Yeniden merhabalar beraber filizlenmeye başladığımız yolda benimle beraber olanlara teşekkürlerimi sunarım . Ve hissetmeniz dileğiyle iyi okumalar🌼💜

3.BÖLÜM

Ben masum bir Kelebektim. Aşkı henüz tanımayan tutsak olmaktan korkan ....

"Neden Burçak "

Diye soran Begüm Hanıma döndüm. Gülnur Teyze yetiştirdiği için her şeye hakimdi.

Boş gözlerle Begüm hanıma bakıp " Bitirmek istedim " dedim. Begüm Hanım etrafımda dönüp "İlaçlarını almıyor musun sen ? " dedi.

Sessiz kaldım açıklama yapmak zorunda değildim çünkü ki almıyordumda. Saçma sapan gelen bir mutluluk duygusu ve iştah bana gelmiyordu. Dediklerimi hissedercesine kendi kendini tekrarladı "Kime soruyorsam tabi ki almıyorsun " dedi. Bu performansına alkış tutabilirdim. Ama yapmadım.

"Pekala küçük hanım seni tekrardan yatırıyoruz" dedi. Bir şey demedim. Ölü bir ruh gibiydim zaten ha burada ha dışarıda illaki ölecektim. Begüm hanım kafasını bir o yana bir bu yana salladı. "İnsan bir tepki gösterir Burçak hayır veya evet der sen ise hiçbir şey yapmıyorsun" dedi. Haklıydı.

Odanın içinde volta atıp dönmeye başladı. "Yok bu böyle olmaz buraya yatırırsam kendini daha çok soyutlayacak" dedi. Kendi kendine konuştuğunu zannediyordu ama ben duyuyordum.

Bana dönüp "Ben sana haber vereceğim diyip dış kapıya yöneldi. Begüm Hanım mesleğinde daha çok yeniydi ve ben zor hastalarından biriydim sanırım. Begüm Hanım çıktıktan sonra bende çıktığı kapıdan dışarı süzüldüm.

Gülnur Teyze kapıda bekliyordu benim çıktığımı görünce koluma girip "Bitti mi seans Begüm hanım nereye gitti ?" Dedi baktı konuşmuyorum bu sefer yine

Acıkmışsındır nasıl geçti ?"dedi.

Sessiz kaldım. Gülnur Teyze de anlayış gösterip bir şey demedi. Hastaneden çıktıktan sonra Gülnur teyze beni deniz kenarında bir restarona getirmişti. Sanırım biraz olsun ferahlamamı istiyordu. Ama ben ferahlamıyordum. Bu şehire geldiğim de her şey son bulacak sanıyordum. Hayallerimin merkezi olan İstanbul benim için son durak olacaktı. Ama öyle olmadı. Denize öylece baktım küçükken çok merak ederdim denizi hep görmek istemişimdir bıkmadan ve usanmadan .

...

"Biraz daha anlat lütfen abi " diye kolunun altına sokuldum. Bu halim abime çok tatlı geliyordu. Ben ile Funda abimden bin birinci kez denizi dinliyorduk.

Funda istemeden dinliyordu ben gönülden razı olarak "Güzelim ben seni götüreceğim zaten" dedi. Gülümsedim umarım bir gün görürdüm. Abim elime ellerini koyup "Söz veriyorum bir gün göreceksin " dedi. İnandım abime bir gün görecektim tabi ki.

Biraz daha anlattıktan sonra abim telefon görüşmesi için balkona gitti. Bizde Funda ile ikimiz kalmıştık "Hadi şu belgeyi aç " dedi. Takmıştı o meleğim dosyasına belli ki abimin değer verdiği bir kişiydi. Bakmak istemiyordum kızabilirdi. "Olmaz Funda abimin bu bilgisayar özel bir şeyler olabilir" dedim. Kurnazca sırıttı .

"İyi ya bizde bakarız ve o bilmez " dedi. Ve Funda birden dosyaya tıkladı. Dosya açıldığında abim balkon kapısını kapatıp içeri giriyordu. Belgeden hemen çıktım. Ve deniz resimlerini açtım. "Ee güzelim yeterli mi bu kadar " dedi. Evet yeterli dedim ve abime kahve yapmak için mutfağa yöneldim.

....

"Burçak yol arkadaşım " diyen Gülnur teyze ile gözlerimi kırptım. "İyi misin ?" Diye soran Gülnur teyze bulanık geliyordu. Yine gözlerime kırptım ama bu sefer uğultu gibi sesler gelmeye başladı. Sonrası karanlık.

