-" Telaşımı hoş gör , ıslandığım ilk yağmursun ... "

Hikaye 'den

Bileklerime sıkı sıkı sardıkları ip canımı acıtıyordu . Öyle ki kıpırdatamıyordum bile . Oturduğum sandalye artık zehir oluyordu bana .

Sahi kaç saattir oturuyordum burada ?

2 saat veya 3 ...

Bu bomboş oda da öylece bekliyordum . Bağıramıyordum da ağzımdaki banttan dolayı . Saatler önce Sevgi'yi o kapı ağzında gördükten sonra her şey bir an da gerçekleşti .

Sevgi ve o hostes olan adam üzerime gelmiş ve beni etkisiz hale getirmişlerdi .

Sora da bu eve geldiğim ilk gün Ateş tarafından bana verilen odaya getirilmiştim .

İlk hali gibi değildi oda . Mahvetmişti . Çoğu eşya kırılmış ve yerinden sökülmüştü . Tam hapis edilmelik bir yerdi resmen .

O dövdüğüm kadın Sevgi'nin ikiziydi . Aslında orada da kafam karışmıştı . Çünkü Sevgi yüz operasyonu geçirmişti .

İkizinin birbirine bu derece çok benzemesinde bir iş vardı . Ya ayrı yumurta ikiziydiler ve operasyonla birbirlerine benzediler ya da en başından beri öyleydi .

Şu an Zerrin Anneyle o kadar konuşmak istiyorum ki çünkü bir çok şey koca gizem bulutunun altında ve ben hiç bir şey görmüyorum , yorum dahi yapamıyorum .

Zaten bu baş ağrısında da pek düşünülemezdi . Yara olan yer hala acıyor . Boynumda ki kanın kurumuş dokusunu konuşmaya bile gerek yok .

O apayrı bir konu çünkü .

-" Derin düşünceler içinde gibisin ! " odanın içinde aniden çıkan ikinci bir ses ile sıçramıştım korkudan . Bu ikiz olandı .

Zaten onları ayırmamın tek olağanı saçlar ve kıyafet kısmıydı . Ah birde kavganın sonucunda yüzünde oluşan tırnak izleri .

-" Evet derin düşünceler içindeyim . O kadar zekisin ki hemen anladın . Alkışş !! " alay dolu konuşmam onu sinirlendirmişti ama beklemediğim bir şey oldu .

Yan taraftaki sandalyeyi alıp yanıma çekti ve oturdu .

-" Aslında iyi birine benziyorsun . Hiç Sevgi'nin anlattığı gibi değilsin , değilsiniz . " o ilk anda kapıyı açan kadın ile alakası yoktu . Daha sakin ve düşünceler içinde gibiydi .

Sanki sorguluyordu bulunduğumuz durumu .

-" Sevgi benim hakkımda ne anlattı ki sana ? " bu soru ile gözlerimin içine baktı . Gözleri doluyordu yavaş yavaş . Ellerini kaldırıp saçlarıma yönlendirdi .

Yaklaştıkça ben kafamı geriye kaçırdım . Dokunmasın istiyordum .

-" Kötü biri olduğunu ve ailemin ölümünde parmakları olduğunu söylemişti . Hikaye gerçekten öyle mi ? Onları benden aldılar mı ? " masum masum soruları beni üzmüştü ve oldukça da şaşırtmıştı . Hangi ailenin ölümünden bahsediyordu bana .

-" Bakın ailenizin ölümü hakkında bir şey bilmiyorum . Ama emin olun ailem hiç kimseye zarar vermezler . " aniden oturduğu sandalyeden kalktı ve bir o yana bir bu yana yürümeye başladı .

Saçlarını çeke çeke bir şeyler mırıldanıyordu . Sonra olduğu yerde durdu ve tekrar bana döndü .

Nefretle bakmıyordu veya sinirle .

Bakışları ilk önce saçlarında ardında boynumda ve en son da arkamda bir yerde durdu .

Üzerime üzerime gelip yanağıma en sertinden tokat atmasıyla sandalye devrilmişti . Kolumda acı öylesine büyüktü ki bağırışlarım odada yankılanıp geri bana dönüyordu .

