Keyifli okumalar...

Hadi cok istediniz geldi bölüm!

Şarkı ;

Oğuzhan Koç - Her aşk bir gün biter...

☆▪︎☆▪︎☆

"Meftun!" Genç kız annesini sesiyle gözlerini ovarak bakışlarını çevirdi. "Kızım kendine gel!" Sitemli sesi kulaklarına ulaşıyordu. Oturduğu sandalyeden hafifçe oynadı. Bir birine dolanmış siyah saçlarını hafifçe karıştırarak uykulu hali hala üzerinde iken mutfak kapısından ilerleyerek banyoya doğru ilerledi.

Tam girmişti ki kapalı gözlerinden dolayı görmemiş ve sertçe çarptığı bedenle bi anda irice açılan gözleriyle şaşkınlık içinde onu tutan adamın gözlerinin içine baktı. Sarı saçları ela gözlerinin üzerine dağınık bir şekilde düşmüştü. Çekik bir şekilde olan gözlerinin için de öylece şaşkın bir şekilde bakıyordu.

Hızla kendini geriye çekerek saçlarını gözlerinin üzerine indirdi. "Afedersiniz!" Kendini sakmalaya çalışıyordu çünkü yüzü hafiften şişmişti. "Meftun!?" Dedi genç adam şaşkın bakışların birde sesi eklenmişti. Meftun biraz daha kendini gizlemeye çalışmıştı. "Giray?" Dedi sanki şaşırmış bir şekilde ilk başta tanımasa da sonradan dikkatli bakınca tanımıştı.

"Senin burda ne işin var?" Şaşkınlığını biraz daha üstünden atarken sorusunu yenilemişti. Meftun utangaç bir şekilde yutkunarak bakışlarını kaçırdı. "Burda çalışıyoruz annem ile." Küçük bir açıklama yaparak Giray'ın ona bakan meraklı elalarına baktı. "Peki sen?" Diyerek bir soru da kendi yöneltmişti.

"Hazar'ın avukatıyım." Diyerke kısa bir açıklama yaptı. Meftun ile aynı okulda okuyorlardı. Fakat Giray ondan iki sınıf üstü idi ve çoktan mezun olmuş mesleğini eline almıştı. Okul arkadaşı sayılırdı ne kadar bir birileriyle sohpet dahi etmeseler arkadaş ortamında denk düşerlerdi. "Demek avukatsın! Ne mutlu sana..." Sesi buruk çıkmıştı.

Meftun'da elinden geldiğince okumuş fakat istediği mesleği eline alamamıştı. Ne kadar çaba gösterse de olmayınca olmuyordu bazı şeyler bu yüzden annesine yardım ediyordu konakta Harzemşahlara hizmet ediyordu. Giray'ı burda görmeyi beklemiyordu Hazar ile aynı sınıfta okuduklarını bildiği için ses etmemişti çarptığı sıra ona seslenmeden hiç tanıyamamıştı.

"Sen peki..?" Derin bir nefes alarak dikkatli bakışlarla Meftun'un gözlerinin içine baktı. Utangaç bir şekilde saçlarını yüzünü kapatmaya çalışsa da yeni uyandığı belli olan yüzü küçük bir çocuk misali tatlı gözüküyordu. Minik okka gibi bir burnu küçük hafif uzun çenesi onlara inat iri büyük zeytin misali gözlerinin kaçamaklığı...

"Meslek sahibi olamadım maalesef dediğim gibi burda annemin yanında yardımcı oluyorum. Aklımda şuan çalışmak yok!" Diyerek son cümlelerini bir bir sıraladı. Gerçektende burda Giray'ı görmek fazlasıyla onu şaşırtmış üstüne üstlük bu haldeyken görmesi de biraz utandırmıştı onu. "Çalışma gibi bir düşüncen olursa haberim olsun lütfen!" Meftun bakışlarını kaçırarak başını hafifçe aşağıya yukarıya salladı.

"Peki söylerim o zaman görüşmek üzere!" Diyerek bir adım atmıştı ki Giray'da aynı anda atarak onun önünde durmuştu. "Sana bişi soracağım?" Yutkunarak başını salladı tekrardan Meftun bu adamın onu bırakacağı yok gibiydi. "Sor!" Sesi kısık çıksa da meraklı gözleriyle arada kaçamak bir şekilde Giray'ın gözlerinin içine bakıyordu.

"Neden beni her gördüğünde ardına verilmiş gibi kaçıyorsun!" Meftun kirpiklerini kırpıştırarak Giray'ın gözlerinin içine baktı. "Ben mi senden kaçıyorum..." Sonlara doğru sesi kısılmıştı. "Senden neden kaçayım ki? Kaçmıyorum hemde hiç!" Saçma cümlelerin ardında kaybolurken dudakları yukarıya kıvrılmıştı Giray'ın yine yapıyor okulda olduğu dönemler de hep kaçıyordu ondan oysa Giray bilmediği bir şekil de daha fazla görmek istiyordu.

Şimdi şuan bile kaçmak için yer arıyordu Meftun. Fakat dilinden dökülenler tam tersini savunuyordu neden kaçsın ki? Birkaç adımda dibine bakar geldi. Meftun'da onun adımlarına zıt olarak kendiliğinden geriye gitti sanki kocaman değilmiş gibi daha da irileşti zeytin gözleri.

Giray'dan cevap beklemeyerek hızla onu ardında bırakarak banyoya girdi. Giray'ın sözlerinden bi haberdi....

