~Ö.K 12.BÖLÜM ~

“ Anılarını sakla şarkı sözlerine “

Hüseyin’den

-“ Sen o gün ne yaşadın Ömür ?” Boy boy çekilmiş fotoğraflara daha fazla bakmamak için masaya ters şekilde koymuştum.

Baktıkça içimde çoğalan bu his sınırlarımı zorluyordu. Dişlerimi sıkmaktan çenem ağrımıştı .

Oturduğum sandalyede daha da dikleşip sırtımı yasladım.

Karşımda gözleri dolu dolu sadece fotoğraflara bakan kız kesinlikle beni dinlemiyor gibiydi .

Ne sorduğum soruyu duymuştu, ne de ona olan bakışlarımı görmüştü . Oturduğum sandalye değil de sanki kaktüs dolu bir oturak gibiydi .

Ayağa kalkıp boynuma taktığım stetoskobu masaya sertçe bıraktım . Odada çıkan sesten dolayı hafif sıçramış , titrek nefesler solumuştu.

İçinde bulunduğu durumun onda yarattığı histen korkuyor ya da rahatsız oluyordu.

Bunu iliklerime kadar hissetmiştim. Taşan sabrım ile ona daha da yaklaştım.

-“ Sana diyorum Ömür ! “ bileğinden tutup benimle göz göze gelmesini sağladım . Bu kızı her gördüğümde ağlaması ya da gözlerinin doluluğu canımı sıkıyordu .

-“ Görüldüğü gibi değil !” Sessiz bir şekilde mırıldanışı ile sakince kafamı salladım .

Görüldüğü gibi değil diyordu.

Az önce daha fazla bakmamak için ters koyduğum fotoğrafları elime alıp görebileceği şekilde tek tek ona gösterdim.

Her bir karede oldukça samimi gözüken pozlar vardı.

Ben gösterdikçe kafasını hayır dercesine sallamış elimden fotoğrafları almıştı. Uzun uzun her birine bakıyordu .

Detaylar önemliydi galiba onun için. Sinirden gülesim geliyordu . İçinde bulunduğum durum öylesine b*ktandı ki .

-“ Bunlar ne böyle ? Görüldüğü gibi değil yemin ederim . Böyle olmadı hiçbir şey .” Benden adım adım geriye doğru uzaklaşmış odada ki koltuğa oturmuştu .

Perişan haline inanmamak elde değildi ancak fotoğrafda herşey belli ediyordu kendini .

Masum görünüyordu dakikalar öncesine kadar . O gün kanlar içinde geldiğinde saldırıya uğradığına neredeyse inanmıştım.

Hatta o sokakta yakaladığım adamı sırf bu yüzden öldürürcesine dövmüştüm.

-“ Evimde kalabilirsin ancak mümkünse erkek getirme . Eğer evimde buna dair en ufak belirti göreyim buna seni pişman ederim . Şimdi çık odadan .”

Ömür’den

Bunları bana nasıl derdi ? Gözlerinde ki o bakış da neydi öyle ? Tiksinircesine bakıyordu sanki bana.

Ellerimde bulunan fotoğraflara tekrar tekrar baktım. Bir sürü kare vardı. Hepsi de Sena’nın evinde kaldığım , o iğrenç şeyleri yaşadığım evden alınmıştı .

O pislik adamın beni sürüklerken ki hali çekilmişti . Tabi o anı yaşayan ben hemen anlamıştım ama fotoğrafta öyle gözükmüyordu .

Sanki, sanki bana arkadan sarılıyordu .

Diğer fotoğrafa baktığımda ise kaçmamam için atılan tekmelerin bir kaç saniye sonrasına aitti . Ama öyle bir yerden kırpılmıştı ki apayrı bir konuya gidiyordu.

Kendimi nasıl inandıracaktım ona.

-“ Yağan kar gibi beyaz olan hayatımı kirletmeye çalıştılar demiştin bana. Kirli olan bir şeyi tekrar kirletemezsin.” Dudaklarından çıkanları işitmek öylesine yok ediciydi ki . Oturduğum koltukta küçülmüş gibi hissettim.

