-" Sen iyi bir insansın. Onun için seni bu kadar çok öldürmüşler demiş Yaşar kemal..."

Yazar'dan

Genç adam dosyanın son sayfasının da fotoğrafını çektikten sonra hepsini eski haline getirip poşete yerleştirdi .

Kalbi maratona koşuyormuş gibi atıyordu. Eğildiği yerden bile müzik parçası gibi duyabiliyordu hızlı kalp atışlarını.

Stresten terleyen alnını elinin tersiyle silip ayaklandı. Poşeti aldığı yere aynı şekilde koyup nefesini dışarı soludu.

Fotoğrafı çekmekten pek okuyamamıştı sayfaları. Ama o fotoğrafı görmüştü . Tüyleri diken diken olmuş , dakikalarca bakmıştı o fotoğrafa .

Ne diyeceğini , ne yapacağını şaşırıp öylece izlemişti.

Kim olduğunu biliyordu, zaten en acı kısmıda buydu. Bir zamanlar, çok hatırlamasa da canlı gördüğü kişinin ölü bedenini resmediyordu fotoğraf.

Narin ...

Görüp görebileceği en güzel , en naif kadın . Küçükken Yiğit ile samimi olduğu için onların evine gidip gelirdi .

O koskoca gülümsemesini, şişkin karnı hakkında yaptığı şakaları hatırlıyordu.

Müberra'ya hamile olduğu zamanlara tanıklık etmişti. Her ne kadar az hatırlasa da , hayal mayal vardı aklında o görüntüler.

Düşüncelerini bir bulut misali tuz buz edip etrafa kısaca göz gezdirip, farklılık olmadığını anlayınca odadan çıkmak için hareketlendirmişti bedenini.

Daha kapıya doğru döner dönmez önce kapı eşiğinde dikilen bedeni görmüş, ardından da dolu gözleri.

Dağınık saçları ile yorgunca yanına doğru yaklaşan adımlarını izledi Savaş . Nefesini fark etmeden tutmuş , çaresiz içinde kızı izliyordu.

Yakalanmıştı.

Tam karşısında durmuş öylece yüzünü izlemişti . Bir şey demek için açılıp kapanan ağzını görüyordu.

Ne diyeceğini bilmiyor gibiydi Almira.

-" En çarpıcı , en şaşırtıcı kısmı ne biliyor musun ? " Savaş sorulan soru ile kaşlarını çatmış, soruyu anlamaya çalışmıştı .

Onun burada olma nedenini anlamış mıydı ? Veya yaptığı şeyi ?

-" En başından anlamıştım benden birşeyleri sakladığını. O yatağın altından alıp, ceketinin içine sakladığın dosyaya kadar herşeyi Savaş. "

Titrek elleri ile yatağa uzanıp poşeti tuttuğu gibi yırtmış içindekileri etrafa fırlatmıştı .

-" Nasıl hissettiriyor bu Savaş ? " kendisine sorulan soruyu anlamamıştı. Ne kastetmişti Almira ?

-" Kandırmak, bir insanı göz göre göre kandırmak nasıl hissettiriyor ? "

Savaş etrafı bulanık gören gözlerine mi şaşırsaydı yoksa Almira'nın dediklerine mi ?

Gözleri ağlamak için komuta bekliyordu . Koskoca adam kendini ifade edememe korkusu ile karşı karşıyaydı .

-" Kandırmadım, hayır kandırmadım seni . Ben sadece kesin bir şey olmadan sö- "

-" Kesin bir şey mi ? Daha ne olabilir ki Savaş ? Neyi bekliyordun söylemek için ? " yüzüne yüzüne bağırarak söylenenler ile gözlerini kapadı. Genç kızın hıçkırıklarını duyuyordu .

Ağlaması normal değil miydi? Her zaman ki gibi yok sayılmıştı. Annesi ölmüştü , kendini öldürmüştü.

İnfaz etmişti...

Eskiden kimsesizliğini bilirdi , hissederdi ama nedense ölüp ölmediklerini tam olarak bilmediği için etkilenmezdi .

Ama şimdi farklıydı.

Annesi ölmüştü onun değil mi ? Annesi yoktu. İçinde ki o kara feryadı dışarıya çıkmıştı. Avaz avaz bağırarak olduğu yere çöktü.

Sanki beyni yeni idrak etmiş gibiydi. İlk defa öğrenmiş gibiydi .

-" Annem öldü , annem öldü benim. Annem , annem yok benim. Savaş annem öldü benim . " etrafa saçtığı şeylerin arasında hemen tanımıştı o fotoğrafı.

Onu alarak bağrına basmış olduğu yere uzanmıştı . Annesini hissetmek istiyordu. Annesine ihtiyacı vardı.