Gözlerimi odamda açtım. Kolumda bir serum vardı. Yani başımda bekleyen Gülnur teyzeyi buldum. Bir an olsun beni yanlız bırakmıyordu. Gerçekten hakikatlı bir yol arkadaşıydı o. Acaba biz buraya nasıl gelmiştik. Kuruyan dudakalarımı ıslatıp "Gülnur teyze " dedim. Böyle demem ile can bulmuş gibi oldu. Bana bakıp "Ne oldu kuzum ağrın mı var yoksa ?" Diye sordu.

Hala korkuyordu anlaşılan "Yok iyim ne oldu bana ?" Dedim. Geri sandalyeye oturup "Tansiyonun düşmüş sanırım kuzum sabahta bir şey yememiştin dün ki çorbayı da zorla içtin ne olacak senin bu halin " dedi. Bende bilmiyordum ne olacağımı bu dünyaya ait değildim işte ben. Niye anlamıyorlardı. Benim gitmem lazımdı buradan bu dünyadan benim bekleyenim vardı.

Serumun bitmesi ile kolumdan çıkartıp iğnesini attım. Gülnur teyzede bugün bende kalmak için evinden geceliğini almaya gitti. Birde sanırım yiyecek bir şeyler de getirecekti.

Bende yavaş yavaş adımlar ile resim odama girdim. Birazcık resim çizersem belki kendime gelebilirdim. Kalemlerimi çıkartıp denizler içinde kaybolmuş bir kızı çizmeye başladım. Hem çiziyor hem ağlıyordum. Göz yaşlarım resim sayfasını ıslatıyordu ama ben durmuyordum. Kendimi o kadar kaptırmıştım ki aniden

"Bir sorun mu var " diyen ses ile kendime geldim . Benandı. Onu görmem ile dünü hatırlamam bir oldu.

--------------------------------------------------------------------------

"Hadi yapabilirsin " derinlerden bir ses duyuyordum. Ama gözümü açmak istemiyordum bedenim kayıp gidiyordu. Ruhum kayıptı direnek istemiyordum. Gidiyordum işte her şey bitmişti.

Nefes almayı bıraktığım bir anda yeni bir nefes ile buluştu ciğerlerim dudaklarımdan kayıyordu bu nefes içime vazgeçmiyordu benden sıcaktı davetkardı hayat vermek istediği belliydi ama ben bu nefese tutunmak istemiyordum. Onu da zehirleyebilirdim.

"Vazgeçme " dedi yine aynı ses ikinci kez duyuyordum bu sesi ilk geldiğim gün de duymuştum ama şu an buna odaklanmak istemiyordum ben gözlerimi kapatıp bu dünyadan göç etmek isterken bedenim bana ihanet etmeye başladı. Hayata yeniden dönmek için nefese cevap verdi. Gözlerim yanıyordu ama kendime geliyordum yavaş yavaş içimde ne kadar su varsa hepsini dışarı çıkarmıştım.

"Oh çok şükür kurtuldun " dedi. O an gözlerine baktım. Ben hayatımdan bu kadar vazgeçmeye çalışırken o nefesi ile bana hayat veriyordu. Ne değişik bir ikilemdi bu birden beni ayağa kaldırdı. Ve odama götürmeye başladı. Bedenim tüy kadar hafifti. Yatağıma yavaşça yatırdı beni

"Allah razı olsun Benan oğlum iyi ki geldin" dedi Gülnur teyze sonra yanıma geldi oturdu

--------------------------------------------------------------------------

"İyi misin " diyen ses ile kendime geldim.

İçeriye nasıl girdiğini anlamamıştım. Sessiz kaldım ve ağlamaya devam ettim. Bir süre hiçbir şey demeden öylece beni izledi sonra cebinden siyah bir mendil çıkartıp bana uzattı. Çekinerek aldım. Göz yaşlarımı silip

"Sen nasıl girdin içeriye ?" Diye sordum.

Tepkisizdi

Sonra düz bir ses ile

"Kapı açıktı ağlama sesini duydum ve girdim " dedi.

Gülnur teyze açık bırakmıştı demek. Ben böyle düşünürken önüme doğru uzatılan sigara tanesine baktım.

"İçer misin ?" Dedi.

Hiç içmezdim sigarayı felan ama nasıl bir illet olduğunu biliyordum. Belki dumanı içimde ki zehiri alıp havaya karıştırırdı elime alıp ağzıma götürdüm. Benanın uzatmış olduğu çakmağı alıp çaktım. Ve dumanı içime çektim. Bir an nefes alamadım ama vermedim yuttum bu seferde öksürük krizine girdim.

"İçici olmadığını neden söylemedin " dedi.

Masanın üzerinde ki sudan bir yudum alıp önce sessiz kaldım bana diğerleri gibi soru soruyordu. Bu bende ters etki yaratmıştı.

