Keyifli okumalar..

Şarkı ;

Cankan - Yaranamadım.

Bu bölüm biraz değişik oldu. Sbsbsbsbbs

☆●☆●☆

İnsan gerçekten inanırsa başaramayacağı birşey yoktur. Hazar'da denemiş ve sonunda başarmaya ilk adımını atmıştı..

İlk adım değildi belki küçük bir kıpırtı. Fakat bunu başarmak bile onun için tekrar umudunu kazanmaya yeterdi. Tekrar başlamak bazen zorlsa da insanı yeniden hayata tutunmak minik bir kıpırtı dahi sağlardı insanı...

İnanırsan yaparsın, inanırsan herşeyi başarırsın. Çünkü inanmak başarının yarısıdır. Ve kazanmak varsa sonunda inancını kaybetmez zorluklara rağmen çabalar ve başarmanın yoluna adım atardı..

"Hazar!" Bir anda kulağının dibinde bağıran Liya ile yüzünü buruştururken. "Kulağımı sağır ettin.!" Hafif sinir dolu mutlulukta Hazar'ın gördüğünü Liya da görmüştü ve bu durum küçük bir çığlığın habercisi olup Hazar'ın kulağında çınlamıştı.

"Afedersin! Heyecandan şey oldu öyle.." konuştukça batınca sessizleşti. Hazar tebessüm ederek bakışlarını yosun yeşillere çevirdi. "Eğer inancını körükleyen biri varsa, başaramayacağın hiç birşey yoktur." Kirpiklerini kırpıştıran Liya öylece Hazar'ın gözlerinin içine baktı... Anlamı garip olan duyguların prangalara vurulmuş gibi donup kalmıştı.

Sanki saatler dakikalar geçsede mavi gözlerinin ardında saklı olan küçük bir çocuk, ayaklarını dizlerine kadar çekmiş ve cenin pozisyonu alarak titreyen minik bedenin maviliğinde kaybolmuştu Liya.

Hazar hafif bir hareket edince bir anda ikisi de yere düşmüştü. Liya'da Hazar'ı tutayım derken oda poposunun üstüne oturmuştu. Neyse ki ikisi de fazla bir zarar görmemişti. Tekrar göz göze geldiklerinde bir anda ikisini de kahkaha almıştı ve odayı yankılandıracak büyüklükte kahkaha atmaya başlamışlardı.

Odanın kapısı bir anda açılınca her ikisinin de bakışları oraya dönmüştü. Şaşkınlıkla onlara bakan Murtaza, bey Solmaz, hanım Ayşe, hanım ve Murat beyde vardı. Liya utanarak hızla ayağıya kalktı. "Oğlum?" Ne söylediğini bilmeyerek susmuştu. Solmaz hanım durumu nasıl açıklayacaklarını beklemek durumunda kalmışlardı.

"Düştük." Dedi bir anda Liya utanç dolu sesiyle. "Onu fark ettikte.. Düştükten sonra gülmek neyin nesi?" Ayşe hanım tek kaşını kaldırarak anlamlandıramadığı bir şekilde Liya ve Hazar arasında gezdirdi gözlerini.

Murtaza bey, ve Murat bey Hazar'ın yanına giderek koltuk altlarından kaldırarak onu odada olan yeni eklenmiş çiftli koltuğa oturtular. Hazar soru soran ve içinde kin dolu sözlerini umursamayarak annesine döndü.

"Uzun oldu belki ama.. Sonunda küçük bir kıpırtı ile oynadı. Anne!" Sesindeki heyecana engel olamamıştı. Solmaz hanım kaşlarını çatarak anlamaz bir şekilde Hazar'ın hemen yanına oturdu. "Anlamadım?" Sonra fark ettiği şeyler gözleri hızla dolarken çabucak duygudan duyguya geçişine alışık idiler. "Sen yoksa.." Sesi duygudan sessizleşmişti. Yutkundu sertçe Murtaza bey düşündüğü şey mi olmuştu... "Yürüyor musun?!" Sesi yüksek çıksa da kalbi sanki boğazında atıyordu. Murtaza beyin.

Liya başını eğerek dudaklarını birbirine bastırdı. Parmak uçlarıyla sildi gözündeki yaşını. "Yürüme olmasa da ayağını hareket ettirdi.." Boğazında büyüyen yumru ile suskunluğa oda adım atmıştı. "Vay aslan parçası! İkincisinde koşmanı da bekliyoruz bak.." Murat beyin sözleriyle Ayşe hanım hariç hepsi gülmüştü.

"Tövbe tövbe hele yürüsün bi koşmayı da sonda halleder.." Diyerek güldü Solmaz hanım gözleri dolu doluydu.. iki yılın sonunda oğlu tekrar hayata tutunmaya başlamıştı. Ölü gibi yaşarken sanki bir anda hayata tutunmuştu. Tekrar nefes almaya başlamıştı ve bu da Liya sayesindeydi. Bakışları gelinine kaydı onları öylece uzaktan gözlerindeki yaşı silerek izliyordu.

Hızla ayağıya kalkarak kollarını Liya'nın omuzlarından tutarak kendine çekip sıkıca sarıldı. "Sen.. Kaybolan umudumuzu yeniden bize verdin.." Sesi odada yankılandı. Bir hıçkırık kaçtı dudaklarının arasından. "Ben hiç birşey yapmadım. Hazar istedi ve başardı.." Solmaz hanımın belinden sarıldı. Bakışları onları izleyen kocasındaydı. Gözlerinde seçemediği garip duygular silesinde ikisine bakıyordu.