Bir eliyle kendi saçlarını yavaşça okşamaya başladı. Küçük kızının saçlarını okşayan anne gibi hissediyordu. Annesiz , babasız büyüyen küçük Almira'nın bu öğrendikleri ile buna ihtiyacı olmuştu .

Kendi saçlarını canı acımadan okşuyor, bağrına bastığı fotoğrafı sıkı sıkıya sarıyordu.

Savaş suçlu çocuklar gibi kapattığı gözlerini aralarken gözyaşlarının süzülüşünü engelleyememişti .

Almira'nın yanına uzanarak onun kendi saçlarını okşayışını durdurup kendi okşamaya başlamıştı.

Kat ve kat artan ağlamalarına tahammülü yoktu . Bu küçük kızın acısına ortak olmak istiyordu. O kimsesiz değildi. Her zerresine kadar böyle hissettiğini biliyordu Almira'nın .

Ama öyle değildi.

-" Özür dilerim Almira. Affet beni Hayat Kokulum." Saçlarından derin bir nefes alıp öpücük kondurmuştu.

Daha fazla yerde uzanmasına içi el vermemiş ona kucağına alarak yatağa yatırmıştı.

Etrafa saçılan kağıtları bir köşeye koyarak yanında yerini almıştı . Hiç durmadan saçlarını okşamaya devam etmişti .

Okşadıkça genzine dolan koku rahatlatıyordu onu. Hayat kokuyordu Almira.

-" Sana söz veriyorum Hayat kokulum. Bundan sonra herşey çok farklı olacak. Bensiz sen , sensiz ben yok . "

********

Kulağına çalınan yüksek sesli gürültüler ile kaşlarını çatmıştı . Eliyle ağrıyan başını ovuşturdu . Gözleri yerinden çıkacakmış gibi bir ağrı vardı.

Üzerine örtülen örtüyü katlayarak yattığı yatakta doğruldu . Bir bir hatırladıkları ile eli alnında kala kalmıştı.

Yutkunmadan edemiyordu. En savunmasız hallerinden biriydi. En acı çektiği , en üzüldüğü ...

Ağrıyan başına rağmen aşağıdan gelen seslerin nedenini merak ediyordu. Bir tartışma var gibiydi .

-" Herkes herşeyi bilmeli! Bu kadar sır yeter. Eteklerinde ki taşları döksünler bakalım. "

-" Savaş biraz sakin olur musun? Ani kararlar veriyorsun şu an ."

-" Yiğit ben sakinim zaten. Ayrıca daha ne kadar beklememiz gerekiyor ki , senin deden ve benim babaannem birer katiller . Herkes herşeyi bilmeli ."
Almira derince yutkunup yemek masasında konuşanlara doğru ilerledi.

O kadar yüksek sesle konuşuyorlardı ki onu fark etmemişlerdi .

-" Savaş abim haklı. Hatice hanım hesap vermeli, yazdıklarını bir bir okuduk. Daha ne bekliyoruz ?" Kaan özellikle tekrar odak noktası olsun diye dosyayı ortaya koymuştu .

İşaret parmağı ile fotoğrafı göstererek dediklerinin doğruluğunu kanıtlamıştı.

-" Beni bekliyorsunuz." en sonunda kendi belli etmek için Kaan'ın sorusuna cevap vermişti.

Boş olan sandalyeye kendini bırakarak Kaan'ın gösterdiği fotoğrafı almıştı eline . Annesine uzun uzun bakmak istese de ölüsünün fotoğrafı olduğu hatırlamak titremesine neden oluyordu.

Arka kısmını çevirip herkesin görmesini sağlayarak yazılan yazıyı okumuştu.

-" İnfaz edilemedi , infaz etti ." Tekrar tekrar içinden okudu.

-" Kendini öldürmek zorunda bırakılmış annem. Onların deyişiyle infaz etti kendini. " yazıya kilitlenip kalmıştı .

Yiğit her bir karışına bakmıştı onun. Amcasının kızı , yıllarca ölmüş olabileceğini düşündükleri kızı buradaydı.

Narin'in ve Serkan'ın kızı Müberra .

-" Müberra... " kilitlendiği yerden bakışlarını hızla çekip konuşan kişiye baktı. Daha önce görmüştü bu kişiyi. Belki canlı bir şekilde değildi ama fotoğrafta görmüştü.

Sancar ailesinin toplu çekindiği fotoğrafta. Tanımıyordu ama onu. Abisi miydi ? Kuzeni miydi ?

Kimi oluyordu bu kişi ?

-" Bana öyle seslenme! Benim adım Almira." Tok ama kararlı halini üçü de sezmişti. Zaten kim hemen alışabilirdi ki ?

