-" Umut dolu kanatlarımı kırarak ... "

Yazar'dan

Almira'nın sözleri üzerine çekip gitmesiyle Savaş elindeki çatalı sıktı . Oya onu gidişi üzerine ailesine dönmüş , söyleniyordu .

-" Ben ne dedim şimdi ? Sadece pişman oldum yaptığımdan , ama onun dediğine bakın . " kırmızı ruj sürülü olan dudaklarını büzmüş , üzgünce önünde ki tabağı tırtıklıyordu .

-" Ben sana tokat atsaydım bir ömür yüzüme bakmazdın . Ne bekliyorsun boynuna atlamasını mı ? " Kaan Almira'yı savunmak için konuşmuştu . Ona göre kuzeni Oya az önce dediklerinde hiç de samimi değildi .

İkizi Kumsal ve o bir şeyler planlıyor olabilirdi . Hemen yanında oturan Kumsal ona sertçe dirsek atıp , kaşlarını çattı .

-" Sen konuşmasana ! Kız pişman işte . " ikizine şok içinde bakıp , dediklerinde ciddi mi diye bakınmıştı . Doğruydu az önce ikizi haksız olan Oya'yı savunmuştu .

Elinde ki çatalı tabağına bırakıp , ağzını peçete ile sildi .

-" İkiniz de kafayı yemişsiniz ! Kıza tokat at ilk önce , sonra da ne hikmetse bir an da pişman olup barışmaya çalış . Kız da haklı olarak seni affetmeyince hemen şirretliğe başvur . Tam sizlik hareketler bunlar !! " sandalyeden sertçe kalktığında anne ve babasının bakışları onu bulmuştu .

Abisi kafasını kaldırmadan yemeğini yediği için ayrıca ona da kızgındı .

-" Kaan yerine otur . Bir kız için ailene bu şekilde davranman saçma . Karşında Oya var , Kuzenin hatırlatırım . " Babasının tok sesi masa da sessizlik yaratmıştı . Oya yüzünde ki gülümseme ile iştahla yemeğini yiyordu .

Amcası onu savunmuştu ve bunun üzerine pek bir şeyde söylenemezdi .

-" Baba ... " sen de mi dercesine çıkan sesi hayal kırıklığı doluydu . Sevda , Kaan'ın omzuna dokunup yerinden kalktı .

Babası da aynı Savaş gibi davranmaya başlamıştı . Söyledikleri nedense kalbini kırıyordu .

Almira her ne kadar tuhaf yollarla bu eve gelse de o da artık bu ailedendi . Savaş'ın karısı , torunlarının ikinci annesi sayılırdı .

Ona sanki yabancıymış gibi davranmaları saçmaydı . Bunca sene Mavi'nin hiçbir ihtiyacını karşılayamamışlardı .

Almira sayesinde çocukluğunu doyasıya yaşamıştı Mavi , diğer çocuklar gibi olmamıştı kaderi .

Başka bir aileye evlat olarak verilmemişti mesela . Küçücük çocuk bile öylesine bağlıydı ki ona Anneabla diyordu .

-" Ben nedense her geçen gün sizlerin gerçek yüzünü görüyorum . İlk önce hayatımın anlamı eşim , sonra sevgili kuzenim , kardeşim şimdi de babam . " dolu dolu gözlerini kırpıştırdı . " neden ona karşı bu kadar yabancısınız . ondan bahsederken neden bir başkasıymış gibi bir muamele söz konusu ."

Valide Hanım kızının bu cümleleri ile eşinin elini tutmuştu . Kızı biraz ağır konuşmuştu .

-" Asıl siz kendinize bakın . O kız için ailenizi karşınıza alıp onu koruyorsunuz . O sadece bir yabancı ve Savaş ilerleyen zamanlarda on- "

-" Yeter artık . " Babasının sesini bölen şey kısık sesli bir yakarıştı . Almira elinde ki sürahiyi sımsıkı tutuyordu .

Az önce Oya'ya dediklerini demiş , odaya çıkmıştı . Sabahtan beri su içmediği ve henüz karnını da doyurmadığı için açlığını bastırsın diye su içecekti .

Boş olan sürahiyi gördüğünde derince soluklanıp geri aşağı inmişti .

Karşılaştığı cümleler ve tartışmalar nedeniyle kalbi yalnızlıkla kavrulmuştu .

Defalarca hissettiği aile yokluğunu hücrelerine kadar hissediyor , ruhu yok oluyordu .

Boğazında ki yumru gittikçe büyümüş , yutkunmasına zorluk çıkartıyordu .

