Evet dediğim akşam çok güzeldi.

Anıl evlilik teklifini bozsa bile güzeldi.

"Kayra hayatım kıyafetler nerede?" oğlumun kıyafetleri ortalıkta yoktu.

Kayra telefonla konuşuyordu beni duymuş gibi baş parmağıyla koltuğu işaret etti.

Kayra başka bir odaya geçerken tek dediği şey "Az sonra gelicem"

Bir an koşarak koltuğa oturup oğlumun giyemediği kıyafetlerine sarıldım. Uzun bir zaman olmamıştı aslında 2 gün önce gitmiştim.

Tüm gün mezarın başındaydım.

Mezarında saatlerce otururken ona onsuz ne yaptığımı anlattım.

Kayra sevgilim ve ilerdeki kocam beni asla kırmadı.

Saatlerce benim başımdaydı.

"İnsan sevdiğiyle saatlerce sevişebilir de saatlerce acı da paylaşır"

Anıl'a aşık değildim ben sadece o benim abim dediğim aslında abim olmayan kişinin şehit olmasına üzülürken sadece sığındığı yanlış bir limandı.

Kapı tıkırdadıında kapıya paytak paytak ördek gibi yürüdüm ve açtım.

Yusuf vardı.

Abim hem de öz abim yıllardır karşılısız bana aşık olan ama kardeşisiz diye benden vazgeçen abim.

"Abi" dedim oğlumun kıyafetini elimle sıkarkken o elime ve bana baktı.

"Abim benim" bir an sözü bittiğinde kolumdan tuttup beni kendine çekip abi şevkatiyle kafamı göğsüne yasladı.

"Benim daha adını bildiğim nur tanem evlenecek mi?" sesi çaresizdi ve özlem vardı.

"Karıcım kim o gelen?" Kayra'nın beni bulamayınc oluşan endişeli sesi

"Abim" dediğimde Kayra bize baktı ve Yusuf'a selam verdi.

"Selamınaleyküm Yusuf abi" dedi karşısında evleneceği kadınn abisi vardı çünkü.

"Selam koçum evlilik ha" Yusuf altan göz kırptı.

Bir an nefes seslerimizi duyduk o kadar sessizdi.

"Karıcım ha demek kardeşim gelin oluyor kolay alamasın onu benden" dediğinde Yusuf Kayra'ya "cesaretin var mı aşka çarpıyor abisi bir başka gel de işte lan korkma yemem ben" bakışı attığında Kayra titredi.

Yusuf aslında Kayra'yı istese tek lokmada yere gömerdi.

"Hay ananızı ya ananısı" O an arkadan gelen Avni'ydi.

Bizim timin en adam seveni Avni Bolucuk

Tim kalmamıştı ki artık...

6 kişilerdi şimdik hepsi belli belirsiz sebeplerle gitmişiler

Biz dağılmıştık.

Fatih başka bir görev uğruna benle vedalaşmadan gitmişti.

Görevi bize dediğine göre dünyayı gezmekti.

Derin nefes seslerimiz duyulduğu an Avni bana sarıldı.

"Birini buldum aynı benim gibi" Avni lafını dediği an Yussuf gülerek konuştu.

"Aynaya baktım herhalde" Yusuf'un kafasına vuran kişi Avni'ydi.

"Kara gözlüm o benim sus" Avni hırlarken beni daha sıkı sarıldı.

"Zehra da benim abisi benim onun manevi abisiyim yıllardır ben vardım yanında Kayra benden isteyecek" o lafı Avni deddiği an Yusuf sinirle bana baktı.

"Hayır benden isteyecek" Yusuf cırladı.

"Benden ulan benden" Avni kükredi.

"Ben onun öz abisiyim" Yusuf Avni'ye cırladığı an Avni beni kardeşi olarak sahiplenmiş gibi kolunu koluma sardı.

Avni ben askeriye girdiğim an içinde küçük bir kardeş sevgisini vermişti bana

Her anlamda beni desteklemişti.

Yusuf Mert'ten sonra güvenebileceğim tek limanım abimdi.

Abi lafına en iyi uyãn kişiydi.

~Gamze ve Murat yazarın anlatımıyla~

Murat ve Gamze karşı karşıya masada otururken Gamze'nin gözlerinde hüzün vardı.

Tek isteği Murat'ın ona gerçekleri açıklamasıydı.

Murat sonunda derin nefes alıp başladı.

"Gamze ben seni seviyorum ama arkadaş olmalıyız sana aşık değilim biliyorum seninle o adar şeyler yaşadık ama bunun adı aşk değild-" o an Gamze sözünü kesti.

"Aşk değildi neydi bizimki neydi o zaman her gece yanımda uyumak için yalvarmaların aşk değilse neydi??" Gamze sadec bunun cevabını istiyordu.

Aşk değilse onun Murat'ın Gamze'ye yaatığı pembe aşk masalı neydi?

"Şeydi bizimki" Murat tedirgin olmuştu.

"Bizimki ben seni kullandım" Murat gözlerini Gamze'den çekti.

"Ya tabi ya kullandın sen ne işe yaradım söyle"Gamze netti.

Murat Gamze'ye bakarak kağıttan okumaya başladı.

(Dipnot:Üzülebilrisiniz)

"Selam ben Yusuf Mert bu hikayenin başyapıtı.Beni öldüren yada şehit eden de düşmanlarım değildi.