-" Kusura bakma ben bir an öyle söyleyiverdim ."

-" İyi bir daha öyle söyleyivermezsin." Neden böyle davrandığını bilmiyordu. İyi davranmak gelmiyordu içinden .

Nedenini kabul etmese de benziyordu o kişiye . Erkan Sancara benziyordu bu adam.

-" Almira yeng- yani sadece Almira ne yapmayı düşünüyorsun? " Kaan ortamda ki atmosferi dağıtmak için sormuştu. Almira ' dan hemen bir kabul görmeyeceğini bilen Yiğit ,her an fazla bir tepki verebilirdi ona göre.

-" Yalanlarla değil , gerçeklerle öl ."
Olayları birde birincil kişilerden dinlemek hakkı değil miydi ? Korkmadan sormak istiyordu.

Tek başına ilerleyecekti bu yolda. Ne yapacağını bilmiyordu evet ama tek başına olmalıydı.

-" Hayır olmaz." Savaş aniden sandalyesinden kalkmış sanki Almira'nın zihninden geçenleri biliyormuşcasına konuşmuştu.

-" Ne olmaz ? "

-" Onlarla kesinlikle buluşamazsın , onlarla kesinlikle konuşamazsın . " hızlı hızlı konuşmuş , Almira'nın cevap vermesine veya karşı gelmesine izin vermeden kolundan tutarak mutfaktan çıkarmıştı.

-" Savaş bırak kolumu! Bu senin verebileceğin bir karar değil .Ayrıca seni hiç alakadar etmez ne yapıp yapmayacağım . " Dediklerinin etkisi olmuş gibiydi . Savaş kolunu bırakmıştı.

Çekilmekten biraz kızaran kolunu hafif ovalayarak tam karşısında ki adama baktı , tam gözlerinin içine .

-" Ne yani herşeyi öğrendim diye mi getirdin mutfaktakileri ? Herşeyi beraber hallediceğiz, beraber gerçeklerle savaşacağız . Hayır Savaş bunlar olmayacak . " dediklerinde samimi miydi onu ölçmeye çalışıyordu Savaş .

-" Tek başıma halledeceğim herşeyi . Sen , Kaan ve diğeri olmadan . Nasıl yapacağım bilmiyorum ama seninle olmadan yapacağım kesin. Hayatımda varlığını hissetmek istemiyorum."

-" Bensiz sen , sensiz ben yok Almira ." Kararlı halini görmezden geldi. Savaş ne derse desin dediği gibi istemiyordu onu .

Odasına gidip kendine küçük bir çanta hazırlamalıydı . İlk gideceği yeri çoktan seçmişti .

Savaş'ın yanından geçip gidecekken onun kendisini çekip duvara yaslamasıyla hareket kabiliyetini kaybetmişti .

Şaşkın gözlerle kendisine milim milim yaklaşan adamı izledi. Ellerini kaldırıp onu engellemek için hareketlense de Savaş iki elini de belinde kenetlemişti .

-" Bensiz sen , sensiz ben yok Hayat kokulum . " yüzüne çarpan nefesi ile gözlerini kapamıştı . Kulağında atan kalbi hiçde yardımcı olmuyordu.

Belinde duran ellerine daha da baskı uygulayarak Savaş kendine yaklaştırmıştı genç kızı. Dudaklarını ve kapalı gözleri arasında gidip geliyordu bakışları.

Her nefes verişinde kırpışan kirpikleri görmek daha da yaklaştırıyordu kıza kendini.

Sakallarını Almira'nın yanaklarına sürtürek kulağına doğru üfledi.

-" Bensiz sen , sensiz ben yok Hayat kokulum. "

-" Savaş b-bırak ." Sonunda sesini bulmuş gibiydi . Tekrar konuşmak için niyetlense de dudaklarında hissettiği baskı ile kapalı gözlerini açmış onunkilerle karşılaşmıştı .

Uzaklaşmak için çırpınsa da Savaş tüm gücüyle onu bırakmıyor ,daha da kendine bastırıyordu.

Hareketlenen dudaklar ile daha da nefesi kesilmişti Almira'nın . Öpüyordu Savaş onu hem de dudaklarından.

Belinde ki elleri hareket ettirip kurtarmak için tüm gücünü harcıyordu.

Savaş kısa bir an dudaklarını çekmiş ama mırıldandığı şey ile Almira'ya şok geçirtmişti .

-" Karşılık ver ."

Herkese merhaba arkadaşlar. Sizleri beklettiğim için kusura bakmayın . Pek aktif olamıyorum bu uygulama da açıkçası Wattpad'i arıyor gözlerim .

Umarım beğenmişsinizdir 🤎