-“ Burada görünenler doğru değil , ben öyle bir insan değilim ! O gün ,o evde neler yaşadığımı görmedin. Bu fotoğrafların doğru olmadığının kanıtı da bu.”

Sargı kaplı elimi gösterdim. Kanıt bendim , elimdi.

Nasıl gözüktüğü veya gösterilmek istendiği değil , nasıl olduğuydu önemli olan .

Ben tüm duygularımı orada bırakarak kaçmıştım o evden , bana yapılmak istenilenlerden.

-“ Çık odadan , stajyer odasına gidip hazırlan . Bugün baya yorulacaksın ve inan ki ne sargı da ki elin ne de yaralanan kolun hiçbir görevi sana verirken tereddüt etmeme neden olmayacak.”

Dediklerimi görmezden geliyordu. Kafamı sallayıp ıslak yanaklarımı yavaşça sildim. Oturduğum koltuktan kalkıp kapıya ilerledim.

Kapı kulpunu aşağı indirip çıkacaktım ki söyledikleri durdurmuştu.

-“ Fotoğrafları al.” Koltukta unuttuğum fotoğraflara göz attım. Onları yanımda taşımaya cesaretim yoktu.

Kapıyı açarak odada çıktım. Arkamdan ismimi sesleniyordu. Hiçbirine kulak asmayıp uzun koridorda ilerledim.

Yeni yeni nefes alıyor gibiydim. O odanın atmosferi beni nefessiz bırakmış , balığa çevirmişti .

Sanki bir kaç adım sonrası kocaman deniz gibiydi. Ama gel gör ki ne çırpınıp gidicek gücüm vardı ne de denizin koca dalgalarla yanıma geleceği .

Karnıma giren krampla sargılı elimi bastırdım . İstemsizce seslice inlemiştim. Diğer elimle duvara tutunup ağrının geçmesini beklemeye başladım.

Sabah sabah yaşadıklarım bana fazla gelmişti. Tedirginlikten , korkudan kendimi fazla sıkmıştım .

Tekrar girem kramp girmesiyle iki büklüm olmuştum .

-“ İyi misiniz ? Karnınız mı ağrıyor ?” Yanımda belirip bana sorular soran kişiye baktım . Karnıma bastırdığım sargılı elimi nazikçe çekip beni az ileride ki koltuklara ilerletti.

-“ Yavaşça oturun. Daha iyi misiniz ?”

-“ İyiyim teşekkürler sadece küçük bir kramp, önemli bir şey değil .” Hala tuttuğu sargılı elimi çekip gülümsedim.

-“ Kramp diyip geçmemek lazım . İrritabl bağırsak sendromu , apandisit , mide enfeksiyonu, pankreas iltihabı ve daha niceleri olabilir .”

Bir solukta hızlı hızlı saydıkları ile şaşırmıştım .

-“ Şey kusura bakmayın bugün ilk staj günüm . Siz kramp diyince tutamadım bildiğim ne varsa söyledim bir an da .” Gözlerini geriye itip kızaran ve terleyen yanaklarını titreyen elleri ile silmişti .

-“ Daha iyisiniz galiba . Bol bol gün içerisinde su içmeyi unutmayın .” Bana küçükçe gülümseyip gidiyordu ki bir anda durup

-“ Tabi ilk önce kontrole gidin. Krampların sebebini öğrenince doktorunuzun da önerisi kapsamında için suları .” Sabahtan beri yaşadığım olayların üzerine ilaç gibi gelmişti karşımda ki kişi.

İstemsizce gülümsemeden duramıyordum .

-“ Kontrole gideceğimden emin olabilirsiniz . Ama ondan önce stajyer odasına uğramalıyım.” Oturduğum yerden kalkıp koridorda ilerlemeye başladım.

Hızlı adımlarla hemen yanımda yerini almıştı .

-“ Sende mi staj öğrencisisin? Hemşirelik mi,doktorluk mu,diş pr-“

-“ Hemşirelik!” Hızlı hızlı bir şeyleri saymayı çok seviyor gibiydi .

-“ Bende hemşirelik stajı için buradayım. Hangi bölümde yapacaksın peki ? İç hastalıkları, Cerrahi ,doğum , kadın sağlığı ve hastalıkları ,çocu-“

-“ Benim yanımda , Acilde yapacak ! “