"İnsan olmayı unutmak, benliğimden uzaklaşmakmış meğer."

Bir yandan kasada paraları sayarken diğer yandan kafamdaki düşünce yığınının içinde kaybolup gidiyordum.

Leyla, benimle arkadaş olmaya çalışıyordu ve ben bunu engellemek için yine bir şeyler söylerken biraz ileri gitmiş, onun kalbini bir hayli kırmıştım, şimdi ise yüzünden bu belli oluyordu ve ben içten içe kendimi suçlu hissedip olduğum yerde acı ile kıvranıp duruyordum.

Gizliçocuk: Yüzündeki bu hâl sana hiç yakışmıyor sillage.

Gizliçocuk: Oysaki gülüşün, bir güneşten daha parlak ve sıcak iken sen neden gülmüyorsun?

Aydakiçiçek: Ben birini kırdım ve bundan çok rahatsızım. Normalde bunu umursamazken şu an içten içe pişmanlık duyuyorum ve bu beni çok yıpratıyor.

Mesajı attıktan sonra derin bir nefes aldım, rahatlamak için ve sonra da önüme gelen saç tutamını kulağımın arkasına sıkıştırıverdim.

Gizliçocuk: Onunla konuşup ondan özür dileyebilirsin.

Aydakiçiçek: Ben sadece insanlarla gerektiği kadar ve gerektiği kadarıyla konuşurum.

İnsan olmayı unutmak, benliğimden uzaklaşmakmış meğer.

Aydakiçiçek: Bu yüzden de senin dediğini yapamam.

Gizliçocuk: Akışına bırak.

Aydakiçiçek: Ne?

Gizliçocuk: Onun yanına git ve içinden geleni yani ondan özür dilemek istediğini söyle. O, da kabul edecektir bence.

Aydakiçiçek: Bilmiyorum gizli.

Aydakiçiçek: Ben olsam kendimi affetmezdim.

Gizliçocuk: O nedenmiş?

Aydakiçiçek: Yani beni her defasında kıran birini neden affedeyim ki?

Aydakiçiçek: Sen olsan affeder miydin?

Bir süre gözlerim 'yazıyor' yazısında dolandı. Habire yazıp yazıp siliyordu ya da çok uzun yazıyordu.

Aydakiçiçek: Gizli?

Aydakiçiçek: Bana şiir yazmıyorsun öyle değil mi?

Gizliçocuk: Ama beni ifşaladın :'x

Gizliçocuk: Küstüm, oynamayacağım.

Aydakiçiçek: Konuyu değiştirip durma gizli.

Aydakiçiçek: Sen yarım saattir ne yazıyordun?

Gizliçocuk: Sen konuyu değiştirirken bir şey yoktu ama.

Aydakiçiçek: Sen bana trip mi atıyorsun şimdi?

Gizliçocuk: Evet.

Gizliçocuk: Atamaz mıyım?

Aydakiçiçek: Dur bir saniye.

Aydakiçiçek: Sen beni bu sözlerle oyalayıp,

Gizliçocuk: Tek tek yazınca işin içine aksiyon mu giriyor sillage Hanım:x

Aydakiçiçek: Evet.

Aydakiçiçek: Hem benim sözlerim bitmedi, bekle.

Aydakiçiçek: Konuyu dağıtmak mı istiyorsun?

Gizliçocuk: Hah bana bunlarla gel.

Gizliçocuk: Ne o öyle tek tek yazmalar. Pat diye yaz bitsin.

Aydakiçiçek: Gizli!

Aydakiçiçek: Konuyu saptırıp durma!

Gizliçocuk: Net ve bir o kadar sert insanları hep sevmişimdir. Ortamda bir ağırlıkları olur ve bu bana göre çok asil.

Aydakiçiçek: SON KEZ SÖYLÜYORUM, KONUYU SAPTIRMA!

Gizliçocuk: Tamam ya...

Aydakiçiçek: Bana ne yazacaktın?

Gizliçocuk: Tamam ama üzülmek yok, söz mü?

Aydakiçiçek: Tamam.

Gizliçocuk: Seninde benim canımı yaktığını ama sen bilmesende seni affettiğimi yazacaktım.

Gizliçocuk: Oldu mu?

Üzerime bir üzüntü çökerken yazdım.

Aydakiçiçek: Benim yüzümden üzüldün mü hiç?

Gizliçocuk: Diyelim ki halan seni sevmiyor.

Gizliçocuk: Sen bu durumda üzülmez miydin?

Aydakiçiçek: Üzülürdüm.

Gizliçocuk: Ben de üzülüyorum.

Aydakiçiçek: Üzülme Gizli.

Aydakiçiçek: Hatta benim için hiç üzülme.

Gizliçocuk: Kendini bu kadar değersiz görmene her defasında hayran oluyorum.

Gizliçocuk: Her insan gibi sende özelsin ve seni sen yapan özelliklerle birlikte eşsizsin Çağla.

Gizliçocuk: kendini benim gözümden görmeni ve değerini kendi gözlerinle izlemeni o kadar çok isterdim ki...