Savaş'ın onca söylenenlere sessiz kalışı da ayrı bir olaydı . Onu bu aileye getiren kendisiyken , böyle yapması saçmalıktan başka bir şey değildi .

Hem de zorla evlenmişken ...

-" Almira ... " acı dolu olan gözlerini Sevda'ya çevirdi . Kendisi için ağlamak üzereydi .

-" Kız Almira sen onlara bakma . Hadi akşam yemeğini dışarı da yiyelim . " Kaan da onda ki kederi görmüş , bir abi misali konuşmuştu .

Almira hayır dercesine kafasını sallayarak yavaş adımlarla onlara yaklaştı .

Hakan Bey ona bakmıyordu . Belki de söyledikleri için pişmandı , yüzü yoktu . Ya da bakılmayacak kadar kötü biriydi kendisi .

-" Hakan Bey açıkçası bir baba olarak sizden bunları duymak tuhaf hissettirdi bana . Pek baba duygusunu bilmesem de . Ama bu yabancıyı , bu aileye zorla sokan kişi oğlunuz . Ben yalvarmadım ona benimle evlenmesi için . O kolumdan tutup zorla evlendi benimle . Hem de umut dolu kanatlarımı kırarak . "

Savaş onu titrek sesini ve dediklerini duyunca kafasını kaldırmıştı .

Yanaklarından süzülen yaşlar durmuyordu . O koca mavi gözler hüzün doluydu .

-" Almira , eşim öyle demek istemedi aslında . " Valide Hanım onun bu haline üzülmüştü .

Ne de olsa yetim bir kızdı ve onlarında böyle davranması hiç hoş değildi .

Almira hayır dercesine kafasını sallayıp elinde ki sürahiyi masada ki boşluğa koydu .

Şayet bir şeyi tutacak dermanı yoktu . Kırıkça Savaş'a baktı . Gözlerini kırpmadan kendisine bakıyordu .

-" Afiyet olsun hepinize . " bu sözler son cümlesi olmuş , evin dış kapısına doğru yürümüştü . Kısa süre sonra kapatılan kapı ile masada ki herkes sessizliği bürünmüştü .

Hakan Bey kısa bir süre gittiği yöne bakmıştı .

Nedense şunca yıl boyunca ilk defa pişmanlık hissi ile karşılaşıyordu .

************

Gökyüzünde ki yıldızlar o kadar çoktu ki Almira baktıkça yalnızlığını gideriyor , kalbini kandırıyordu .

Etraftaki ağaçlarda ona destek olmak istercesine esen rüzgarla dans ediyor , ahenkle ses çıkartıyordu .

-" Annemle , babamı hiç affetmeyeceğim aklıma gelmezdi . İçimde ki küçük kız yavaş yavaş o hayalinde ki mutlu aile tablosundan vazgeçiyor ve ben buna engel olamıyorum . "

-" Engel olamıyorsan bırak vazgeçsin . " bir an da gelen sesle hafifçe sıçramıştı . Takım elbiseli , yaşlı bir adam bastonu ile ayakta ona bakıyordu .

Başındaki kasken hafif yana kaymış , beyaz saçlarının görünmesine neden olmuştu .

Mavi gözleri nedense beyaz yüzüne yakışıyor , ona karizmatik bir hava veriyordu .

-" Yanınıza oturabilir miyim ? Bu bastonla uzun süre ayakta kalmak zor da . "

-" Tabi . " bankta yana doğru kaymış , koca bir boşluk açmıştı ona . Titrek bacakları ile yavaşça oturmasını izledi .

Yaşlı adam uzun bir süre nefes alıp vermişti . Yaptığı her hareket onu yoruyor , nefesini kesiyordu .

-" Annenle baban senin kalbini çok kırmış olmalı . " eliyle bıyıklarını sıvazlamış , gözleri dolu olan kıza bakmıştı .

-" Evet çok kırdılar . " sanki o an ailesi varmış da evden kaçmış gibi hissetmişti .

Ne harika bir duygu olurdu . Kısa süre sonra çalan bir telefonu olsa ve ekranda da anne yazısı gözükse ...

Çoğu kişi için sıkıcı olan bu duygu , ona hayal geliyordu .

-" Bazen anne ve babalar çocuklarının iyiliği için onları kısıtlayabilirler . Ama unutma senin iyiliğin içindir bu ." yaşlı adam nasihat vermişti . Hem de anne , babası olmayan bir kız için .

-" Öyledir . " başka ne diyebilirdi ki onun hiç iyiliği düşünülmemişti . Ne de olsa bir yabancı konumundaydı .

