* Yanlızlık kader olabilirmiydi ,belki de kaderdi acı çekene *

* Acı çekerdi insan yanlız olunca , belki hafiflerdi acı paylaşabilecek birini bulunca .*

🦋

Birilerine anne baba demek kolay bir şeymiydi, çocukları evlat edinmek çok kolay mıydı? Kim bilir ama bir şey vardı Can ve ışık asla ayrılmazdı onlar bir birinin olmayan ailesiydi.

Yine günler ışığın yaramazlıkları ve canın onun peşinden koşmasıyla su gibi akıp gitmişti ta ki bir evlat edinmek isteyen aile gelesiye kadar .

Gelen aile ışığı evlat edinmek istiyordu çok güzel bir çocuktu ışık uzun kahve rengi saçları, yeşil gözleri ve pembe yanakları ile her aile aklından onu evlat edinme fikrini aklından gecirirdi ama ışık cancan dan ayrılmak istemediği için evlat edinmezlerdi. Can ciddi bir çocuktu , siyah saçlı ,açık tenli ve kahverengi gözlüydü o da isik gibi evlat edinmeyi reddederdi .Bu sefer farklıydı ama aile onları ayırmayıp ikisinide evlat edinmek istiyordu .

Işık çok heyecanlıydı yarın okuldan geldiğinde yeni ailesini görecekti durmadan içinden ailesinin cancana ve kendisine nasıl davranacağını düşünüyordu sabahla hiç uyumayıp yatağın içinde durmadan dönüp durmuştu . Can ın durumu ondan farklı değildi o da düşünüyordu durmadan içinde küçük de olsa bir korku vardı yeni ailenin eski Ailesi gibi olmaması için durmadan içinden dua ediyordu ışığa zarar gelmesinden korkuyordu,ışık onun tek ailesiydi .

Can ışığın dünyadaki kötülükleri görmesini istemiyordu onu bu zamana kadar korumuştu bundan sonrada koruyacaktı. Işığın çok temiz bir kalbi vardı o kalp kırılmamalıydı, Can düşünürken uykuya dalmışım bile.

Sabah olduğunda Can kolundan sarsılmasıyla gözlerini aralamıştı,karşısında heyecanlı bir adet ışık bulunmaktaydı yüzünde istemsiz bir gülümseme belirtmişti.

"Hadi cancan kaaalk artık okula gidelim lüüütttfeeen "

Başka bir gün olsa ışığı okula gitmek için zor ikna ederdi ama bugün başkaydı,

" Bugün geç gidelim ışık sen hep geç gitmek isterdin al istediğin gibi yapalım "

Işık hemen yüzünü asıp dudaklarını büzmüş kendince şirin olmaya çalışıyordu.

" Cancan birdaha öyle söylemeyeceğim lütfen gidelim hadi nooooğluuur"

Can kahkaha atıp okul için hazırlanmaya başlamıştı bile ışık canın hazırlandığını görünce koşarak hazırlanma yarışına girmişti.

***

" Cancan sence nasıl birileri ? Bize kızıp ceza verirlermi ? Acaba başka çocukları var mı ? Cancan bizi severler mi?"

Işık yine ve yine soru bombardımanına başlamıştı sabahtan akşama kadar sormadığı soru kalmamıştı soruları bitince baştan tekrardan başlıyordu .

"Biraz sabret ışık yolumuz az kaldı yetimhaneye varınca bütün cevaplarını alacaksın tamam mı?"

Işık tamama anlamında kafasını sallayıp başka bir şey sormaya başlamıştı ,

"Cancan sen büyüyünce ne olacaksın?"

Can ın yüzünde buruk bir gülümseme oluşmuştu Can hiç hayal kurmamıştı ki bu zamana kadar her zaman korkmuştu hayal kurmaktan geçmişin izleri ve geleceğin belirsizliği korkutuyor du onu . Işığın sorusunu cevapsız bırakmamak için,

"Öğretmen olacağım ışık çocukları koruyup doğru ve yanlışı öğreteceğim"

O an Can ın kalbinde küçük bir hayal belirmişti belki küçük masum yalanı gerçek olurdu ,bu sefer Can sordu yüzündeki buruk gülümsemeyle .

