Benim Gerçeğim

Levent Zahiroğlu'nun Ağzından;

Onu Daha Öncesinden Tanıyorum, O ise Beni Hatırlamıyor, Belki de Tanımadı Bilmiyorum. Onun Kalbine Saplanan Bir Diğer Hançer de Benimde Ellerimin İzi Var.. Onun Kalbinde Oluşacak Olan O Derin İzlere Şahit Olurken Keyifle İzlemiştim, Onu Karanlığa Bende İtmiştim, İterken, Beni de Kendisi İle Beraber Çekeceğini Düşünememiştim .Böyle Kötü Birşeyin Açıklaması Olmaz Biliyorum, Ama O An Kendimde Değildim, Kullanmış Olduğumuz Fazla Madde Yüzünden Ona Zarar Verilmesine İzin Vermiştim.

O Olay Sonrasında;

Aklımı Kaçırmak Üzereydim, İki Yıllık Psikolojik Tedavi Sonrası Onu Aramış Adım adım Takip Etmiştim. Bulmuştum da,Bahsettiği Canavarın Kim Olduğunu İse Biliyordum. Onun Kalbinin Katili,Karanlığı Olan Kerem Onunla İlgili Olan Herşeyi Bana Anlatırdı,Eflin Meze Masamızın En Nadide Konusuydu.

Kerem, Eflin'in İlk Aşkı, İlk İhaneti, İlk Kalbinin Yarası, İlk Hayalkırıklığı, İlk Güvensizliği.....

Benim Öz kardeşim Kerem, Eflin'i İhanet Bataklığına Kerem İle Beraber Çekmiştik...

Eflin, Keremi Çok Sevmişti,Kerem İse Eflin'i Sadece Kötü Amellerinde Kullanmak İstiyor Onun İçin Yanında Oluyordu.Ve Öyle de Oldu, Eflinin Kalbine Ekmiş Olduğu İhanet Tohumları, Onun Hayatını Karartmaya Yetmişti. Eflin İle Beraber Kurmuş Olduğu Evlilik Hayalleri Bile Bizim Rakı Masamızın Eğlencesiydi.

Eflin'in Cehennemi Olan O Gece Dışında Eflin'i Hiç Görmemiştim.

Sadece Adını Biliyor, Ne kadar Aptal Bir Kız Olduğunu Düşünürdüm.

O Gece Yani Cehennem Gecesi, Yalnız Eflin'in Değil, Benimde Cehennemim Olacağını Bilemezdim.

Kerem ve Ben Eflin'i Tuzağa Çekmeyi Başarmış, Hain Planımızın Gerçekleşmesini Bekliyorduk.

İşte Eflin Gelmişti. Onu Kaldığımız Rezidansa Çağırmıştık.Eflin Heycanli Halleri ve Yüzünde Kocaman Gülümsemesi İle Gözlerini Keremden Alamıyordu.Keremle Dans Ediyor, Hafif Hafif İçkisini Yudumluyordu, Ben İse Saklanmış Olduğum Yerden Onları İzliyordum. Eflin Bardağına Koyduğumuz Uyku İlacına Daha Fazla Dayanamayıp Kafasını Keremin Omzuna Koymuş Öylece Uyuyakalmıştı.

Büyük İhanet Oyunumuz Onun Uyuması İle Başlamak Üzereydi.

Saklandığım Yerden Çıkmıştım, Kerem İse Eflin'i Kucağına Almış Yatak Odasına Doğru Götürüyordu. Onu Yatağa Bıraktığın da İse Onun ,bir Müzenin En Nadide ziynet Parçası Olduğunu Düşünmüştüm

Öyle Güzel Uyuyordu Ki, Mest Olmuştum, Alev Rengi Saçları Ve Üzerine Geçirmiş Olduğu Askılı Mini Elbisesi İle Muhteşem Ötesi Bir Güzellige Bürünmüştü.



Kerem, Elbisenin Fermuarını Aşaga Doğru Çekmişti. Ben İse Oturduğum Kanape de Elimdeki Rakı İle Keyifle İzliyordum.

Bir süre sonra Eflin Sadece İç Çamasırları İle Kaldığında, Eflinin Dudaklarında Başlanan Yavaş küçük Öpücükler Şiddetli Bir Hal Almıştı. Kerem Kendisini Kaybetmişti bile., Eflin'in İç Çamaşırlarını da Çıkarttığında, elimde ki Rakı Şişesi Düşüp Parçalanmıştı, Eflin Karşımda Üzerinde Hiç Birşey Yok Öylece Uzanmış, Başına Gelen Kötülükten Habersiz uyuyor.