"Boğulmak istedim " dedim.

Ve o an gözleri bana döndü geldiğinden berri bana bakmayan gözleri gözlerim ile buluştu.

" Ölmek mi istiyorsun sen ?" Diye sordu.

Tepki vermedim.

Uzun bir süre konuşmadım . Baktım yine gitmiyor. Ruhsuz bir şekilde kurumuş dudaklarımı ıslatıp aynı soğuklukta cevap verdim

"Evet ama bir türlü beceremiyorum "

dedim.

Çarpık bir gülüş atıp "Belki de doğru hamleyi yapmadığın içindir " dedi.

Doğru söylüyordu ölmeyi bile beceremiyordum bu hayatta neyi becerebilmiştim ki

Sessizlik hakim oldu odaya ne o konuşuyordu ne ben.

"Neden ölmek istiyorsun ?"

Diye soru soran Benana baktım nedeni çok basitti aslında ben bu dünyaya ait değildim . Ya da ben basitleştiriyordum her şeyi

"Ait değilim bu dünyaya " dedim.

Benan pencereye yaklaşıp

"Kim ait ki " dedi.

Uzun bir sessizlik sonrasında

"Gerçekten ölmek istiyor musun ?" Diye sordu.

Soğuktu benim gibi gecenin mavisini kapkara gözleri örtüyordu.

" Evet " dedim. Bana dönüp gerçekten doğru mu söylüyorum diye baktı. Tepkimi gözlemleyip

"Gel benim ile "

diyerek önümden yürümeye başladı. Bana gel mi demişti. Hareket etmediğimi görünce

"Geliyor musun ?"

Dedi. Gidecektim ve ölecektim kurtulacaktım artık bu illetten bekle beni geliyorum dedim sessizce ve Benan'ı takip ettim.

Gülnur teyzenin kapısından geçerken dikkat ettim. Belki de bu gece her şey bitecekti son bulacaktı. Elimdeki abimin emanetine sıkıca sarıldım. Ve yürüdüm.

Benan siyah bir arabaya yürüdü ve içine bindi eski siyah bir arabaydı ben arabayı incelerken

"Hadi bin " diye seslendi.

Komutunu bekler gibi itiatkar olup bindim. Nereye gidiyordum bilmiyordum ama ölmek istiyordum. Bitmek istiyordum hiç olmak istiyordum.

Ne kadar vakit geçti bilmiyorum karanlık sokakların biri bitip biri başlıyordu. Benan ise hiç konuşmuyordu. Birden araba durdu yüksek bir tepe de oranın uçurum olduğunu fark ettim. Benan arabadan indi. Ve benim olduğum tarafa geldi. Kapımı açınca bende indim. Rüzgar öyle esiyordu ki her hücremde üşüdüğümü fark ettim. Ama sarılmak istemedim üşümek içimde ki yangını susturmak istedim.

Benan uçurumun kenarına doğru yürüdü. Bende onu takip ettim. Ayağımda ki spor ayakkabıları kayıyordu ama umrumda değildi zaten buraya ölmeye gelmiştim. Bir anda Benan durdu. Ve bana döndü saçları yana savrulmuştu. Ellerini elime uzattı ve elimdeki emanete dokundu

"Çok mu değerli bu "

diye sordu. Evet çok değerliydi abimin emanetiydi o bana bir şey söylemedim başımı salladım sadece. Gözlerinde bir öfke belirlendi

Ve birden elimden çekip aldı. Sonra da kaldırıp uçurumdan aşağıya attı. Gözlerim ayrılmıştı o bunları yaparken

" Hadi git şimdi o çok değer verdiğin şeyi almaya sevdiğin adama "

diye bana bağırdı. Benan arabaya yönelip ne yapacağımı izlemeye başladı. Geri döneceğimi sanıyordu belki de oyun oynadığımı düşünüyordu.

"Yapamazsın ama değil mi çünkü sen bir korkaksın sevdiğin adamın emanetine bile sahip çıkamadın hadi"

diye söylendi. Aklı sıra benim ile oyun oynuyordu. Ama ben oyun oynamıyordum ki uçurumun tam noktasına gidip sırtımı uçuruma döndüm. Bunları yaparken Benan'ın gözleri ayrılmıştı.

"O benim sevgilimin değil abimin emaneti " diyip kendimi boşluğa bıraktım.

-------

Veee son devamı gelecek hissetmen dileğiyle sevgilerle

Kaldıramadığınız sandığınız bütün hisler , duygular ve geçmiş bir gün hepsinden vazgeçecekseniz sadece zaman verin ve güçlü kalın 🦋