"Bu kadar mütevazi olma lütfen!" Diyerek sarılışını sonlandırdı. Liya dudaklarını bir birine bastırdı. "Sanki yaptığı birşey varda! Hazar oğlum kendisi çabalayarak ayağıya kalkmaya başladı." Sinir bozucu sözlerini sonlandıran Ayşe hanıma döndüler. "Ne çene yaptın be! Daha ayağıya kalkmadı. İnşallah kalkacak Hazar, yeterince çeneni yordun hadi inelim aşağıya!" Murat bey sözlerini karısına sarf edip kolundan tutarak önünden ilerletti. Karısının boş boğazlığı ve kıskançlığı artık kaldıramıyordu.

Odada Solmaz, hanım Murtaza, bey Liya, ve Hazar kalmıştı. "Uzun zaman oldu fakat sonunda tekrar oğlum hayata tutunmaya başladı. Ve bunu sen sağladın güzel kızım Liya! Umarım oğlum da bunun farkına varır." Murtaza bey tebessümle sözlerini sarf ettikten sonra Solmaz hanıma döndü. "Hadi hanım gidelim!" Solmaz hanım kocasından aldığı komutla ikisi de odanın kapısına doğru ilerlediler ve çıktılar.

Hazar bir süre daha onların ardından dudaklarında mani olmadığı gülümsemesi ile bakarken Liya'nın bakışları da Hazar'ın üstündeydi. Hayat silsilesini kazanan olmuşlardı. Zorluklara rağmen direnmek en büyük kazançtı.

"Ahmet'i arayalım da gelsin duşa girmem gerekiyor." Liya boğazını temizleyerek ona dönen kocasının gözlerinin içine baktı. "Ahmet yok." Hazar kaşlarını kaldırarak anlamsız bir şekilde baktı Liya'ya. "Nasıl yok?" Tekrar bir soru yöneltince ağır adımlarla Hazar'a yaklaştı. "Babası rahatsızlandığı için gitmesi gerekti." Kirpiklerini kırpıştırarak bakışlarını kaçırdı.

"Anladım.. Bizim çocuklardan bi-" Sözlerini hızla kesti Liya. "Gerek yok ben sana yardımcı olurum." Hazar'ın şaşkınlıkla kaşları kalkarken. "Sen mi?" Sesi hafif fısıltılıydı. Buna rağmen Liya duymuştu onu başını salladı. "Evet ben" İlerleyerek tekerlekli sandalyenin yanına gitti ardın Hazar'ın yanına getirdi.

Biraz zorlansalarda sonunda oturturabilmişti. Beraber banyoya girdiler Liya'nın bakışları banyoda dolandı neyse ki Hazar'a uygun olduğu için duşa kabin vardı tekerlekli sandalyesini ittirerek kabinin içine girdiler bir iki saniyelik nasıl olacağına karar verirken üzerindekini gömleğin düğmelerini açarak üzerinde kalan arkası çapraz büstiyerle kalırken yavaşça gömleğini sepetin üzerine attı.

Hazar'ın arkasında çıkarak onun önüne geldi. "Kollarını kaldırır mısın?" Bakışları Liya'nın üzerine kayınca sertçe yutkundu. Ardından kollarını kaldırdı yosun ve mavi okyanuslar bir birlerine sertçe çarpınca Liya tişörtün eteklerinden tutarak yavaşça çıkardı. Onu da kendisininkinin yanına doğru fırlattı.

Az önce kızarmayan yanakları alev alırken. Kararsızca bakışlarını kaçırdı resmen adamı soyuyordu. Peki ya pijaması? Fizik tedavi görürken pantolon giymiyordu. Ve rahat etmesi gerektiği için pekte giymezdi. "Pijamayı" Ne diyeceğini bilemediği için sessizleşti. Böyle birşey nasıl söylenirdi ki?

Hazar anlamış gibi başını sallayarak yavaşça dirseklerinden destek aldı. "Ben destek vereceğim sende çıkar." Yaşadıkları bu garip durum karşısında ikisi de ne tepki vereceğini bilmedikleri için arafın ortasında pusuya düşmüş gibiydiler. Başını salladı Liya sessizce Hazar destek verdiği gibi pijama lastiğini tutarak hızla indirdi ayaklarına kadar indirdikten sonra tamamen çıkardı.

Liya kızaran yüzünü saklamak için hızla arkasını döndü. Hayatında ilk defa böyle bir durum yaşadığı için utanıyordu. Elindekini de diğer çamaşırların yanına atarak vakit kaybetmeden Hazar'ın arkasına geçti. Eline su başlığını alarak saçlarını ıslattı ardından mermerin üzerindeki şampuanı alarak biraz eline sıktı ve saçlarının arasına parmaklarını geçirerek güzelce köpürttü.

Su başlığını alarak tekrar saçlarının arasına duruladı. "Gözlerim yandı." Hazar hızla başını geriye yatırarak Liya'nın yüzünü yıkaması için Liya vakit kaybetmeden suyu yüzüne tutarken aynı zamanda parmaklarıyla Hazar'ın yüzünde dolaşıyordu.

Islanmış uzun kirpiklerinin üzerinde parmakları ağır bir şekilde gezinirken yüzünü yüzüne yaklaştırmıştı. Bir anda gözlerini açan Hazar ile şaşkınlıkla kala kalmıştı.

Ortalıkta birşey yanıyordu. Ama velakin yanan Hazar'ın gözleri değildi...

●○●○●○

Bölüm sonu!

Evet bölüm hakkındaki yorurumlarınız?

Yavaş yavaş birşeyler yaşanıyor...

​​​​​​oy-yorumlarınızı eksik etmeyin. ♡

Bir sonraki bölümde görüşmek üzere!

Allaha emanet olun 🫠📚