İYİ OKUMALAR
36.Bölüm

Miray’ın Anlatımıyla:

Hayır, bu gerçek olamaz, Miraç ... o çok kötü görünüyor. Her yerinden kan akıyordu gözünü bile açamıyordu.

o...o ölüyor muydu?

Sesler duyuyordum. Deniz abinin sesiydi miraç'ın başındaydı bir şeyler söylüyordu telefonda birileri ile konuşuyordu ama ne dediğini anlamıyordum sadece miraç'a bakıyordum

Her yeri kan olmuş ikizime bakıyordum. Hareket bile edemiyordum

Deniz’in Anlatımıyla:

Miray'ın çığlığı ile koşarak kapıya gittiğimde gördüğüm görüntü çok kötüydü. Miraç kanlar içinde yerde yatıyordu miray ise donmuş bir şekilde başındaydı. Kendime gelip Hızla miraç'ın yanına gidip nabzını kontrol ettim.

Çok yavaştı ama atıyordu

"miraç beni duyuyor musun abicim bana bak... miraç beni duyuyor musun?" Hareket etmedi. Gözünü açmadı hiçbir şey söylemedi. Gözümden yaşlar akıyordu.

Çok kötü görünüyordu. Ne olmuştu nasıl bu hale gelmişti. Üstümde ki hırkayı çıkarıp miraç'ın karnında ki yaraya bastırdım. Karnında büyük ihtimalle derin bir yara vardı çünkü kan akışı çok hızlıydı

Başımı kaldırdığımda miray'ın olduğu yerde miraç'a baktığını gördüm hareket bile etmiyordu

"miray kendine gel MİRAY" Bağırmam ile irkilerek bana baktı. Bakışları donuklaşmıştı ne yaptığını bilmiyordu

"miray buraya gel" Miray bilinçsizce dediğimi yapıp yanıma geldi ve yere çöktü. "sıkıca baskı yap tamam mı telefonumu alıp geliyorum"

Sadece bakıyordu. Zor olduğunu biliyordum ama kendine gelmesi lazımdı "miray kendine gel şuan sana ihtiyacım var hadi abim"

Ellerini kaldırıp hırkanın üstüne koyduğunda ayağa kalkıp koşarak içeriye gidip telefonumu aldım ve ambulans çağırdım. Daha sonra tuna abimi aradım ilk çalışta açtı

"efendim deniz" Endişesi, korkusu sesine yansımıştı.

"a-abi... miraç çok kötü durumda her yeri kan içinde ambulans çağırdım" Korkudan konuşamıyordum, kardeşimin ölmesini istemiyordum Sert bir fren sesi duydum ardından tuna'nın endişeyle bağıran sesini

"ne demek çok kötü deniz ne diyorsun"

"abi hastaneye gidiyoruz şimdi oraya gelin" Dışarıdan ambulansın siren seslerini duyduğumda telefonu kapatıp hızla dışarı çıktım. Miray baskı uygulamaya devam ediyordu. Yanlarına gittiğimde miraç'ın gözlerini hafif açtığını gördüm

"miraç iyi olacaksın dayan tamam mı abicim dayan iyi olacaksın" Ağzını açtı bir şey söylemeye çalıştı ama ağzından çıkan tek şey kan oldu elimin tersi ile ağzında ki kanı sildim.

Ambulans doktorları geldiğinde miray'ı kenara çekmeye çalıştım o ise buna izin vermiyordu sıkıca miraç'ın tişörtünü tutuyordu

"miray hadi gel... bırak doktorlar baksın"

Miraç'la miray'ı zar zor ayırdıklarında miraç'ı ambulansa aldılar miray sadece bakıyordu hiçbir tepki vermiyordu " Karaca hastanesine gideceğiz"

Ambulansın kapıları kapandığında miray'ı kendime çevirdim. Bomboş bakıyordu sadece ağlıyordu. Şoka girmişti

"miray o iyi olacak duydun mu beni iyi olacak"

