Lütfen yorum yapmayı unutmayın!!!

İYİ OKUMALAR

,8.Bölüm

Miraç hala ağlamaya devam ediyordu. Sakinleşmiyordu. Bazen bir şeyler söylüyor kollarımdan çıkmak istiyordu ama onu bırakmamıştım. Hiç bu kadar uzun sürmemişti ve ben korkuyordum.

adım sesleri ile bakışlarımı miraç'tan ayırdım. en büyükleri olan oğuz bize doğru bir adım atmıştı.

"Miray" Miraç'ın fısıltılı sesi ile ona döndüm. Başını bana saklamıştı. Kimsenin onu görmesini istemiyordu. Biz iki kişi olabilirdik ama tek bir ruhumuz vardı.

O cesaretimizdi, korkusuzumuz, güçlümüzdü, Kimsenin onun güçsüzlüğünü görmesini istemiyordu

Başımı kaldırıp onlara baktım. "yaklaşmayın" İlk defa başka biri ile konuşuyordum. Miraç için konuşabilmiştim. Oğuz'un adımları durdu. İkimize bakıyordu

" ne oluyor" Cevap vermedim miraç'ın elini sıkmaya devam ettim. Ağlamaları durmaya başladığında onu yerden kaldırdım. Tuna yanımıza geldi ve miraç'ın koluna girdi. Onunla birlikte yukarı çıktık.

Miraç'ı yatağa yatırdık, rahat uyuması için perdeleri kapatacaktım. kalktığım an miraç elimi daha sıkı tuttu. "gitme... Sana zarar verirler" Buruk bir tebessüm ile ona baktım ve elini sıkıca tuttum. Bugün güçlü durma sırası bendeydi.

"gitmiyorum sadece perdeleri kapatacağım" Miraç küçük bir çocuk gibi omuzlarını silkti ve beni yanına çekti. Yatağa oturduğumda bana sıkıca sarıldı ve kendini bana sakladı.

Onun saçlarını okşarken bize, bizi tanımaya anlamaya çalışır gibi bakan Tuna'ya baktım. "şey perdeleri kapatır mısın?"
Başını salladığında hızlıca odada ki perdeleri kapattı.

onlardan hala korkuyordum, odada durmasını istemiyordum ama gitmesini söyleyecek cesaretimde yoktu. Miraç'a sıkıca sarıldım kafamı onun başının üstüne koydum

Tuna'ya bakmamaya çalışıyordum miraç'ın elini sıkıca tutuyordum. Kendi korkumun geçmesini bekliyordum. miraç odanın karanlığı ile gözlerini kapatmıştı. normalde karanlıktan korkardım ama miraç'ın ışıkta uyuyamadığını biliyordum.

miraç'ın uyandığı zaman bu olanları hatırlamayacağını biliyordum. kendini kaybetmişti işte, beyni kendini geçmişe kilitlemişti.

Tuna'ya baktığımda hala bize bakıyordu. Bir cevap istiyordu ama ona cevap veremezdim şuan olmazdı. Geçmişe gidemezdim

Gözlerimi kapatıp miraç'a sarıldım. Odanın kapısının sesini duyduğumda tuna çıkmıştı. Birazda olsa rahatlamıştım. Miraç'a sarılıp uyumaya çalıştım

Oğuz’un Anlatımıyla;

Pişman olmuştum... hepde çok pişman olmuşttum. neden beklemiştim ki, neden öğrendiğim anda gitmemiştim, anneme neden söylememiştim. neler olduğunu bilmiyordum. ama o evde kötü şeyler yaşadıkları belliydi. belki erken davransaydım onları kurtarabilirdim.

belki de bu eve geldikleri ilk gün korkularımı bir kenara bırakmalı ve onlara sarılmam lazımdı.

Cansu ve caner'in yaptıklarını o çocuklara yıkmamalıydım. Miraç'ın kardeşinin kollarının arasında ağlaması çok kötüydü, o halleri gözümün önünden gitmiyordu.

Canımı yakmıştı

...

çalışma odasında bilgisayardan araştırma yapıyorduk. ikizlerin deli raporu olduğunu ve miraç'ın sinir hastası olduğunu öğrendiğimde tuna ile göz göze geldik. bende sinir hastasıydım. En ufak bir olayda kriz geçirirdim ve bu kriz beni çok yorardı canımı yakardı

Peki o... onun yaşı daha çok küçük bu acıya nasıl dayanıyordu?

Ya bu onun tek acısı değilse

Ya daha fazlası varsa, tunanın konuşması ile kendime geldim. "abi ne yapacağız" bu olanlardan onunda etkilendiğini biliyordum. onunda benim gibi canının yandığına emindim.

"önce bize alışmalarını sağlayacağız" başını salladığında diğer bilgisayardan instagrama girip hesaplarını bulmaya çalıştım

Ama yoktu hiçbir sosyal medyada hesapları yoktu onlarla ilgili bir yerlerden bilgi bulmam gerekiyordu. o deli raporunun neden olduğunu, neyden bu kadar korktuklarını bilmem lazımdı.

Sanırım tek çarem eski evlerine gitmekti. O adama soracaktım. Ya da mahalleye soracaktım. tuna 5 dakika önce şirkete gitmişti, minik bir sorun çıkmştı. Odamdan çıkıp ikizlerin odasına gittim. Kapıyı tıklattıktan sonra yavaşça açtım.

Uyuyorlardı. Miraç miray'a belinden sarılmış uyuyordu

Sanki uyurken bile onu bir tehlikeden korumaya çalışıyordu

kapıyı kapatıp odadan çıkacakken koridordan yansıyan ışıkla bir şey gördüm. Miraç'ın beyaz tişörtü kırmızı olmuştu.

Bu, bu kandı

Ayaklarımın bağı çözüldü. Beynim durmuştu

Yavaş adımlarla oraya gittim. Yere diz çöküp göreceklerimden korkarak tişörtü sıyırdım. Gördüklerim karşısında nefes alamadığımı hissettim. Boğazımda bir şey oluştu. Kalbim yavaşladı.

Sırtında bir sürü bandaj vardı çoğu kanıyordu bir iki tanesinin bandajı açılmıştı kesikler vardı. şiddet görmüş hastalarımda olan kesiklerden vardı

Benim kardeşimin vücudunda bir sürü kesik vardı. hızla ayağa kalkıp odadan çıktım merdivenleri inerek kimseye bir şey demeden dışarı çıktım. Koşmaya başladım. nereye koştuğumu bilmeden koşmaya başladım

SON

Nasıldı?