Görkem Aras tarafından...

"Bugün her şey bitiyor anne."dedim yine mezarlıkta sabahladığım bir gündü.Onca planlar küçükte olsa sonuna kadar gideceğim bir ihtimal...Hayatımda ki en iyi bir haftaydı.Son güne kadar kendimi kandırmıştım.Ama şimdi sonu hissedebiliyordum.İşin kötü tarafı ne yapacağım hakkında ufacık bir fikirim yoktu.

Oyunculuğu bırakmayı düşünmüyordum,kariyerime devam edecektim.Hakkımda çıkan asılsız haberleri kulak asmayacaktım.Peki,ya son iki senedir yaptığım gibi Fisun'u uzaktan mı izleyecektim?Rahatsız olabilirdi.

Annem bana hep cevap verirdi,bu sefer vermedi.Yapacak bir şey kalmamıştı.

Otele geri döndüğümde yaptığım ilk iş birkaç parça bir şey imzalamaktı.Beyaz bir tişört bir fotoğraf imzalamıştım.

Fisun'la mesajlaşıp anlaşmıştık.Bu akşam onu evine bırakacaktım ve anlaşmanın son günü sona erecekti.Fisun eski hayatına dönecek ben ise bilinmezliğin ortasında kalacaktım.Zaten neden beni sevme ihtimalini düşünmüştüm ki?

Sezen'in aramasının üzerine telefonu açtım.

"Alo?"dedi telefonun diğer ucunda ki bıcır bıcır Sezen.

"Efendim."

"Görkem sen yine ruhsuz musun?Kendini toparlasana,hayranların farkına varacak."

"Normalim işte Sezen.Her zaman ki halim."

"Anladım.Anladım.Fisun Sendromu var yine üzerinde.Son gündü değil mi?"

Cevapsız kaldım.Sezen hemen anladı tabii.

"Şimdi ne yapacaksın peki?"

"Bilmem.Hayatıma devam edeceğim."

Umursamaz gibi söylemiştim ama benim hayatım Fisun'du.Nasıl devam edeceğim...Muamma.

Fisun tarafından

Hislerinden emin olduğun gün son gün mü Fisun?

"Mozart neden beni sakinleştirmiyorsun?"dedim piyanoma isyan ederek.Tamam plan değişikliği,bundan pişman olacaksam bile Alp'e yazacaktım.Önce engelini kaldırıp tabii.

Siz

Buraya bak.

Alp

Engelimiz kalkmış yine.Hasretime dayanamadın değil mi kuzen?

Siz

Aynen öyle oldu.Alp ben ne yapacağım?

Alp

Kabul ettin değil mi sonunda?Ben demiştim.

Egoist kuzenim benim.Yine böbürlenmeye başlamıştı.Telefon yoluyla nasıl beni bu kadar sinir edebiliyordu?

Alp

Kuzi eminsen git konuş.Görkem Enişte sana aşık zaten.

Siz

Ne diyeceğim çocuğa?Ayrıca Görkem Enişte ne!

Alp

O kadarı nereden bileyim ben.Yok mu senin hiç kız kankan?Yelda dışında tabii.Git onlara danış.

Aslında haklıydı.Hayatımda ki tek kız arkadaşım Yelda değildi sonuçta.Alp'in sohbetinden ayrıldım ve yakın arkadaşlarımdan biri olan Berna'nın sohbetine girdim.

Siz

Berna?

Berna

Fisun!Nerelerdesin kızım sen?Mesaj atmak yok,aramak yok.

Siz

Biraz uzun mesela sonra anlatırım.Şimdi büyük bir problemim var ve bana yardımcı olman lazım.İlişkiler konusunda bir problem.

Berna

İlişkiler benden sorulur güzelim.Ama siz Emre ile ayrıldınız mı?