Kerem, Onun Dudaklarına Tekrar Yapıştı, Uzun Ateşli Öpücükler Yavaş Yavaş Boğazının Altında, Göğüslerinde, Karnında Bacaklarında, Gezinip Durdu. Düşündükce Kafamı Parçalamak İstediğim, Keremin Kötü İğrenç Fantezileri şuan Bile Midemi Bulandırıyordu. Hayvan Gibi Saldırmıştı, Ona Bir Hayvandan Farksız Davranmış, Görüntülerini İse İnternet Sitesinde Yüzü Kapalı Şekilde Paylaşmıştı.

Daha sonrasında Kerem İşi Bitirdiğinde Benimde Ona Sahip Olmak İsteyip İstemediğimi Sorduğun da, Eflin'in Dudaklarından Öpmüş, Öptüğüm Gibi Kendini Lavaboda Bulup, Bütün Yediklerimi Boşaltmıştım.

Lavabodan Çıktığım da kerem Beni Bekliyor, Tekrardan Denememi İstiyordu, Ben Yapamayacağımı Söylediğimde, Benimle Alay Etmişti. Daha Fazla Bekleyemezdik, Eflinden Bir an Önce Kurtulmalıydık, Yatakta ki Çarşafa Sarıp, Onu Köprünün Altında Çöp Konteynerlerin Olduğu,Çöp Yığınlarının İçine Bırakıp Kaçmıştık. Yanı Başına İse Kerem Kesici Alet Bırakmıştı İntihar Etmesi İçin.

Kerem İle Tekrardan Rezidansa Geldiğimizde, Kalbime Çöken Karanlık Beni Adeta Duvardan Duvara Savuruyordu , Boğazımda Bir El, Eflin'in Eli Boğazımı Sıkıp Duruyor Nefes Almamı Engelliyordu.

Yapamazdım, Rezidansdan Hızla Çıkıp Onu Bıraktığımız Yere Döndüğüm de, Elindeki Kesici Aleti Şah Damarının Üzerine Bastırmış, Ağlıyordu, O An Kalbimi Parçalamak Yok Etmek İstemiştim, Onunla Birlikte Bende Ağlıyordum, Nasıl Böyle Birşey Yapabilir, Bu kadar Kötü Olabilirdik, Onun Yanına Gidemedim Öylece İzledim, Çarşafın Üzerine Uzandığını Gördüm, Cenin Pozisyonu Almış Elinde ki Kesici Alete Bakıyor, Kendisinden Geçmişti, Arabadan İnip Onun Yanına Gittim, Ona Yaklaştım,

-Hey İyimisin?

Cevap Vermiyor, Gözlerini Elinde ki Kesici Alete Dikmiş Öylece Bakıyordu. Elindeki Kesici Aleti Almak İçin Uzandığımda Gözlerime Baktı. Fısıldayarak Konuşuyordu.

-Aysee. Dedi,

-Efendim. Dedim,

- Ölürsem Ayşe Çok Üzülür.

-Ayse Kim Annen Mi

-Herseyim, Bu Dünyada Beni Seven Tek İnsan.

-Onu Çağırmamı İstermisin? Dediğim de Ağlaması Dahada Şiddetlendi,

-Beni Böyle Görürse Dayanamaz kii. Hayır İstemiyorum, Gelmesin Dediğinde, Gözlerini Kapattı.

Yanına Bıraktığımız Çantaya Uzandım, Telefonunu Çıkartım, Telefon Rehberine Girdim.

Sadece beş. numara Kayıtlıydı, Bir Numara Keremindi, Keremi Kalbim Diye Kaydetmişti, Kalbinin Katili Olacağını Nerden Bilebilirdi.

Diğer Bir Numara Tatlı Belam Diye Kaydedilmiş, Ayşe'nin Numarası Olması Gerekiyor, Diğer Üç Numara ise Sadece İsimleri İle Kaydedilmişti.

Ayşe'nin numarasını Çevirdim.

Kısa bir süre Sonra Telefon Açıldında, Ayşe'nin Sitem Dolu Sesi İle Karşılaştım.

-Eflin Sana Çok Kızgınım, Arıyorum, Arıyorum Açmıyorsun, Ne Yani Sevgilinin Yanına Gidince Beni Her Defasında Satacakmısın Böyle.

Onun Susmasını Beklemiştim. Konuşmaya Başladığımda İse Bogazimda Ki El Dahada Sıkmış, Nefes Almamı Zorlamıştı, Titrek Ses İle

-Alooo.demistim.

-KEREM. Senmisin.

-Hayır, Ben, adımımı Söyleyememiştim.

-Kerem Değilsen Sen Kimsin, Eflin Nerede, Eflinin Telefonu Sende Ne Geziyor, Çaldınmı Yoksa.