Hiçbir tepki vermedi. Sadece ellerine bakmaya devam etti. ızla arabamın anahtarlarını alıp miray'ın yanına döndüm. Onu yan koltuğa oturttuğumda direksiyona geçip arabayı çalıştırdım

Tuna’nın Anlatımıyla:

Hastanenin önünde bekliyorduk. Kalbim ağrıyordu kendimi ölecekmiş gibi hissediyordum. Kardeşimin durumu neydi? Ne kadar kötüydü

Korkuyordum. Kardeşimi kaybetmekten deli gibi korkuyordum. Abim sinirle dolaşıyordu

"nerede kaldı bu s*ktiğimin ambulansı" Ambulans sesini duyduğumda bakışlarımı oraya çevirdim. Ambulans önümüzde durduğunda kapıları açıldı ve onu indirdiler

"m-miraç" Çok kötüydü. Her yeri kan içindeydi. Gözleri kapalıydı. Onlar koşarak içeriye girdiğinde arkadan gelen araba hızlı bir frenle önümüzde durduğunda arabadan Deniz indi. Koşarak yanlarına gittim

"siz iyi misiniz?"

"m-miray o şokta sanırım tepki vermiyor" Koşarak miray'ın yanına gittim. kapıyı açtım ve ona baktım. Ağlıyordu. Ellerini yumruk yapmıştı ve sadece ellerinden süzülen kana bakıyordu

"miray abim ben buradayım... miraç iyi olacak sana söz veriyorum"

Kemerini çözüp kucağıma aldım ve abimlerin arkasından acile girdik. Deniz kenarda ağlıyordu. Abim ortalarda görünmüyordu ama içeride bir kargaşa olduğu belliydi

miray'ı boş bir koltuğa oturttum önünde diz çöktüm ve göz yaşlarını sildim. İçim acıyordu ama güçlü olmalıydım. Ben onların abisiydim. Benim güçlü olup onları sakinleştirmem lazımdı

"abim bana bak ona hiçbir şey olmayacak" İçimden bunun için dualar ediyordum. Kardeşime bir şey olması, buna dayanamazdım. Hiçbirimiz dayanamazdık

Miray sadece karşıda ki kapıya bakıyordu. Ağzını bile açmıyordu

Yazar’ın Anlatımıyla:

Herkes dağılmıştı. Daha bu sabah çok mutlulardı. Birlikte kahvaltı yapıyorlardı şimdi ise hastanede miraç'tan iyi bir haber bekliyorlardı. Odanın kapısı açıldığında içeriden ilk önce kardeşine bir olacak korkusu ile deliye dönmüş oğuz çıktı.

Miray dışında herkes ayaklanıp yanına gittiğinde oğuz bir açıklama yapmadan miraç'ı çıkardılar

İşte o an miray ayağa kalktı. Sedyeyle önünden geçen kardeşine baktığında koşarak yanına gitmeye çalıştığında oğuz ve tuna onu kolundan yakaladılar

Onu durdurmaya çalışıyorlardı. Miraç'ı ise ameliyata almışlardı. Karnında ki kesik çok derindi ve bir sürü kırığı, bir sürü yarası vardı. Miray çırpınıyordu, abilerinin güçlü kollarının arasından kurtulmaya çalışıyordu ama tuna ve oğuz buna izin vermiyorlardı

Daha sıkı tutuyorlardı, Kardeşlerinin bu halleri onların kalplerini parçalıyordu. Miray konuşmuyordu, bağırmıyordu sadece çırpınıyordu ikizinin yanına gitmek istiyordu. Eğer onun yanına gitmezse ikizinin ondan gideceğini düşünüyordu. Korkuyordu

Miray'ın çırpınarak dizlerinin üzerine çökmesi ile tuna kolunu bıraktı ve oğuz küçük kızına sarıldı. Miray onun hep istediği küçük kızıydı. Onu uzun zamandır kızı gibi görüyordu. Onun babası olmak istiyordu

