Gökyüzü düştüğünde bin yıldız ölürmüş. Savaşın ganimetleri topraklara kazınırmış. Geçmiş ve gelecek kardeş ama birbirilerini tanımazlarmış. Çünkü zaman hiçbiri için yaşamazmış.

Dünya derin bir sessizliğe gömüldü. Ellerinin arasında sıkıca tuttuğu güç herkesin kaderiydi. Nehirler kendini siyaha bıraktığında umutlar en kuytu köşede can çekişmeye başladı. Ellerinin arasındaki güç yavaşça kıpırdamaya başladığında gitmek vaktinin geldiğini biliyordu. Sarı haleleri kollarının arasındaki bedene parlayarak baktı. Yüzündeki gülümseme hem acının hemde mutluluğun eseriydi. Çok fazla vakit yoktu, gitme vakti almasını gereken için geliyordu. Bedeninin etrafını sarı ışık sarmaya başlarken gözleri tüm yaşama kör oldu.

Savaşın büyük yıkımı herkesi etkilemişti. Kaçış yoktu. Yapılması gereken kaçınılmazdı.

Zemin titremeye başladı.

Yok oluş herkesi etkileyecekti.

Kollarının arasındaki güç giderek uyandı ve enerji yaymaya başladı.

Gözleri görmemesine rağmen her şeyi hissedebiliyordu.

Kör olmasına rağmen görür, sağır olmasına rağmen duyardı.

Vakit gelmişti. Ağır adımlarla titreyen zeminde ilerledi. Bulunduğu yerin sonu yoktu.

İşaret parmağını kaldırdı ve güce uzandı. Parmağından çıkan ışıklar güce doğru uzandı ve etrafını ip gibi sarmaya başladı. Dudaklarından derin sözcükler fısıldandı. Uzun ve yorucu sözcüklerin ardından güç sessizliğe gömüldü.

Tıpkı dünya gibi.

Derin nefes aldı ve görmemesine rağmen her şeyi bildi.

''Her şey şimdi başlıyor.''