Gözlerimi uyanmak istemediğim sabaha araladığımda annem bir kez daha,"Asra!"diye bağırdı. Bıkkınlık la nefes vererek üstümdeki yorganı attım ve gözlerimi ovuşturarak yataktan kalktım.

Banyoya girdiğimde işlerimi hallederken burda son günümün olduğu bilinci ile nerdeyse ağlayacaktım. Burdan, arkadaşlarımdan, okulumdan gitmek istemiyordum.

Annem de ne hikmetse tahinini aldıracağı ara tatili bulmuştu. Ne kadar istemesem de bugün kesin şekilde bütün eşyaları toplamış ev bomboştu. Bir kaç bir şey dışında herşey toparlanmıştı.

Yola çıkacağımızın bilinci ile üzerime rahat kıyafetler giyerek mutfağa geçtim."Günaydın"

Annem asık suratıma karşılık bütün güler yüzüyle,"günaydın tatlım"dedi." Asma suratını orda da bir sürü güzel arkadaşların olacak emin ol"

Eminim ki hiç bir yer insanın alıştığı yer kadar güzel olamıyordum. Utanmasam gittiğimiz için ağlayacaktım. Ama ne kadar kötü olabilir ki; alt tarafı bir okul yani, tıpkı lisenin ilk günü gibi düşünebilirim.

Bu açıdan bakınca kötü görünmüyordu.

Annem ile ettiğimiz kahfaltıdan sonra valizlerimizi kendi arabamıza koymuş diğer eşyaları nakliyeye vererek yola çıkmıştık. Burdan ayrılmadan iki gün önce ne kadar zor olsa da yakın arkadaşlarım ile vedalaşmıştım.

Sonuç olarak yeni hayatımızın ilk gününe başlamıştık.

***

"Dikkatli ol. İyi dersler" annem arabasını çalıştırarak uzaklaştığında ona gülümsemekle yetindim.

Arkamı döndüğümde hiç girmek istemediğim okul ile karşı karşıya kaldım. İzmir kadar olmasa da İstanbul'u da sevmiştim. Okul açılana kadar annem ile beraber gezmiş, onun işi olduğunda ise mahalleyi gezmiştim.

Sonunda o gün gelip çattığın da kaydımı yaptırmış sınıfımı da öğrenmiştim. İlk ders zili çaldığında ağır adımlarla okulun içine girdim.

Muhtemelen yeni öğrenci olduğumun belli olmasından dolayı herkes beni gördüğü yerde çekinme zahmetine girmeden baştan aşağı süzüyordu.

Kabul bu durum beni gerse de üstümde ki gözleri görmezden gelmeye çalışıyordum. Merdivenlerden çıktığımda bu katın aşırı kalabalık olduğunu fark ettim. Annem ile geldiğimizde en azından kimse yoktu.

O zaman daha az korkunç geliyordu. Çünkü daha okullar açılmamıştı. İki gün önce öğrenmiş olduğum sınıfımı şimdi kalabalıktan dolayı şaşırdım.

Bir sağıma bir soluma bakarak ne tarafa gitmeme gerektiğini çözmeye çalışıyordum. Ders zili çalmamış mıydı? Niye hala bu kadar kalabalıktı.

Sonunda karar verip yürümeye başladığım da önüme dönmem ile biri ile çarpışmam bir oldu." Pardon ben görmedim"

Kafamı kaldırdığım da yeşil gözlerinden alev çıkartarak bana bakan esmer bir kız gördüm." Kör müsün be sen! İskele kazzı gibi dikilmişsin ortaya"

Kızın bana olan tutumu karşısında sinirlerim tepeme çıktı. İnsan gibi özür den de anlamıyordu." Özür diledim neyi uzatıyorsun anlamadım"

Beni baştan aşağı süzerek alaycı bir tavırla,"okula yeni civciv gelmiş"dedi yanında onun aksine düz bakışlarla bize bakan kıza.

Saçlarımdan dolayı civciv dese de sakin olmaya çalıştım. İlk günden kavga çıkarma Asra. Yoksa tüm okul yılı bana zehir olurdu.

Tekrar öfkeli bakışlarını bana çevirdiginde,"ortalıkta annesini kaybetmiş yavru gibi dolanma yoksa üzerine basarak böcek gibi ezerler seni" son sözlerini de söyleyerek, omzuma çarparak gitti.

Aynen belki yeni okula başlamak o kadar da kötü olmaya bilirdi.

***

​​​​​Müdür yardımcımız Salih hocadan öğrendiğim sınıfımın kapısının önüne kadar gelmiş gelecek olan cesaret ile girmeyi bekliyordum.

Herkes sınıflarına geçmiş ders işliyordu. Benden başa bir Allah'ın kulu yoktu koridorda. En sonunda bitsin gitsin diyerek kapıyı çaldım.

'gel' komutunu duymam ile derin bir nefes alarak kapıyı açarak girdim. Beni ilk karşılayan kır saçlı tatlı muhtemelen altmışlı yaşlarda erkek hoca karşıladı. Tahtaya yazdığı padişahlar ile tarih hocası olduğunu anlamam zor olmadı.

"İyi dersel hocam"dedim kapıyı kapatarak tahtanın önünde durdurdum adımlarımı. Neden bütün sınıf bu kadar dikkatli bakıyordu.

"Hoş geldin kızım, Salih bey bahsetti senden. Boş yere geç otur"dedi. Bununla beraber derin bir nefes aldım. Bir an iki saat kendimi sınıfa tanıtacağımı sanmıştım.

Ön sıralar dolu olduğundan arka sıralara yürüdüm." Buraya otura bilirsin?"bana gülümseyerek bakan kumral kızın yanına oturdum.

Bir an bütün okulun bana düşman olacağını düşünmüştüm."Teşekkür ederim"dedim kıza dönerek." Asra ben bu arada"

​​​​​​Oda bana aynı karşılığı vererek,"Yaren"dedi. Birbirimize sorduğumuz bir kaç soru sonrasında hocanın uyarısı ve sınıfın bize dönen bakışları eşliğinde derse döndük.

*-*-*-*

İlk bölüm umarım beğenirsiniz:)

🥀