"m-miray yapma güzelim lütfen yapma" Oğuz ne yapacağını şaşırmıştı. Kardeşinin ameliyatına giremiyordu. Kızını sakinleştiremiyordu kardeşleri dağılmıştı her şey birbirine girmişti

Miray'ın oğuz'un kollarına yığılması ile oğuz'un içinde ki korkuya korku eklenmişti. Kardeşlerinin gözlerini kapatmasından korkuyordu. Onlarında anne ve babası gibi gideceklerinden korkuyordu

"sedye getirin" Oğuz'un gür sesi koridorda yankılandığında hemşireler sedye getirip miray'ı boş bir odaya aldılar

Oğuz’un Anlatımıyla:

Neden her şey bir anda mahvolmak zorundaydı. Biz mutlu olamaz mıydık? Bizi geçtim ikizler onlar hiç mi mutlu olamayacaktı. Her seferinde daha kötü bir şekilde yere mi çakılacaklardı

Şuan ne yapmam gerektiğini bilmiyordum dayanamıyordum. Kardeşlerimden biri içeride canı ile uğraşıyordu. Diğerlerinin ağlamaktan içleri çıkmıştı

Miray... benim küçük kızım ise sakinleştiricilerden dolayı uyuyordu. B*k gibi olan psikolojisi daha kötü olmuştu

"a-abi dayanır demi? Bırakmaz bizi" Tuna'nın sorduğu soru ile yutkunamadığımı hissettim.

Bırakmazdı. Bırakamazdı. Gitmesini istemiyordum. Bizi bırakmasını istemiyordum. Bir şey diyemedim sadece sarıldım ona verebilecek bir cevabım bile yoktu

Tuna ona sarıldığım an hıçkırarak ağlamaya başladı "abi n-neden hiç m-mutlu olamıyorlar n-neden ya neden"

"ağla kardeşim ağla"

tuna'nın daha çok ağlaması ile bende hiç durmayan gözyaşlarımı dökmeye devam ettim, lütfen bizi bırakma miraç lütfen

koridorda kopan büyük gürültü ile volta attığım yerde durdum. İleriden miray'ın sarsak adımlarla geldiğini gördüm. Arkasından deniz onu durdurmaya çalışıyordu

deniz onu tuttuğunda miray onlardan kurtuldu ve koşarak yanıma gelip bana sarıldı. ağlamaya başladığında ona sıkıca sarıldım. Düşeceğini anladığım an onu kucağıma alıp kenarda ki koltuklara oturdum

hıçkırıkları gözyaşları canımı yakıyordu. kalbimi paramparça ediyordu

Miray’ın Anlatımıyla:

Ölmesini istemiyorum. Beni bırakmasın, Biz daha mutlu olmadık ki daha yapacak çok işimiz var. 'ölme miraç lütfen dayan lütfen yaşa miraç" Ben o olmazsa yapamam onsuz yaşayamam... nasıl yaşanır bilmiyorum ki ben hep onunlaydım.

Hep birlikteydik şimdi beni bırakamazdı, Kafamın içinde bir ses duydum

'çok kötüydü miray o daha fazla kaldıramaz o ölecek' Kafamın içinde duyduğum ses ile ağlamam arttı. Kabul etmiyordum. Ölemezdi. Daha sonra başka bir ses duydum

' o seni bırakamaz miray geri dönecek' Başka bir ses daha duydum ' senin yüzünden ölecek'

'ölecek o miray'

'yalnız kalacaksın'

Kafamın içinde binlerce ses vardı. hepsi bir şey diyordu ve ben susturamıyordum Ellerimle kulaklarımı kapattım belki susarlar diye ama susmadılar

Sonra bir ses duydum. Kafamın içinde ki bütün sesleri susturan o sesi... abimin, abamın sesini duydum

"miray o iyi olacak" inanmak istiyordum. Ona güvenmek istiyordum

SON

Nasıldı?