Bildiğin sandalyenin altında kalmıştı kolum .

-" Aferin Sevim ! Ben de bir an ona karşı merhamet ettiğini düşündüm . Böyle bir şey olsaydı o gün ölmeyi dilerdin herhalde . " Adı Sevim'di .

Ve o kadar emindim ki Sevgiden korkuyordu . Bu bakışlarından belliydi . Her cümlesini diken üzerinde dinliyor ve göz bebekleri korku ile dans ediyorlardı .

-" Hayır ona merhamet etmem ben . O katilin ailesinden . Kocamızın ve kızımızın katilinin hem de . " Acıdan nefesim kesilmek üzereydi .

Ağlamaya başladım . Yanaklarımdaki yaşlar fayansa damlıyordu .

-" Sana daha kaç kez diyeceğim !! Onlar benim kocam ve kızımdı !! Bunu o beynine kazı ve ona göre konuş ahmak . " kısa süre sonra çarpan kapı ile gittiğini anladım .

Koy verdiğim hıçkırıklarımla Sevim kapıdaki bakışlarını bana çevirdi .

Hızlıca yanıma gelip biraz zorlansa da sandalyeyi kaldırdı ve titreyen elleri ile göz yaşlarımı sildi.

-" Ben özür dilerim . Onu kapıda gördüğüm an sana vurmasaydım o daha kötülerini yapardı . Özür dilerim . "

*******

Kıyafetin sağ kolunu da giydikten sonra geri sandalyeye oturdum . Sevim üzerine düştüğüm koluma merhem sürüp sarmıştı .

Bu süreç içinde bile oldukça iyi davranmış bana . Burası da ayrı bir karmaşaydı .

Sevginin yanında bana kötü davranırken o gidince iyi oluyordu .

-" Sabaha iyi olur . Hiçbir ağrın kalmaz . " bu sözlerine karşılık hiçbir tepki vermedim . Sonsuza kadar bu şekilde mi gidecekti ?

Ne zaman buradan kurtulacaktım ? Sevginin ne gibi planları vardı da beni kaçırmıştı ? Ateş ve Pelin nasıllardı ?

Bu ve bunun gibi cevapsız bir ton sorular kafamın içinde dolaşıyordu . Sevim bana bir kaç süre boyunca baktıktan sonra odadan çıkmıştı .

Hemen ardından gelen kilit sesi ile derin bir nefes bıraktım .

Ateş ne zaman kurtaracaktı beni ? Özlemiştim onu . Sahi kaç saat olmuştu onu görmeyeli , sesini duymayalı .

********

Birden kafamın boşluğa düşmesiyle uykulu gözlerim açıldı . İçim geçmişti oturduğum yerde .

Gözümün önüne gelen saçlarımı ellerimden dolayı çekemiyordum ve bu iğrenç bir duyguydu . Üfleyerek uzaklaştırmaya çalışsam da olmadı .

-" Yardıma ihtiyacın var galiba ? Ahhh Ateş'te yok ki yardım etsin sana .Ben mi yardım etsem acaba ? " arkamda konuşan kişiyi ilk başta sesten dolayı kim olduğunu anlayamasam da kurduğu cümlelerden anlamıştım kimin olduğunu . Sevgi idi .

Ne ara gelmişti buraya ?

-" Senin yardımındansa bu şekilde dursun daha iyi . " iğrenç bir kahkaha atmıştı anında . Arkamdan yanıma doğru yürümeye başladı . Ayağında ki topuklular ses çıkarıyordu .

Tam önümde durduğunda sertçe çenemi kavrayıp gözlerinin içine baktırdı . Orada gördüğüm nefret korkutuyordu beni . Çünkü bu kadın tehlikeliydi .

Benim gözlerimin önünde Ateş'i bıçaklamıştı .

-" Senin dilin iyi uzamış . Ama ben kısaltmasını bilirim . " hırsla çenemi yana savurup anında bir tokat attı . Sonra ardı ardına devam etti buna .

En sonunda darbelerden dolayı sandalyem yana savrulmuştu ki tuttu .

Öylece yere yakın bir şekilde duruyordum .

