21. Bölüm

Kaç gündür evden çıkmıyorum. Düşünüyorum: Ne oluyor öyle?

Neden öldürmedi beni, fırsatı varken? O söyledikleri ne anlama geliyordu? Sorularımın cevabını sadece o verebilirdi.

Onu bulmalıydım.

Bana zarar vereceğini düşünmüyorum nedense.

Sabah kahvaltı yapıp çıktım. Yanımda kimseyi istememe herkes şaşırmıştı. Ama yanımda biri varken onu bulmam daha da zorlaşırdı. Onu gördüğüm her yere tekrar oturdum. Saatlerdir oturmama rağmen gelmedi. Etrafa bakmaktan yoruldum.

Onu bulamayacağımı anlayıp dışarı attım kendimi. Niye yoktu? Acaba hata mı yapıyordum, yüzleşmek istemekte?

Kafamın içinde o kadar çok düşünce vardı ki, nereye gittiğime dikkat etmeden yürüyordum. Aniden gelen fren sesi ve kolumdan tutup çeken elle irkildim. Az kalsın eziliyordum, Allah kahretsin!

Sürücü:

— Kızım, aklın nerede senin! Ölmek mi istiyorsun? Yola böyle atlanır mı ya!

Ama aklım sürücüde değil, kolumdan tutan kişideydi. Bir umutla arkamı dönüp baktım. Offf... Yaşlı bir teyze tutmuştu kolumdan. Umutsuz bir şekilde yoluma devam ettim.

Yürürken etrafıma o kadar bakıyordum ki, muhtemelen çok aptal görünüyordum. O sırada aklıma aniden Elif’i aramak geldi. Neredeyse buraya geldiğimden beri konuşmamıştım onunla.

Elif iyileşip hastaneden çıkmıştı. Psikolojik destek gördüğünü söyledi. Yaşadığı evi, semti bile değiştirmiş. Belli bir süre devlet korumasında kaldıktan sonra her şeyini toplayıp taşınmışlardı.