Keyifli okumalar..

Arkadaşlar lütfen önceki bölümleri de oylayın eksik çünkü hevesim kırılıyor...

tüm bölümlere oy attığınızdan emin olun lütfen...

Şarkı ;

Ceylan Koynat -

Söz vermiştik

☆▪︎☆▪︎☆

Sanıldığı kadar kolay değildi. Herkesin hayat insana bir şeyler öğretiyordu. En önemlisi de düştüğünde kalkması gerektiğini.

Yutkunarak bakışlarını kaçırdı. Hazar'ın bakışlarını kaçırması üzerine Liya parmaklarını ateşe değmiş gibi hızla çekmişti. Yaşadıkları garip duyguların altında ezilir gibiydiler. Hazar fark etse de umursamadan önüne döndü yaşanması gerekeni bir kez yaşadığı için ikinci defasında kalbinin yaşayacağı zorluklar altında ezilmekten uzak duruyordu.

Kendine bile kanıtlayamadığı ağır idi bilakis ezilmekten korkuyordu. Gerçek ne kadar acı olsa da insan bir kez terk edilirse ve bu sebepte bedeninde yaşadığı bir engel durumundan dolayı olduğunu bildiği bir gerçekti. Engelli bir insan sevilmezdi...

Engelsiz olan insanlar bunu her defasında dile vurmasa da insanın hal ve hareketleri yetiyordu. Sanıraylardı ki farkında değildi Hazar her şeyi açıkça görülecek şekilde hareketlerde bulunuyorlardı. Susmak en büyük acıdan ibaretti yara bere kalmış bir kalbe gücü yetmeyen bir bedeni kim sevebilirdi ki!

"Liya çık dışarı!" Bir anda yüksek sesle bağırdı. "Ne oldu?" Elindeki şampuanı bıraktı. "Soru sorma dışarı çık!" Yine aynısını yapıp kaba davranıyordu. Sanki istediği mümkünatı varmışçasına ve kabul edilmesi gerekiyordu.

"Çıkmıyorum! Derdin neyse dile getir.. Saklanmak hiç bir şeye deva olmaz!" Sesi ilk başlarda yüksek çıksa da sonlara doğru kısılmıştı. Bu adamın dengesiz hallerine çok sinir olmaya başlamıştı. Hem gitmek, istiyordu hemde kalmak. Arafın tam ortasında Liya'yı da kendiyle beraber sürükleyip duruyordu.

"Deva mı! Reva mı buna ben karar vereyim ha! Ne dersin." Kirpiklerini kırpıştırarak biriken su damlacıklarını savurdu. "Buna seni karar veremezsin! Kes sesini." Diyerek şohpenin suyunu tekrar açıp başına tuttu. "Dondum kadın!" Gür sesiyle bağıran Hazar ile gözlerimin irice açılıp hızla şohpeni geri çekti. "Ayy afedersin yanlışlıkla oldu" Hızla diğer tarafa çevirdi bir anda ısınan suyla. "Yandım Allah!" Diye tekrar gür sesiyle inleten Hazar'ın sesiyle gözleri sakarlığıyla hem dondurmasına hemde yakmasına şaşkınlıkla baka kalmıştı.

"Ulan devayı da revayı ya kullanan aklıma kızım uzak dur benden hem dondurdun hemde yaktın beni!" Ona saf saf bakan Liya'nın gözlerinin içine bakıyordu. Yaşadıkları durumun şaşkınlığı dondurmuştu onu. Hak etmişti bu adamın inadına bir cevap olmuştu resmen. "Özür dilerim." Cümlelerin tükendiği bir anda sıkışıp kalmıştı Liya.

"Hem dondurmayı hemde yakmayı nasıl becerdin..?" Sorudan çok sessiz bir haykırış gibiydi. "İsteyerek olmadı. Fakat hak etmedin desem yalan olur." Diyerek omzunu silkmişti adam hayli hayli hak etmişti. Gözlerini kısan Hazar Liya'nın tek kaşını kaldırıp omzunu silkmesini dikkatlice izliyordu. İlk başta utanıp sıkılmış olması sonradan fikrini değiştirmesine mani olmamış gibiydi.

Liya elindeki suyun sıcaklığını ayarladı. Bakışları ona kaşları çatık bakan Hazar'ın yüzüne tuttu Hazar hızla elini yüzüne siper edip yüzüne çarpan su damlacıklarına mani olmaya çalışmıştı. Liya'nın bileğini tuttu bi anda kaşlarını çatan Liya anlamaz bakışlarla Hazar'a baktı. Elindeki şohpeni hızla çekti daha ne olduğunu anlayamadan tersine dönmüş ve şuan da ıslanan Hazar değil de Liya olmuştu.

Küçük bir çığlık atarak. "Hazar!!" Diyerek yüzüne ulaşan suya engel olmaya çalıştı. Çalıştı çünkü mani olamıyordu ve sırılsıklam olmuştu. "İntikam vakti!" Kahkaha atarak Engel olmaya çalışan Liya, Hazar'da bileklerini boşta kalan eliyle engel olmak için savuruyordu. Arada bir birlerinin kahkahaları suyun sesi arasında güzel bir tınıya eşlik ediyordu.

Kargaşanın üstüne bir anda ayağının kaymasıyla dengesini sağlayamayıp yere düşeceği sıra Hazar engel olmuş ve kolundan tutmuştu. Fakat hesaba katılmamış bir şekilde Hazar'ın kucağına düşmüştü bakışları hızla yakınında olan Hazar'ın gözlerine kaydı.