-" Hepinizden nefret ediyorum . Ailemi mahvettiniz . Eşimi ve kızımın ölümüne sebep oldunuz . Kahrolası şeytanlar . " delirmiş gibi bağırıyor ayaklarıma tekme atıyordu . Bağırmaktan acıyan sesimle konuştum .

-" Zerrin Annem neden olmadı o kazaya bunu sende biliyorsun . Eşinin ve kızının ölümüne sen sebep oldun . Bunu polislerde kanıtladı . Neden kabul etmiyorsun ? " ağlaya ağlaya söylediklerimle sandalyeyi bırakmıştı .

Aynı kolumun üzerine tekrar düşmemle canım yanmıştı . Ağlaya ağlaya çığlık attım .

-" Hayır ben sebep olmadım !!! Zerrin öldürdü onları . Ben sadece ... sadece hayır hayır ben sebep olmadım !!! " her cümlesiyle beraber bana tekme atıyordu . Boğazımdan yukarıya doğru yükselen sıvı ile kustum .

Ama burnuma kusmuk kokusu değil de kan geliyordu . Bedenimi kımıldatıp görebildiğim kadarı ile kan kusmuştum .

-" Ben öldürmedim onun eşini ve kızını anladın mı ? Hiçbir suçum yok benim . " saçlarını çeke çeke söylediklerinin ardından odadan çıktı hışımla . Delirmişti .

Burnumdan damlayan kanlar parkede ses çıkarıyordu . Etrafta kararıyordu . Göz kapaklarımı daha fazla tutamıyordum .

Bedenimde ki ağrılar çok fazlaydı .

-" Aman Allahım ! Hikaye iyi misin ? Hayır hayır kapatma gözlerini . Hikaye !! "

*****

Yazar'dan

Taşıdığı bedeni yatağın üzerine koyarak ardında bıraktığı açık kapıyı hızlıca kilitledi genç kadın .

İkizi uzun süre gelmezdi . Ona anlattığı planını yapmak üzere olmalıydı . Ama kendisi için bu planda bir terslik vardı . Bunu hep düşünmüştü bunca zaman .

Her kafasını yastığa koyduğunda , kızının ve eşinin hatıraları ile dolu olan eve her girişinde hep hissetmişti .

Daha doğrusu bunca zaman boyunca ona anlatılanlarda ve söylenenlerde bir şey vardı .

Hiçbir şey birbirini tutmuyor , sürekli ona söylenenlerde bir açıklık çıkıyordu .Bugün Hikaye' den duydukları da kafasını karıştırmıştı .

Daha önce hiç karşı tarafı dinlememişti . Özellikle de Zerrin Hanımı .

Sadece Sevgi'nin ona anlattıkları ile bir ömür yaşamıştı . Her şeyi çalınmıştı onun ellerinden . Ve kendisi buna engel olamamıştı .

Kızını , eşini ve evliliğini sunmuştu ikizine . Ya da çalmasına karşı çıkmamıştı . Dün gibi hatırlıyordu eşi ile karşılaşmalarını , kızına hamile oluşunu öğrendiği günü ...

Hepsi aklındaydı , dahası kalbindeydi ...

Eşi geçirdiği bir kazadan dolayı görme yetkisini kaybetmişti . Denizi çok sevdiğinden dolayı her akşam belirli saatlerde kendisinin çalıştığı kafenin önünde gelirdi .

O bankta saatler boyunca oturur öylece boşluğa bakardı .

İlk başta onun görmediğini anlamamıştı Sevim . Ama tanıştıkları daha doğrusu ilk defa sohbet ettikleri günün sonunda cebinden çıkardığı katlanabilir baston ile anlamıştı .

Gel zaman git zaman ilk önce sevgili olmuşlardı sonra da onun evlenme teklifi etmesi ile evlenmişlerdi .

Daha evliliklerinin 4.ayında hamile olduğunu öğrenmişti . Ahh hatırlıyordu da ne güzel bir gündü .

Eşini ilk defa ağlarken görmüştü . Güzel tarafı ise o göz yaşlarının mutluluktan olmasıydı . Hamileliğinin sonlarına doğru sanki hayat onları seviyormuş gibi bir mucize daha gerçekleşmişti .

