42.Bölüm
Oğuz’un Anlatımıyla:

Miray yolun yarısında uyuyakalmıştı "a-abi lütfen aklıma gelenin olmadığını söyle" Dikiz aynasından bize baktığında ona cevap vermedim ama bakışlarımdan anlamıştı

Sinirle elini diresiyona vurdu. miray'ın El bileklerinde ki yaralara baktığımda kanaması çok azalmıştı. Hastaneye geldiğimizde hemşireler sedyeyi getirdiklerinde miray'ı yavaşça sedyeye bıraktım

"Burak beye haber veriyoruz hocam"

"hayır ben kontrol edeceğim" Onu içeriye alıp müdahale için bir odaya götürdük. Herkes çıktığında miray'a bir serum bağladım. Serum'a sakinleştirici verdikten sonra kesiklerini pansuman yaptım, morluklarına krem sürüp üzerlerine bant yapıştırdım

Görüp rahatsız olmasını üzülmesini istemiyordum. Üstündekileri çıkardığımda gördüğüm tırnak izleri nefes alamama neden oldu

Onları tek tek ilaç sürüp bant yapıştırdım üstüne önceden getirttiğim eşofman takımını giydirdim. Saçlarından öpüp sedyeyle onu çıkarıp miraç'ın odasına götürdüm. Kapıyı açtığımda deniz yanımıza geldi. Sedyede yatan miray'ı gördüğünde derin bir nefes aldı

"çok şükür iyi mi?"

"iyi... iyi olacak" Deniz kenara çekildiğinde içeriye girdik. Miraç yataktan doğrulup bize baktı

"m-miray" Tuna hızla yanına gitti "abim o iyi sadece uyuyor... duydun mu geldi yanımıza artık bizimle" Miraç'ın gözünden yaşlar akıyordu. Odanın boş olan yerine miray'ın sedyesini koyduk.

"ona bir şey olmamış demi o adam ona zarar vermemiş" Nasıl söyleyecektim ona, tuna ile birbirimize bakıyorduk

"bir şey söyleyin... zarar verdi demi?" Onun yanına gidip yanına oturdum. gözlerinin tam içine baktım "yetişemedik, üzgünüm" Gözünden yaşlar akıyordu. Elimle gözyaşlarını sildim

"o nasıl" Ona yalan söylemeyecektim "iyi değil bulduğumda şoktaydı. Herkesten korkuyordu uyanınca bu korkusu devam edebilir"

"s-susmaz demi? Yine sessiz olmaz demi abi?" Onun korkusunun miray'ın susması olduğunu anladım "konuşturacağız susmasına içine kapanmasına izin vermeyeceğiz, hadi kapat gözlerini dinlenmen lazım ağrın var mı?"

Başını evet anlamında salladığında ayağa kalktım. Saçlarını okşayıp alnından öptüm

"serumuna ağrı kesici koyacağım" Başını tamam anlamında sallayıp gözlerini kapattığında ağrı kesici verdim. Miray'a baktığımda o da uyuyordu

Hepimiz yıpranmıştı. En çokta ikisi... deniz'in hıçkırması ile ona döndüm. Onu son zamanlarda çok boşlamıştım. Hepsine yetişmeye çalışıyordum ama olmuyordu. Ayağa kalkıp yanına gittim. onu kendime çekip sıkıca sarıldım

"iyi olacağız"

"hep daha kötü oluyoruz ama" Haklıydı iyi bir abi değildim. Onlara yetmiyordum. ne düşündüğümü Anlamış olacak ki başını kaldırdı "sen harikasın abi hepimize yetmeye çalışıyorsun sana kızmıyorum... b-ben hayata kızıyorum seni üzmek istemedim"

"biliyorum aslanım biliyorum sorun yok hadi siz eve gidin üstünüzü değiştirin ikizlere de kıyafet getirin yarın sabah eve döneceğiz" Deniz mutlu olmaya çalışarak bana bakıyordu

"onlara evde sürpriz hazırlayabilir miyiz?" Bu çok güzel bir düşünceydi miraç'a iyi gelirdi ama miray onu korkutabilirdi

"çok büyük bir şey yapmayın olur mu miray şuanda ilk geldiği günden daha çok korkuyor" Hayal kırıklığı ile bana baktı sonra tekrar gülümsedi "tamam o zaman sadece yemek yaparız bir de ona şemsiye çikolata alırız olur mu? K-korkmaz demi?"

"korkmaz çok iyi düşünmüşsün" Ona tekrar sarılıp tuna'ya baktım. Gitmek istemediğini biliyordum

"hadi tuna deniz'i eve tek yollayamam"

"biliyorum ama onların yanında da gitmek istemiyorum"

"yarından sonra hiç ayrılmayacağız hadi abim bir iki saate uyuyun" İkisi de odadan çıktığında kenarda ki koltuğa oturdum. uyuyan, yaralı ikizleri izledim. Onların ruhlarını öldürmüşlerdi

...