Yeşil yosunları maviliklerin ardında savrulup dururken Hazar parmak uçlarıyla gözlerinin yosunluğu kaplayan kızıl saçlarını geriye çekti. Katran karası saçları dümdüz bir şekilde Hazar'ın mavi gözlerinin üzerine gölge gibi üşüşmüştü.

Bakışları bir anda pembemsi dolgun dudaklara kayınca sanki nefesi yetmiyordu. Bu yüzden yarıdan araladı dudaklarını Liya'nın da bakışları Hazar'ın onun dudaklarına bakmasıyla bir anlık kendi gözleri de kaymıştı dikkatli bir şekilde tekrar gözlerine çevirdi. Hazar'ın aralanan dudaklarının arasından sıcak nefesi Liya'nın kapalı pembemsi dudaklarına çarpıp savuruyordu her ikisini de kalbinin hızlı atışını neye yoracağını bilmeksizin öylece donup kalmıştı.

Sanki dünya bir anda onların etrafında dönmekten vazgeçmiş gibi durmuştu. Anlamsız olan bir istek tüm vücudunu kapılarken bakışlarını Hazar'ın gözlerinin içinden çekemiyordu. Dur durak veremiyor yerinden bir milim dahi oynayamıyordu.

Bir dürtü ile hızla Hazar'ın dudaklarının dibinde durdu sanki dudaklarını oynatsa bir birine çarpacaktı ve sonrasını zihni silecekti tüm dünyadan yok olup gidecek gibiydi. Bu his korkunç gelse de bir yanı istiyor gibiydi engel olamıyordu kendine Hazar'ın da ondan farkı yok gibiydi.

Liya'nın cesareti ve daha fazla yaklaşması bedenini duruma uğratırken hareket edemedi ne ileriye bir adım atabildi nede geriye gidebildi. Dünya tur atarken onlar için dünya durmuştu...

Kalbinin deli gibi çarpıntısı kulaklarını arşınlıyordu. İkisinin de ne yapacaklarını kestiremiyor gibiydiler. Sanki bir adım atsalar ikisi de sonsuz bir kuyunun içinde yıllarca düşüp karanlığın içinde kaybolacak dürtüsü ile hareket etmiyorlardı. Fakat buna rağmen geri de çekilmiyorlardı. Garip bir arafın arasında ne ileri ne geri gidebiliyorlardı.

"Yakacaksın.." Dudakları bir birine çarptı. Hazar'ın cümlesi ile sertçe yutkunan Liya içinde olan bu duygu garip bir şekilde geri de adım atamıyordu. "Yanalım.." Derin bir soluk verdi. Ne ara bu kadar bağlanmıştı onu bile kestiremiyordu. "Kor sensen ben yanmaya razıyım.." Bu cümle tüm savaşları ardından sevincin peşinde koşan küçük bir çocuk hevesi gibiydi.

Bir birine sürtünen ıslak ve sıcak dudaklar sanki bir birini yıllarca kavuşmak için can atarken bir birine değdi. İki beden de kaskatı kesilirken ilk defa kaybolmak istediler kaybolup yokluğun ardında saklanmak ve hiç bulunmamak istediler...

Hazar elini Liya'nın beline atıp kendine biraz daha çekti. Sanki bambaşka bir histi ergen çocuklar gibi dudaklarının arasındaki tatta taht kurarken Liya'nın alt dudağını dudaklarının arasına alarak emdi. Bir elinde kızıl saçlarının arasına daldırmıştı ve kendine daha fazla yaklaştırmıştı.

Liya'nın kalbi boğazında atarken kaybolmuş olduğu dudaklarda ilk defa yaşadığı duyguda yok olmuş gibiydi. Bir birine bastırdığı dişlerini aralar aralamaz Hazar'ın dili diliyle buluştu. İkisinin bir birine değen diliyle aynı anda inlediler farkında olmadan elini Hazar'ın hafif uzun saçlarının arasına daldırdı.

Kendinden bağımsız bir şekilde saçlarını geriye doğru çekti. Uzun bir öpüşmenin ardından nefes almak için dudaklarını ayırdılar alınlarının bir birine yasladılar ikisininde dudakları aralı bir şekilde nefeslenirken Liya yaşadığı bu duygu garip hislerle dolarken kucağına oturduğu adamın da ondan farkı yoktu.

O an fark edince kalkmak için yeltendiğinde Hazar sanki fark etmiş gibi kollarından tuttu. "Hissetmediğim için canım yanmaz..." Cümleleri kalbini yaralarken gerçeklik durumu canını yakıyordu insanın. Gözlerini gözlerine değdirdi ikisi de bu yakınlıkta kaybolmuşken susmak sanki onlara işkence gibiydi.

Cümle kuracak takatlari bile kalmamıştı. "Yanacağız.. Hemde cayır cayır!" Liya bakışlarını Hazar'ın mavi dalgalarının arasına çevirdi. "Yanmak korkunun ecele faydası yokken kül olmaksa" Derin bir nefes aldı. Dönüşü olmayacak bir yolun başına adım atar gibi "Kül olmaya razıyım.." Yutkunarak Hazar'ın gözlerine baktı.

Gözlerinde gezinen sert bakışlarla bedeni duruma uğrarken sanki Hazar'ın kuracağı cümlelerle yok olacaktı...

☆○☆○☆

Bölüm sonu!

Bölüm hakkındaki düşünceleriniz?

Oy-yorumları eksik etmeyin...

Allaha emanet olun. ♡♧