"Duvarla konuşacak kadar yanlızım ben."

Eski gizlimize dönmüştük, bu tam ondan beklenecek bir hareketti! Gözlerimi devirdim.

Aydakiçiçek: Bakıyorum da eski haline döndün gene...

Gizliçocuk: Bu halim kötü mü?

Aydakiçiçek: Yoo

Gizliçocuk: YANİ DEMEK BENİ BEĞENİYORSUN?????

Bir kez daha gözlerimi devirdim.

Aydakiçiçek: Dediklerimden bunu çıkardın ya pes!

Gizliçocuk: Olaya nerden bakarsan onu görürsün güzelim.

Gizliçocuk: Olmasını istediğim şeyleri görmem suç mu?

Aydakiçiçek: Değil ama doğru da değil.

İki dakikada bütün dengemi altüst etmişti. Ne diyeceğimi dahi bilemiyordum, bu olaylar karşısında.

Gizliçocuk: Benimle konuşmak istemeyen sendin, şimdi neden fikrin değişti? Benimle neden konuşmak istiyorsun?

Güzel soruydu. Bakışlarım karşımdaki boş duvara kaydı. İlk başta ne diyeceğimi bilemeyerek yazıp yazıp silsem de o tek bir şey bile demeden benim yazmamı beklemişti.

Aydakiçiçek: Duvarla konuşacak kadar yalnızım ben. Konuşabileceğim en ideal kişi sensin.

Aydakiçiçek: İnsanlar, dertlerini tanımadıkları insanlara anlatırken, onlarla bir daha karşılaşmayacaklarını bildikleri için zorlanmazlar. Ben seninle konuşurken rahatladığımı hissediyorum, yorgunsam dinleniyor, üzgünsem mutlu oluyorum.

Aydakiçiçek: Bu kadar kısa bir sürede bende böyle bir etkiyi nasıl bıraktın bilmiyorum ama ben seninle konuşmaya ihtiyaç duyuyorum.

Bir yandan ona ümit vermeden içimdekileri dökmüştüm. Konuşmak, İnsanların en büyük hakkıydı lakin benim konuşabileceğim biri yoktu çevremde. Halam vardı evet ama beni düşünen, benim kırılacağımı bilip ona göre davranan pek kişi yoktu ama gizli öyle değildi. Beni gerçekten tanıyor, neyi yapıp yapmayacağımı çok iyi biliyordu. Belki de bu yüzden onunla konuşmak istiyor, geçmişte ona güvendiğim için yine güveniyor ve eskiden de olsa tanıdığım için bu kadar rahat davranabiliyordum.

Gizliçocuk: Benimle her ne olursun konuşabilirsin. Gecesi gündüzü fark etmez benim için, sen kendini iyi hissedeceksen ayda bile konuşabilirim seninle.

Aydakiçiçek: Sağ ol.

Gizliçocuk: Bir insan bu kadar odun olmamalı...

Gizliçocuk: Sağ ol ne ya? İnsan bir teşekkür felan eder.

Bu ortamdaki kasvetli havayı yok etmek için böyle dediğini anlayabiliyordum. Sanki o görebilecekmiş gibi omzumu silkeledim, dediklerini umursamadığımı belli etmek için.

Aydakiçiçek: Bunu bulduğuna dua et, görüldüde atabilirdim.

Gizliçocuk: Bunu bulabileceğim için şükrediyorum zaten duaya gerek yok sbsnsnns

Gizliçocuk: Benim ders çalışmam gerek, sabahtan beri doğru düzgün çalışamadım. Bir şey olursa mesaj atman yeterli, senin mesaj atmanı bekliyorum telefonun başında :D

İçimi bir suçluluk duygusu kapladı.

Aydakiçiçek: Benim yüzümden öyle değil mi?

Gizliçocuk: Dert etme.

Gizliçocuk: Bana zarar verdiğin gibi ruhumdaki yaraları sarıyorsun.

Gizliçocuk: Ve ben bunun nasıl olduğunu düşünmeyi değil de hissetmeyi tercih ediyorum.