Duyduğum çığlık sesi ile sıçrayarak uyandım. Koltukta uyuyakalmıştım. İkizlere baktığımda miraç miray'ın yatağına oturmuş onu uyandırmaya çalışıyordu

Hemen yerimden kalkıp yanlarına gittim. miray ter içinde kalmıştı sayıklıyordu çığlık atıyordu. "miray uyan güzelim hadi uyan gerçek değil" İkimizde onu uyandırmaya çalışıyorduk miray sıçrayarak uyandığında ağlayarak ikimize baktı korkuyla geri çekildi

Yine aynısı olmuştu yine bizi hatırlamamıştı

"miray bak biziz abin burada ben buradayım hadi güzelim bak bana"

"kızım biz buradayız orada değilsin biz yanındayız" Başını kaldırdı bir süre bize baktıktan sonra boynumuza sarılıp hıçkırarak ağlamaya başladı. miraç ona sarıldığında bende ikisine sarıldım.

"biz yanındayız güzelim artık seni yanımdan ayırmayacağız ikinizi de yanımdan ayırmayacağım zarar görmenize izin vermeyeceğim... hadi biraz daha uyuyun dinlenin" İkisinden de ayrıldım. Miray'ı yavaşça yatağa bıraktım yanından kalkıp miraç'ın yatağına gitmesine yardım ettim

Onu da yatırdıktan sonra alnından öptüm

"kimse size zarar veremeyecek yarın evimize gideceğiz hadi kapat gözlerini" Yanağından öpüp miray'ın yanına gittim. hala korkuyordu

"birlikte uyumak ister misin?" Başını evet anlamında salladığında yana kayıp bana yer açtı ayakkabılarımı çıkarıp yanına yattığımda onu yavaşça kendime çektim. Saçlarından öptüm

Ağlaması durduğunda nefes alışları normale döndü. Bir süre sonra miraç'ta uyumuştu. Gözlerimi kapattım

...

sabah olmuştu. gece boyunca İkizler sürekli kabus görmüştü. Uyuyan miray'a baktım 40 dakika önce uyumuştu. Onu uyandırmamaya dikkat ederek yataktan kalkıp odada ki banyoya gittim. işlerimi halledince yanlarına döndüm.

Bugün eve gidecektik. Uzun bir süre bu hastaneye kardeşlerimle gelmek istemiyordum. Ayakkabılarımı giyip miraç'ın yanına gittim. tansiyonunu kontrol ettikten sonra saçlarını okşamaya başladım

"abim uyan hadi yaralarına pansuman yapıp kontrol etmem lazım" Miraç gözlerini yavaşça açtıktan sonra yüzünü buruşturdu. Ağrısı vardı bu ağrıları uzun bir süre daha devam edecekti.

Yaraları çok kötü bir durumdaydı "abi günaydın"

"günaydın yaralarını kontrol etmeme izin verir misin?" Başını salladığında yaralarını kontrol etmeye başladım

...

Miraç'ın yaraları iyiye gidiyordu bir iki açılma vardı ama sorun yoktuk. Miray 5 dakika önce korkuyla uyanmıştı. Dün gece tuna'nın getirdiği kıyafetleri elime aldım

"miray üzerini değiştirmen için hemşire çağırayım mı?"Başını hayır anlamında sallayıp ayağa kalktı ve banyoya geçti. Uzun bir süre insanlardan uzak duracağını biliyordum. hatta deniz ve tuna'ya da uzak duracaktı

"miray gelene kadar senin üstünü değiştirelim ve gidelim uzun bir süre gelmenizi istemiyorum"

"emin ol bende istemiyorum abi" Gülümseyip üzerini değiştirmesine yardım ettim.

Miray’ın Anlatımıyla:

Hala korkuyordum. İnsanlardan, her şeyden üstümü değiştirmek için eşofman takımını çıkardığımda her yerimde minik bantlar vardı. Altında ne olduğunu biliyordum morluk ya da ondan kalan izler vardı. o izlere daha çok bakmak istemediğim için üzerimi değiştirdim.

Banyodan çıktığımda miraç'ın yanına gittim. hazırlandığımızda hastaneden çıkıp arabaya bindik. Kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum. Sesler yine konuşmaya başlamıştı

"bitmedi miray geri gelecek"

"geri gelecek"

"sen artık kirlendin"

Elimle kulaklarımı kapattım. gözlerimi kapatıp onların susması için içimden yalvarmaya başladım. susmalarını istiyordum. bunları duymak istemiyordum.