BENİM İÇİN GELDİ

Uzunca süren bir yolculuktan sonra Bursa'ya vardık.

Dayım, yengem,kuzenlerim kapıda bizi bekliyorlardı. Her birine sıkıca sarıldıktan sonra kendini kapıdan içeri attım.

Abim valizleri indirdikten sonra yanıma gelip oturdu, kolunu omzuma atıp ,sıkıca sardı beni. O beni böyle sardıkça benim hıçkıra hıçkıra ağlayasım geliyordu.

"Niye kendine bunu yapıyorsun bitanem" dedi abim.

"Abi ben çok korkuyorum, bizi öldürmeden durmayacak biliyorum, abi ben ölmek istemiyorum, korkuyorum" dedim ağlamaya başlayıp.

"Abin yanındayken kimse kılına zarar veremez! İzin vermem " dedi sesini yükselterek.

Yengem en sevdiğim yemeklerden yapmıştı, beni mutlu edebilmek için,yengem beni pek severdi,değer verirdi.Kuzenlerimde öyle...Onlar ile aramda iki yaş vardı, birbirimizi çok severiz.Çocukken her yaz tatilinde Bursa 'ya gelirdim , onlar için.

Yengem kuzenlerimin odasına yatak koymuştu benim için, daha rahat ederim diye.

Herkes uyurken ben yatakta dönüp duruyordum. Kafamın içindeki seslerden uyuyamıyordum.

Hissediyordum, o gece o katili son görüşüm değildi. O bizide öldürmeden durmayacaktı, vazgeçmeyecekti.

Cama yansıyan silüeti görmem ile , sanki felç geçirmişçesine öylece kaldım. Kafamın içinde ki sesler sustu, ama ben sesimi bile çıkartamıyordum. Başımdan parmak uçlarıma kadar kaskatı kesilmiştim.Gözlerimin içine bakıyordu. Bu o! Benim için geldi! Öldürecek beni de. Ama benim değil kalkıp kaçmaya, bağımaya bile takatim yok. Bağırmak için direniyorum, çok mücadele ediyorum fakat tek kelime dökülmüyor dilimden. Hızlı hızlı soluk alıp vermekten, boğuluyormuş gibi hissediyorum, başım dönüyor, kalbim yerinden çıkacakmışçasına çarpıyordu.

Kendimi toparlamaya çalışıp, var gücümle çığlık atmaya başladım, çığlık atmam ile gördüğüm silüet kayboldu.

Çığlığıma bütün ev halkı koşmuştu. Çığlıktan sonraya dair ,hiçbir şey hatırlayamıyordum.

Abimin dediklerine göre"çığlığımla odaya koşmuşlar, yatakta kaskatı kesilmiş, tırnaklarımı kollarıma geçirmiş, ağlıyormuşum. O geldi, gördüm, pencereden beni izledi" diyormuşum.Kimse gördüğümün gerçekliğine inanmamış, bilinç altımın beni yanıltması veya hırsız olduğunu düşünüyorlarmış.

Çünkü kimse katilin ardımdan buraya kadar gelebileceğini düşünemiyormuş.Hatta dayım kendimi güvende hissedeyim diye ertesi güne hemen kamera taktıracağını bile söylemiş. Abim sabaha kadar başımda nöbet tutmuş fakat hiçbir şey görememiş.

Onlara göre bu bir yanılsama veya hırsız ama ben o olduğuna eminim. O kadar yakından gördüm ki onu, nerde olsa tanırdım o gözleri, o irice bedenini...