Ben 1977 yılının Ocak ayında, Gürcistan’ın hemen hemen tam ortasında diyebileceğimiz Borjomi’de doğmuşum. Borjomi ne köy ne de kasaba diyebileceğimiz bir yerdi. Karadeniz’e 300 km, başkent Tiflis’e ise 150 km mesafedeydi. Bu kasabanın maden suyu, kaplıcası ve elbette başka bir popülaritesi olmayan her kırsal alan gibi havası güzeldi.

Doğduğum ev meyve ağaçlarıyla dolu bahçeli bir evdi. Ev kasabaya on dakika mesafede ormanın hemen kenarındaydı. Pencereler hep kırık naylon ve minderlerle Kafkasya’nın soğuklarını kesmeye çalışırdık. Kışın öyle çok kar yağardı ki biz çocukken boyumuzca kar yağardı. Yol açılmazsa bahçeden bile çıkamazdık. Babam hayırsız bir insan olduğu için kar küreme işi hep anneme kalırdı.

Dört kardeşin ikincisiydim. Benden daha önce doğmuş olan ablam vardı. İkinci çocuk olarak doğmak benim hayattaki en büyük şansımdı. Ablam ailenin tüm yükünü çeken kişi olmuştu. Bazen onun yerine kendimi koyarak bu büyük yoklukta büyük bir şükür tesellisi buluyordum.