-" Gözlerinde ki hüzün neden bu kadar fazla Kızım ? " yaşlı adam cebinde ki mendili çıkartıp ona uzattı . Bu yaşına kadar belki de bu kadar hüzünlü birisini görmemiştir .

Almira ise duyduğu o çok içten kızım kelimesindeydi . Yaşlı adam çok güzel demişti .

-" Senin bu gözlerin bana birisini hatırlatıyor ? Zamanında canını yaktığım birisini . " Almira bu yaşlı adamın birisine zarar vereceğine pek imkan vermiyordu .

Nedense onu sevmişti .

-" Saat çok geç oldu ben artık gideyim . Sende daha fazla aileni merakta bırakma tamam mı kızım ? " Yaşlı adam oturduğu banktan kalkıp derince soluklandı ve genç kıza döndü .

-" Ben her zaman bu saatte bu bankta otururum . Umarım tekrar karşılaşırız . " yavaş adımlarla az ileride ki onu bekleyen arabaya ilerlemişti .

İçeriden inen takım elbiseli adamlar kapısını açmış , binmesinde yardımcı olmuşlardı .

Kısa süre sonra ilerleyip, gözden kaybolmasıyla Almira'da banktan kalkmış , yabancısı olduğu eve doğru yürümeye başlamıştı .

*********

İçeriye girdiği kapıyı kapatıp Mavi'nin odasına ilerledi . Aşağı da oturma odasında oturuyordu bütün aile .

Onu gördüklerinde hepsi ona baksa da Almira hızlı adımlarla önlerinden geçip gitmişti .

Mavi'ye sarılıp uyumak istiyordu . Kapısını açıp içeriye girdi . Küçük kız onu görür görmez koşturarak gelmiş , boynuna sarılmıştı .

-" Anneabla neredeydin sen ? Eve geldiğimde yoktun ! " yumuşak saçlarını okşayıp , yanağına öpücük kondurdu . Bu kız onun huzuruydu .

-" Bir kaç işim vardı Kuzum . Onları halledip geldim . Bu gece beraber uyuyalım mı ? " Mavi onda ki tuhaflığı sezmişti . Anneablası oldukça yorgun bir haldeydi .

-" Olur uyuyalım . Anneabla biliyor musun bu evde de kocaman bir teras var , hem de en üst katta . Orada yatalım mı ? " onun bu heyecanlı heyecanlı konuşmasına güldü . Eskiden de yetimhanede iken terasta yatmaya bayılırdı .

Almira'nın ne cevap vereceğini beklemeden elinden tuttuğu gibi koşturmaya başladı .

En üst kata geldiklerinde çekil bir kapıyı itip dışarı çıktılar . Aslında burası oldukça bakımlıydı .

Bir köşede paletlerden yapılma bir oturma grubu vardı . Oturma grubunu aydınlatan bir de led ışıklar sarılıydı .

Korkuluklardan uzakta kocaman bir yatak yerde serili , üzerini de tülle kapatan bir aparat vardı .

Burası her kimin kaçış yeriyse oldukça başarılı bir sonuç çıkmıştı .

-" Burayı dün keşfettim Anneabla . Burası bizim olsun lütfen . Her gece burada yatalım , hem baksana yıldızlarda görünüyor . Belki onları sayabiliriz . " kafasını gökyüzüne çevirdi .

Onlarca yıldız parlıyor , Ay'ın gecesini parlatıyordu .

-" Buranın sahibi benim ama prensesim . " arkalarından gelen o ses ile Almira yutkundu . Savaş elleri cebinde yeğeninin yanına gelip çömeldi .

Mavi , Almira'nın elini sıkı sıkı tutuyor , parlak gözlerle dayısına bakıyordu .

-" Dayı burası senin mi ? Ne kadar güzel bir yer yapmışsın kendine . " Almira'nın elini bırakıp koşturarak yatağa zıplamış , yatmıştı .

Etrafa saçtığı gülücüklerle , oradan oraya yuvarlanıyor , buranın keyfini çıkartıyordu .

-" Nereye gittin ? " sorduğu soruya kendisi de şaşırmıştı . Bir an da aralarında ki sessizliği bozmak için ağzını açmış , ve bunları demişti .

-" Sana ne ! " verdiği cevabın sertliği ile kaşlarını çattı .

-" Sana ne mi ? Ben senin ko- " devamını getirememişti . Nedense o kelime çıkmamıştı .

-" Neden sustun ? Sende farkındasın değil mi ? O kelimeyi hiç hak etmiyorsun , o yüzden sesini kestin ."

...........