-Hayir, Telefonun Sahibi Kötü Durumda Şuan Telefonuna Bakınca Sizin Numaranizı Gördüm, Haber Vermek İstedim.

-Ne Nerdesiniz Şimdi.

Yerimizi Söylediğim de, Yarım saat Sürmemişti gelmesi, Üzerini bile Değiştirmemiş Pijamaları İle Gelmişti,

Ayşe'nin Haykırışları Yeri Göğü İnletiyordu, Sanki Eflin'in Bastırmaya Çalıştığı Haykırışlar, Ayşe'nin Ağzından Dökülüyordu. Eflin'in Sessiz Ağlayışları, Ayşe'nin Yeri İnleten Haykırışları, Eflin'in Elinden Bıraktığı Kesici Alet İle Kolumu Kesmeme Neden Olmuştu, Dayanamıyordum, Böyle Ahlaksızca Şeyi Nasıl Yapabilir, Kereme Nasıl Ortak Olabilirdim. Yere Ayaklarımın Üzerine Düştüm, Onları İzlerken Hem Ağlıyor, Hemde Elimdeki Kesici Alet İle Kollarıma Derin Yaralar Kazıyordum.Ayşe Geldikten bir Saat sonra Polislerde Geldi, Eflin'i Sedyeye Koyup Ambulansa Bindirdiklerinde, Ayşe Üzerime Doğru Koşmuş, Bana Saldırmış, Beni Yumruklamıştı, Elimi Dahi Kaldıramadım, Sesimi Çıkartamadım, Polisler Onu Zor Zapt Etmişti, Bileklerime Kelepçeler Geçirildiğinde Beni Karakola,Onları İse Hastaneye Götürmüşlerdi.

Nezarette ki Birinci Haftam, Dolmak Üzereydi, Mahkemeye Çıkartmaları İçin Eflin'in Uyanmasını Bekliyorlardı, Bir Haftanın Sonunda Eflin Uyanmıştı, O İğrenç Geceden Sonra İkinci Kez Karşılaşıyorduk,Onunla ,Bilegimdeki Kelepçeler Ve Kolumda ki İki Polisle Hastane Odasına Girdiğim de Gözlerimi Yerden Ayırmamış, Onunla Göz Teması Kurmaktan, Kaçınıyordum, Polisler Ona Soruyordu.

-Bu Adamı Tanıyor Musun?

-Hayir. Tanımıyorum,Diyordu.

-Seni Bu Duruma Düşüren Bu Muydu?

-Hayir, dedi.

O an Gözlerimi Kaldırıp Ona Baktım, Kalbinde ki Acı Yüzüne Yansımıştı.

Polisler Tekrar Soruyordu.

-Peki Sana Bunu Yapan, Yada Yapanları Taniyormusun Diye Sorduklarında. Ağlamaya Başladı, Polisler Beni Hastanenin Dışına Çıkarttıklarında, Haykırışlarını Oradan da Duyabiliyordum, Tekrar Olduğum Yerde Bileğimde Ki Kelepçeler İle Dizlerimin Üstüne Düşmüş, Haykırmıştım.

Polis Memuru Benim Özgürlüğüme Kavuştuğumu Gülen Yüzü İle Söylüyordu.

-Hadi Özgürsün, Bu Pislik Senin Üzerine Kalmadı, Alkol Alıp Tanımadıkları İle Birlikte Oluyorlar, Sonrada ben Tecavüze Uğradim Diyorlar, Şanslımışsın ki Seni Kurban Olarak Seçmedi.

Belli Kız O Yolun Yolcusu..

Polis Memurunu O An Öldürmek İstedim, Yumruk Yapmış Olduğum Ellerim Arkamda, Sıkmış Olduğum Dişlerim İle Ona Kızgın Bir Şekilde Bakıyordum. kelepçeleri Bileğimden Çözüp Serbestsin Dedi.

Dışarı Çıktım, Hava Beni Boğuyordu, Adımlarım Hızlanmaya Başladığında Koşmaya Başladım, Öyle Çok Koştum Ki Havanın Karardığını Bile Farketmemiştim.

