstüne klasik sweatshirtlerinden birinii geçirmişti.Görkem Aras Dinçel ve swetshirt.Muhteşem ikili.

"Burası gerçekten mükemmel olmuş ama gerek yo-"

"Vardı."dedi beni susturarak.Ona cevap vermeden yastıkların üzerine oturdum.Ortada ki tepsiyi yeni fark eddiyordum.Aras'ta benim gibi yastıklara oturdu ama benden uzak bir köşeye geçmişti.Ona sapık mualemesi yapmamın etkisi hala üzerindeydi.

Tepside ki kahvaltıda bir kuş sütü eksikti.Bir de zeytin.Hiç sevmezdim.Kahretsin!Bunu bile biliyordu.Mahçupca kahvaltıdan yerken yüzüne bile bakamıyordum.Onunda önünde kendine ait tepsisi vardı.

"Sürpriz bu değildi."dedi birden.

"Nasıl yani?"

Ellerini arkasına attı ve bir bana bir kutu verdi.Bir şeyler söylemek için ağzımı aralamıştım ama i-konuşmama izin vermedi.

"Şimdiden söyleyeyim gerek vardı.Bugün doğum günün Fisun.13 Kasım."

Bugün?Benim doğum günüm?Tamamen aklımda çıkmıştı.Zaten unutkan bir insan sayılırdım.O tabii ki unutmamıştı.Beni zor duruma sokuyordu.

"Teşekkür ederim."dedim sadece.Verdiği kutuyu açtığımda içinde bir kar küresi beni karşıladı.Daha detaylı baktığımda kar küresinin içinde ki piyano çalan kadın figürünü gördüm.Bu bendim.Tam o gün olduğu gibi.

"Bu...Bu fazla mükemmel."diyebildim zorlukla.Hafifçe güldü.Gülerken o gamzeleri yine ortaya çıkmıştı.

"Daha mükemmelini gördüm."

Cevap vermek istesem bile utançtan konuşamazdım bu yüzden sustum.Asla kızarmayan yanaklarımın şu an pespembe olduğuna yemin edebilirdim.Konuşmadan kahvaltı yapmaya devam ettik.O nasık hissediyordu bilmiyordum o bir daha bana bir şey derse utançtan kendimi terastan atabilirdim.Yastıklardan kalktığım da gitmek için kapının yanına yaklaştım.O da benim gibi kalkmıştım.Birbirimize çok uzakmışız gibi davranıyorduk.Bulanık düşüncelerimin arasından birini seçtim.

Aradaki puslu havayı dağıtacak çok alakasız bir soru sordum.

"Aras, bana imza verebilir misin?"

____________________________

Alp manifestlemiş galiba :)