"Kaç bakalım Meftun hanım... Nereye kadar kaçacaksın..?"

****

"Sevmeyi bilir misin ki?" Diyerek sordu Liya, Hazar Alt dudağını ısırarak sanki az önce onu öpmemiş gibi yutkundu. "Zamana bıraksan?" Gözleri yeşil yosunlarda kayıp durumdaydı. "Zaman bize bırakır mı? Bir birimizi.." Deniz gözlerinin içine yoğun bir şekilde bakıyordu.

Gün geçtikçe bir birlerine tutulurlarken farkında olmadıkları arzuları şaha çıkıyor gibiydi. "Zaman bizi alamayacak kadar severim... O bile şaşar kalır Kızıl'ım.." Yeni bir iltifat dudakları arasından firar edivermişti Hazar'ın. Kızıl'ım... Oysa ne güzel yakışmıştı Kızıl Şeytanına..

"Ne o Kızıl Şeytana ne oldu? Bir yerlerde kaybettik gibi?" Yarım yamalak bir tebessüm peydah olmuştu dudaklarının arasında Liya'nın. Hızla Liya'nın elini tutarak hafifçe kendine çekti. Ve tam göğüsünün üzerine koydu altında hızla çarpan kalbi hisseden Liya sanki pamuk şeker misali eriyi verdi. "Onun yeri hala burda yenileri eklense de eskiler unutulmaz Kızıl Şeytan'ım..." Sinir bozucu bu lakabı bile sevmeye başlamıştı Liya ne garipti.

İnsanın sevmediği şeylerin bir anda mutluluğa tarifi olmayan bir meze gibi dolduru vermişti bardaklarını...

Yüzünü yaklaştıracak minik bir öpücük daha kondurdu dudaklarına hızla dudağına vurdu. "İyi alıştın he Hazar ağa!" Dedi yalandan olan bir sinir ile garipti ama hoşuna gidiyordu. Bu adamın ona kattığı verdiği değeri başlarda herşey zor olsa da gün geçtikçe bir birlerine alışmış ve bir birilerini tanımışlardı. "Sen birde ilerisinde gör!" Kaybolmuş bir şekilde gözlerinin içine bakıyordu.

"Utanmaz!" Diyerek bir kez daha vurdu dudaklarının üzerine bu sefer Hazar hızla tutarak çekmesini engelledi. Ve dudaklarını bastırdı avucunun içerisine.. "Bir tek sana Kızıl'ım!" Liya hızla kaşlarını çatarken garip düşüncelerin onu esir aldığının bile farkında değildi. "Yok birde başkasına olsun!" Boğazı ağırsa da yüksek sesle bağırmıştı.

Kahkaha attı Hazar hemde öyle böyle değil deli Liya'nın hallerine ilk defa kıskanmasına... Yabancısı değildi belki fakat Liya ile yaşadığı duygular çok farklıydı. "Heh Kızıl Şeytan geri geldi." Keyifli sesi Liya'ya ulaşıyordu. "Hazar!!" Uyarıcı bir ses tonu ile biraz daha zorlamıştı kendini. "Tamam be kadın! Daha fazla zorlama boğazın ağrıyacak!" Sanki daha deminden bağırırken ağrısını olmamış gibi omzunu silkti. "Senin yüzünden!" Çocuk gibi çıkan sesine tebessümle baktı.

Tıklatılan kapıyla ikisi de bir birinden ayrılırken içeriye giren Solmaz hanım yan yana oturan oğlu ve gelinine baktı tebessümle. "Muhabbetiniz bol olsun! Fakat artık eve dönelim! Doktor gidebileceğini söyledi kızım. Hemşire de gelir eve birşey olursa ararız zaten!" Adımlar atarak Liya'nın ve Hazar'ın dip dibe olduğu tarafa geçti. Önce oğlunun sonra Liya'nın elini alarak ikisinin bir birlerinin üzerine ekledi.

"Rabbim birinizden birinizi bir birinizin gönlünden düşürmesin! Hep mutlu olun." İkisi de tebessümle Solmaz hanıma bakarken "Amin" Demişti dudaklarının arasından Liya Hazar'da aynı şekilde söylerken daha sessizdi.

Vakit kaybetmeden çıkış işlemlerini halledip arabaya binerek Harzemşah konağına yola çıkmışlardı. Kendi bindikleri araçların aynısı bir önlerinde bir tane de arkalarında vardı.

Uraz hala yakalanmamıştı. Ve ikinci bir seferki tehlikeye karşı korumalarla gezmek durumundaydılar. Arabalar ardı ardına urfanın dar ve kavurucu sokaklarında hızla ilerlerken büyük konağın önüne gelmiş ve hepsi tek tek inmişti konağa hızla ilerlerken konağın kapısında sayısız erkek ayakkabısı vardı.

"Ahmet!?" Hazar'ın sesini duyar duymaz hızla yanına gelirken bakışları ile ayakkabıları işaret etmişti. "Ağam aşiret toplanmış.." Çekingen bir şekilde elleri önünde başını eğmişti.

"Hayrola ağaların konağımıza gelme sebepleri nedir!?" Hiç kimseden bir cevap çıkmazken ağır adımlarla içeriye girdiler.

Zamanın onlara ne getireceğini bilmeden...

☆▪︎☆▪︎☆

Ve bölüm sonu!

Yeni çiftimizi nasıl buldunuz?

Giray, Meftun?

Peki ağaların bi anda toplanmasına ne demeli?

Bir sonraki bölümde görüşmek üzere!

Allaha emanet olun 🫠📚