Öldüm;Anıl'ın Zehra'ya yanlış gözle bakacağını hissedip Zehra'yı uyarınca ters tepki alınca

Öldüm;Zehra Anıl'a aşık olduğunu söylediğinde

Öldüm;Gamze bana gelip ben silah arkadaşım Murat'a aşığım dediğinde

Öldüm;Anıl'ın amacını anladığım an

Öldüm;Zehra'nın ben şehit olunca hayatının mahvolacağını düşünürken

Şehit oldum;Murat'a ben şehit olursam Gamze'yle sevgili ol mutlu olsun o dediğimde kabul

Gamze nolur Murat'a kendini verme o seni kullanır ben bir sür üzülme diye ilgi vermesini istedim.

Sen isimsiz değilsin sen benim için her şeysin isterse herkes orospu desin benim gözümde birtanesin Gamze

Zehra ve Kayra evlenirse ben göremesem nolur Zehra'nın yanında ol ve Murat sen de tim dağıldığında git olur mu koçum

Yusuf ve Zehra abi-kardeş ilişkisi yaşayacaklar onları koruyun nolur sizleri seviyorum..."

Murat'ın okudukları ikisinin kalbine taş gibi oturdu ama Gamze yavaşça süzülen gözyaşlarını durduramadı.

Sevdiği adam aşık olduğu adam bile ona aşık olan adam yüz vermediği hatta ona sövmüş onu aşağaladığı adam o şehit olduğund aşık olduğu adama ona sevgi versin diye söz verdirtmişti.

Murat ayağa kalktığı an Gamze halen masada elleriyle yüzünü kapatark ağlıyordu.

"YETER AĞLAMA PAVYON KARISI" Murat bağırdığında Gamze ellerini yüzünden çekti.

Pişmandı onu o gece o bardan kurtardığı için pişmandı.

"KEŞKE SENİNLE TANIŞMASAYDIM"

"ÖLSEN KEŞKE"

"SENİN YÜZÜNDEN SAKAT KALABİLİRDİM"

"DOYUMSUZ ARSIZ KARI KEŞKE GEBERSEN"

"BENİM HAYATIM ÇIK LAN OROSPU KILIKLI KADIN DENMEYECEK İSİMSİZ" Gamze lafları duyunca ağlaması daha da arttı.

Aşık olduğu adam onu kadın olmadığını ve onun isimini kendi koymasıyla dalga geçmişti.

Keşke her şey o kadar kolay olsa bir insana bir kadına kadınlığı ile laf gelince bu işte adalet sistemini kaldırırdı.

Adaleti kendisi sağlaması gerekirdi.

Bir an Gamze belindeki silahı çıkarırken sağ solu göz ucuyla kontrol edip ellerini kaldırıp ayağa hızlıca kalkıp Murat'ı duvara itti.

"Ne yapıyon kadın?" sesi Murat'ın boğuktu ve tam kasığına gelen silahı hissedince durdu.

"Ne yapıyorsun Gamze kendine gel!!" emir veriyor gibi kükredi.

"Sen sakat dedin dimi sakat ol da gör o zaman sen beni kadınlığım üzerine laf ettin sen" Gamze artık üzülmüyordu artık içindeki o kadını ortaya koymuştu.

"SEN BANA ÖYLE DİYEMESİN ANLADIN MI?" bir an Gamze çıldırmış bir şekilde gözlerini sandalyeye çevirdi.

"Ne ne yapıcaksın?" Murat tırmıştı.

"Sana ders vericem hem de çok iyi bir ders" o an Gamze silahı tek elinde kavrarken sol ayağını Murat'ın az önce kalktığı sandaleye götürdü ve sandaleyi bir şeyler yapıp kendisine çekti.ü

O an her şey ağır çekim gibiydi.

Gamze silahı bırakmadan tek eliyle sandalyeyi kaldırıp Murat'a vurarken Murat dudağı kanıyor şekilde yere düştüğü an Gamze üstüne atladı.

"Sen tam bir pezevenksin beni kullandın sonun ölüüm olucak" Gamze sözleri söylerken arkadan gelen müzik ikisinin de kalbine dokundu.

"Nolur akılıca düşün" dedi Murat Gamze'nin beline dokunurken

"Bırak çekil dokunma bana ellerini çek" Gamze bir an onun üzerinden kalkacakken Murat onun kolunu yakalayıp kendine çekitiği an Gamze ağlamaya başladı.

"BIRAK BENİ ADİ HERİF BIRAKSANA BENİ"Gamze yalvarıyordu artık.

Sevgileri yetmez miydi?

Murat oyun oynamasaydı çok iyi olurdu dimi Gamze'm ama hayat işte.

"Gamze ben evliyim" o an Gamze daha fazla Murat'ın üstünde göz yaşı dökmeye başladı.

Onunla ilk tanıştıkları andan itibaren aşıktı ona ama o ona evli olmasına rağmen umut vermişti.

"İNŞALLAH YUVAN YIKILIR BANA UMUT VERDİN YA GEBER!!" Gamze'nin haykırışlarını duyan Murat ona daha sıkı sarıldı.

"Benim karım öldü Gamze" o an Gamze direk Murat'ı kenara ittip ondan uzaklaştı.

Bu laf Gamze'yi şoka uğratmıştı.

"Nasıl öldü ihanetci piç"