Siz

Evet ayrıldık.Pek iyi ayrıldıktan denmez.Neyse şimdi bir çocuk var ve beni seviyor.Çok çabaladı ve bende ona karşı bir şeyler hissetmeye başladım.Şimdi ona ne diyeceğimi bilmiyorum.

Berna

Gerçekten onun sevgisinden eminsen,problem yok.Yani uzun bir konuşma yapmak zorunda da değilsin.Direkt söyle gitsin.

Siz

Direkt seni seviyorum mu diyeceğim?

Berna

Laf arasında konu bir şekilde aşka gelir zaten.Sende o zaman söyleyeceksin.

Güzel,ama büyük bir sorun var.Aras'la o kadar konuşacak vaktiniz kalmadı.

Akşam

Saatker öncesinden hazırlanıp öylece bekliyordum.Kafamda neler söyleyeceğimi düşünüp geri vazgeçiyordum.

Aras

Ben otelin dışıma geldim,seni bekliyorum.

Aras'tan gelen mesaj beni daha çok panikletmişti.Tamam,sakin ol Fisun.

Otelden çıkışımı yapıp dışarıya doğru yürüdüm.Aras tüm yakışıklılığıyla karşımda duruyordu.Ona gülümseyip arabanın ön koltuğa yerleştim.Aras yol boyumca benimle konuşmadı.

Umudunu tamamen kesmiş olmalıydı.

Evinin yolunu tarif etmeye gerek duymamıştım,zaten biliyor olmalıydı.Belki de ben fark etmeden kaç kere evimin önüne gelmişti?

Arabayı evimin önüne park ettiğinde yağmurum yağmaya başladığımı gördüm.Yanımda şemsiye olmaması sinirimi bozmuştu.

"Üstüne ceket bile giymemişsin Fisum,üşüyeceksin.Benim ceketimi al eve kadar seni götüreyim."

Vakit daralıyor ve ben geçen her saniye düşüncelerimde boğuluyorum.

Arabadan iner inmez yağmur damlaları saçımı ıslatmaya başladı.Aras ceketini benim omzuma doğru tutmuştu.
Evinin önüne geldiğimizde ceketi omzumdan çıkarıp ona uzattım.

"Vakit geldi,ha?"dedi umutsuz bir sesle.Yavaş yavaş geriye doğru yürümeye başlamıştı.

"Aras,dur!"dedim elimi öne doğru uzatarak"Sana bir şey söylemem lazım."

Bakışlarını bana odaklandığında konuşmaya devam ettim.

"Bir hafta doldu evet ama ben hayatımdan gitmeni istemiyorum."

Gözlerinde ki parıltı görülmeye değerdi.Hem şokun etkisi hem de heyecanlı bir ruh hali var gibiydi.Yanlış anladığını bile düşünmüş olabilirdi.Birkaç saniye sonra başını yere doğru eğdi ve kesin bir dille konuştu.

"Arkadaş olamam,Fisun.Çok isterim ama yapamam.Eğer başka bir şekilde kal diyorsan sonsuza kadar kalırım ama ben sana arkadaş olamam."

"Sana arkadaşım ol demedim zaten."Bakışları gözlerime kilitlendi.Yüzünde ki her mimik anlamadığını işaret ediyordu.

"Emre ve Yelda beni güven sorunumu oluşturdu ama sen bunu kırdın Aras.Sana güveniyorum neden bilmiyorum ama sen farklısın."

Dikkatini bana vermiş dinlemeye devam ediyordu.

"Şimdi diyeceksin bana bu son anda mı söylenir?Ancak şimdi cesaret edebildim.Aras bende seninle arkadaş olmak istemiyorum."

İnanamadı.Şaşkınlığını gizlemedi.

"Aras ben sana aşık ol-"

Lafımı tamamlayamadım çünkü şoku üzerinden atan Aras ileriye atılıp dudaklarımızı birleştirdi.

Kim bilir belki bir daha ayrılmamak üzere.

___________________

🥹🫶🏻🤍