"Ee peki ışık hanım siz ne olacaksınız anlatın bakalım "

Işık düşünmeden hemen cevabını vermişti bile ,

"Ben resim çizeceğim cancan böyle bir sürü boya kullanacağım "

Işık hem heyecanlı heyecanlı anlatıyor bir yandan da iki elinin parmaklarını havaya kaldırıp gösteriyordu. Işığın çok renkli bir kişiliği vardı durmadan hayal kurar ,etrafta koştururdu mutlu olmak için bir neden aramazdı .

***

Can ve ışık müdüre annenin odasının önünde çağırılmayı bekliyorlardı. Işık çok heyecanlıydı ya elleriyle oynuyor yada tuhaf sesler çıkartıyordu, Can gergindi ailenin onlara nasıl davranacağını merak ediyordu . Müdüre annenin odasının kapısı açıldığında ikiside hemen toparlandılar .

Müdüre anne onlara kapıyı açıp içeri geçmelerini isaret etmişti. Yavaş adımlarla içeri girdiler içeride bir adam ve kadın vardı ikiside Cana ve ışığa özlem ve sevgiyle bakiyorlardı.

Kadın; orta boylu ,kahverengi saçlı ,ela gözlü ve şirin bir kadındı. Adam ;uzun boylu, siyah saçlı,yeşil gözlü ve sert yüz hatlarına sahip olmasına rağmen gözündeki sevgi kendini belli ediyordu.

Kadın yavaş adımlarla çocuklara yaklaştı ve yere diz çöktü ışıkla aynı boya gelmişti elini uzattı tedirgin bir şekilde,

"M-merhaba ben seher ,sizin isminiz ne ?"

Can ve ışık birbirlerine baktılar ve can cevap verdi .

"Ben Can hanımefendi kardeşim de Nur "

Kadının yüzünde buruk bir gülümseme belirdi .

"Çok memnun oldum çocuklar bu da eşim Eymen ."

Eymen bey çocukların yanina gidip gitmemek de emin değildi çocukları korkutmak istemiyordu yavaş yavaş yanlarına yürüdü ve eşi gibi diz çöktü yüzüne en içten bir gülümseme belirdi . Çocukların tepkilerine bakıp kendini ve eşini anlatmaya başladı,

"Çocuklar sizinle tanıştığım için çok memnunum ben askerim eşim seher de öğretmen eger sizinde onayınız olursa birbirimizi tanımak ve eğer sizde isterseniz sizin anne ve babanız olmak istiyoruz"

Eymen ve seher çocukların verecekleri cevabı can gözüyle bekliyorlar, çocuklar bu teklife sıcak gözle bakıyorlar dı birbirlerine bakarak onayladığı ve Can cevaplarını bildirdi ,

"Bizde tanışmak istiyoruz"

Seher hanım ve Eymen bey bu cevaba çok sevinmişlerdi onların ailelerinde olmalarını istiyorlardı bunun içinde ellerinden ne gelirse yapacaklardı. Çocuklara söylemek istedikleri bir şey daha vardı,

"Aslında çocuklar bizim bir oğlumuz var ismi Alp 12 yaşında Nur dan 2 yaş büyük can dan 3 yaş küçük eğer sizin içinde uygunsa yarın hep beraber bir şeyler yapalım mı?"

Çocuklar için çocukları olması sorun değildi belkide iyi anlaşırlar dı ,yarın buluşmak için müdüre anneye bakti ikiside o izin verirse onlar için sorun yoktu . Müdüre çocukların neden baktığını anlayıp,

"Yarın gidebilirsiniz çocuklar zaten yarın okulda yok ."

Hepsi gülümsemişti Eymen bey ve seher hanım evlerine çocuklarda uyumak için yataklarına geçmişlerdi yarın her kez için yeni başlangıçlar olabilirdi.