Sahile Gelmiştim, Deniz Beni İçine Çağırıyor, İçine Çekiyordu, Üzerimdekileri İndirmeden Denize Doğru Yürümüştüm, Kendimi o Suda Boğmak, Yaptığım Pisliği Temizlemek İstemiştim. Denizde Ne Kadar Kaldığımı Bilmiyorum, Uyandığımda Kıyıya Vurmuştum, Başımda İse Bir Kaç Tane İnsan Topluluğu, Tekrardan Kendimi O Denize Atmak İstediğimde Yanı Başımda Duran İnsanlar İzin Vermemiş, Ambulansı Çağırmışlardı,Ambulans Geldiğinde, Ambulans Görevlilerine Saldırmış Beni Rahat Bırakmalarını Söylediğimde, Kolumda Hissettiğim Uyuşukluk , Karanlığa Çekmişti Beni. Üç Günlük Hastane Serüvenimde Defalarca İntihara Kalkışmıştım, Kendimi Camdan Aşağı Bırakacağım Sırada Hastane Görevlisi Bir Adam Beni Son Anda Çekmiş,Kurtulmama İzin Vermemişti, İstanbul Ruh Ve Sinir Hastalıkları Hastanesi'nde ki İki Yıllık Psikolojik Tedavi Sonrasında Özgürlüğüme Tekrar Kavuşmuştum, Dışarı Çıktığım da Tek Düşündüğüm Onu Bulacak, İttigimiz Karanlıktan Çıkartıp, Ona Aydınlığını Tekrar Verecektim. İyileşmemi Sağlayan Tek Düşünce Buydu.

Onunla İlgili Bütün Gerçekleri Öğrenmiştim. Kerem Bana Herşeyi Anlatmıştı, Eksik Olanları İse Yetimhane Müdürü Keriman Hanımdan Öğrenmiştim, Belli Miktarda Para Karşılığında.Hastaneden Çıktıktan Sonra, İlk Uğradığım Yer Onun Çocukluğunu Geçirdigi Yer Olan Yetimhane Olmuştu.

Onu Nerede Bulacağımı Bilmiyordum, Uzun Arayışlarım Sonrasında, İzini Bulmuştum, İstanbul'un En Gözde Mekanlarının Birinde Garsonluk Yapıyordu. Patronları Olacak Adama Para Teklif Etmiş Onları Oradan Kovdurmuştum. Onlar İse Hâlâ Bilmezler Neden Kovulduklarını, Birbirlerini Suçlayıp Dururlardı.

Onları Sürekli Takip Ediyordum, Onlar İse İş Arıyorlardı, Bir tane İş İlanı İşimi Görebilirdi.

İş İlanı Bastırdım. onlar Yolda Yürürken, Şoförüm İle Onlara Gönderip, İlgilenip ilgilenmediklerini, Sordurdum.

Sevinçten Havalara Uçmuş, Anında beni Aramışlardı. Bende Hemen Gelmeleri Gerektiğini Söylemiştim, Normalde Alacakları Paranın Üstünde Bir Maaş Teklif Ettiğimde Hemen Kabul Etmişlerdi.

Gözlerim Sürekli Onların Üzerinde, Birşeye İhtiyaçları Olup Olmadıklarını ise Çalışanlarım Sayesinde Öğreniyordum, Alt Komşuları Benim Adamım, Ona O Evi Ben Almıştım, Kızları Koruması, Göz Kulak Olması İçin.

Onlar Benim Sinirli, Mesafeli, Sert Bir Patron Olduğumu Düşünüyor, benden Çekiniyorlardı, Özellikle Eflin Beni Gördüğü zaman Eli Ayağı Birbirine Dolaşırdı. Ayşe İşten Olmamak İçin, Benden Çekiniyormuş Gibi Yapıyordu, Aslında Adım gibi Emindim, Ayşe Benden Çekinmiyor, Hatta Umursamıyordu Bile Beni.

Bilmediğimi Düşündüğü O Gerçeği Şu an Bana anlatıyor, Yerlerini Tek Tek Zihnime Kazıdığım Yaralarının Yerini Gösteriyordu. Duvara Atmış Olduğum O Yumruklar Benim Beynime, Kalbime İşliyordu, Oradan Uzaklaşmalıydım,Kaçmalıydım, Onun Gözlerine daha Fazla Bakamazdım.Kaçtım, Onu Öylece O Odada Bırakıp Kaçtım, Onu Yine Karanlığında Yalnız Bırakıp Kaçmıştım. Kaçarak Kendi Vicdanımın Sesini Susturmaya Çalışıyordum. O Yaraları İle Yaşamaya Çalışmaktan Başka Çaresinin Olmadığını Düşünürken Kerem Şuan Yurt Dışında Eğitim Görüyor, Hayatından Geri Kalmıyor, Her Gece Ayrı Mekanlarda Eğleniyordu. Eflin Aklına Dahi Gelmiyordu Üstelik....

Ben İse Kalbime Ağır Gelen Kaldıramadığım O Yük İle Hayatıma Devam Etmeye Çalışıyorum. Belki Eflin Hiçbir Zaman Bilmeyecekti, Onun Karanlığında Bende Mahkumdum, Sinmiş Olduğum Karanlıkta Beni Görmüyor, Yalnız Olduğunu Düşünüyordu...