"Gözlerini kapat ve bir dilek dile, sen imkansızı dilediğini biliyorsun fakat onun gerçekleşip gerçekleşmeyeceğini bilmiyorsun..."

Yemek faslı bittikten sonra, odama geçtim.

Aydakiçiçek: Bu konuları konuşuruz demiştin, ne konuşmak istiyorsun gizli?

Gizliçocuk: Bu hayattan mutlu değilsin Çağla, bu yaşamak istediğin hayat değil ama sen bunu değiştirmek içinde bir çaba harcamıyorsun.

Aydakiçiçek: Biraz daha açık konuş benimle.

Gizliçocuk: Benim ne demek istediğimi sen çok iyi anladın ve bundan da korkuyorsun.

Gizliçocuk: Bu yüzden bana kaçamak cevaplar veriyorsun Çağla, anlamıyorum sanma. Hayatın resmen kendine işkence çektirmek üzerine kurulu ve sen bunu değiştirmeye çalışmıyorsun bile.

Gizliçocuk: Bunu sende çok iyi biliyorsun. Hatta Leyla'yı kırdığın zaman, bunu asla yapmayı istemezdin.

Aydakiçiçek: Leyla ile benim aramdaki olay oldu ve bitti. Bunun konumuzla ne ilgisi var?

Gizliçocuk: Çağla, sen cidden bu hallerinin farkında değil misin?

Gizliçocuk: Umursamaz birisin ama birini kırınca üzülüp ondan özür diliyorsun.

Gizliçocuk: Demek ki bu durum senin içine işlemiş ve içinde bir yerlerdeseni rahat etmiş Çağla, haksız mıyım?

Aydakiçiçek: Haklısın.

Tek diyebileceğim şey buydu. Sadece, "haklısın."

Haklıydı da aslında. Umursamayan biriydim ama Leyla ile aramızda geçen olaydan sonra bu yaptığımdan bir hayli pişman olup özür dilemiştim.

Gizliçocuk: Bak amacım üzerine gelmek değil ama madem bu kadar çok hayatından memnun değilsin Çağla, bu hayatı neden değiştirmek istemiyorsun?

Aydakiçiçek: Yapamam.

Bunlar benim için fazlaydı, hem de çok fazla. Ben, hayatım boyunca istemediğim her şeyden kaçmıştım ama gizli şu an benim yapmaya çalıştığımın tam tersini yapıyordu.

Gizliçocuk: Neyi yapamazsın Çağla?

Gizliçocuk: Yaşamak herkesin hakkı iken, sen neden yaşamaktan bu kadar korkuyor ve çekiniyorsun?

Aydakiçiçek: Benimle ilgili bilmediğin şeyler varmış, bu beni mutlu etti. Her şeyimi bilmen biraz tuhaf geliyordu bana.

Ağlamak ve gülmek arasında iken, ellerim titreye titreye yazdıklarım karşısında onun nasıl bir tepki vereceğini bekledim.

Gizliçocuk: Konumuz bu değil Çağla, soruma lütfen cevap ver.

Aydakiçiçek: Hayal kuramam ben. Bu hayat bana göre değil. Ben yapamam...

Gizliçocuk: Neden sillage?

Hayatımda, ilk defa yapmayacağım bir şeyi yaptım ve ona hislerimi söyledim.

Aydakiçiçek: Annem benim yüzümden öldü gizli, ben yapamam. Onun yaşamadığı bir hayatta yaşayamam ben yapamam.

Sonlara doğru, gözlerim buğulandığı için yazdıklarım hatalı olsa da onları silip tekrar yazma zahmetine girmedim. Yastığımı alıp yüzüme gömdüm ve hıçkırıklarımın, halama ulaşmamasını diledim.

Gizliçocuk: Çağla, güzelim saçmalama.

Yazdıkları sadece buydu. Ardından çalan telefonum ile kendime biraz çekidüzen vermek adına yanaklarımı sildim ve ardından telefonu açtım.

"Çağla?" diye soru soran bir tınıyla konuştu.

"Efendim?"

"Ağlama sillage," dedi titreyen sesi ile. Konuşmadım, o da konuşmadı. Sanki sessizlik bir yapıştırıcıymış gibi benim kırılan kalbimi onarmaya çalışacaktı sanki.

"Güzelim kendine işkence çektriyorsun, yapma böyle. Annen seni görseydi, böyle olmasını ister miydi?"

Çenem titrerken konuşamadım. Kısa bir zaman diliminden sonra tekrar sordu, "Annen seni böyle görmeyi ister miydi Çağla? Kızını acılar içinde kıvranırken görmeyi ister miydi?"

"İstemezdi herhalde," diye mırıldandım.

"O zaman neden kendine işkence çektiriyorsun? Sence de artık bazı şeylerin değişme zamanı gelmedi mi?"

Kafamı yatağımın başlığına dayadım. "Değişim o kadarda kolay bir şey değil gizli."

"Tamam bende kolay demedim ama denemeye değmez mi sence de? Bunu annen için yapamaz mısın? Onun hatrına bunu deneyemez misin?"

"Beni annemden vurmaya çalıştığını fark ediyorum, " dedim ağlamak ile gülmek arasında gidip gelirken, sertçe soluğunu bıraktığında, güldüğünü anladım.

"Tamam, yakalandım galiba. "

Ondan sonra tek bir çıt sesi dahi aramızdan geçmemişti.

"Seni buna zorlayamam ya da istemediğin bir şey yapmanı isteyemem ama olursa hayatını değiştirmek istersen, ben burdayım sillage. Seninle her acıya göğüs germeye varım."

"Gizli..."

"Efendim güzelim?"

"Teşekkür ederim, yanımda olduğun için. "

"Teşekkür etmene gerek yok sillage."

"Peki ya, ben hayatımı nasıl değiştirebilirim gizli?"

Gülüşünü burdan hissettim. "Gözlerini kapat ve bir dilek dile, sen imkansızı dilediğini biliyorsun fakat onun gerçekleşip gerçekleşmeyeceğini bilmiyorsun... Hayatini işte böyle değiştireceksin sillage."

Onun dediği ile hayal kurmaya başlasam da günün yorgunluğu ile kapanan gözlerime, yorgun vücudum daha fazla dayanamadı. "Ben uyuyacağım, " dediğimde gözlerim kapandı kapanacaktı.

"İyi geceler, kokusuna aşık olduğum kadın," diye mırıldanışı, kulaklarıma doldu ve bu sözleri de uyumadan önce duyduğum son sözler oldu.