Eşi ameliyata girmiş ve başarılı geçmesi sonucunda yeniden görmeye başlamıştı . O gün ki mutluluktan mı bilinmez ama anıdan gelen bir sancı ile eşinin gözlerinin açıldığı gün kızı da dünyaya gözlerini açmıştı .

Hayatının bundan sonra mükemmel olacağını düşünmüştü . Ömür boyu sevdiği adamla ve güzeller güzeli kızıyla yaşlanacağını belki de torunlarını seveceklerini hayal etmişti .

Ama öyle olmamıştı ...

İkizi bir anda hayatını çalmıştı . Engel olamamıştı buna . Hepsi ailesini sevdiğinden değil miydi zaten ?

O güne kadar eşi gözlerini açtığında göreceği ilk kişinin kendisi olmasını isterken , öylece kapı ardından ikizini gördüğünü hatta ona sarıldığını izlemişti .

Yıllar boyunca kendi kızının ona teyze deyişine , eşinin de ona kardeş muamelesi yapışına mani olamamıştı . Öylece aile olmalarına izin vermişti .

O Sevimdi . Ailesine yabancı olan Sevimdi . Eşine ve kızına yabancı olan sevim .

Alın Yazısı kara olan Sevim ...

******

Ateş'in ve arkadaşlarının durduğu kulübe beklediklerinin aksine daha büyük ve oldukça sağlam bir bağ eviydi .

Her şekilde belliydi burası bas baya kullanılıyordu . Öylece terk edilmemişti .

-" Burada olabilirler . Herkes gözünü dört açsın . Bakılmadık yer bırakmayın ve en ufak bir terslikte hemen polisi arayın !! " adamlarına büyük bir soğukkanlılıkla emir veren Sedat hemen yanı başında duran Kaan'a

-" Sende dışarıda dur ve girip çıkanları bize haber ver . " Kaan kesinlikle dışarıda durmak istemiyordu . O da içeriye girip onlara yardım etmek istiyordu .

Bildiğin yaşı küçük diye nakavt etmişlerdi iki dakikada .

-" Ama ben içeriye girmek istiyorum . Buraya bekçilik yapmaya gelmedim . " onun mızmız haline karşı abisi Savaş eline omzuna koyarak olağanca sıktı . Kaan abisinin bu hallerinden az da olsa tırsıyordu .

Tıpkı şimdi olduğu gibi .

-" Kaan sana ne deniliyorsa onu yap . Şu an konumuz bu mu ? Hikaye belki de tehlike de ve senin düşündüğün şeye bak ." kafasını hızlı hızlı sallayarak kabul etmişti .

Adamları ile beraber evden içeriye girenler dört bir yana dağıldılar . Her yere bakıyorlar , bakılmadık yer bırakmıyorlardı . Ateş zaman geçtikçe kalbindeki umudun tükendiğini hissediyordu.

Buraya geldiklerinde sadece bir an , bir an bulduklarını sanmıştı .

Ama gördüğü üzere burada yoklardı . Neredeydi sevdiği ? Ömrü olan kadın neredeydi ?

Nasıldı ? Bunun gibi binlerce soru yaşadığı , nefes aldığı her saniyeyi zehir ediyor , yaşanmaz hale getiriyordu .

Zaten bir insan kalbi olmadan nasıl yaşardı ki ? Onun kalbini söküp almışlardı .

-" Burası temiz efendim . " yanına gelen adam ile kafasını salladı .

-" Tamam . Adamlara söyle arabalara yerleşsinler . " Geldiği gibi geri dönen adam ile çöktüğü koltuktan kalkıp odadan çıkacaktı ki bir ses dikkatini çekti . Giysi dolabından geliyordu .

Yavaş adımlarla oraya ilerleyip kafasını oraya yasladı .

-" Ne yapıyorsun Ateş ? " konuşan Savaş'a sus işareti yaparak dinlemeye devam etti .Şimdi daha net duyuluyordu . Ve o duydukça gözleri daha da açıldı . Telaş her bir yanını sarmış eli ayağına dolaşmıştı .

-" Herkes çıksın evden !!

Bomba var !! Çıkın evden hemen !!!! "

Herkese merhaba canolarr !!!

Seviliyorsunuz <3