* Hayal kurmak güzeldir kabinde geleceğe dair umudun varsa, gerçekleştir hayallerini yanında sevdiklerin duruyorsa.*

🦋

Bugün farklıydı Işık ve Can için yeni bir gelecek güzel bir umuttu , sabah heyecanla kalkıp erkenden yetimhanenin kapısında beklemeye başlamışlardı.

Can ve Işığın bu heyecanlı halleri görülmeye değerdi onları güzel bir gün belkide güzel bir gelecek beklemekteydi.

İkiside heyecanla beklerken önlerinde bir jip yavaşlayıp durdu jipin camı açıldığında seher hanım onlara gülümsüyordu arabadan inip çocuklara sarıldı Can ve ışık hiç bozuntuya vermeden sessiz bir şekilde seher hanımın yönlendirmesiyle arka koltuklara oturmuşlar dı arabanın içinde Eymen beyin bahsettiği oğulları alp de vardı ve onlara sıcak bir gülümsemeyle bakıyordu sanki yabancı değilde yıllardır tanışıyorlarmış gibiydi ,Can ve ışıkta ona aynı samimiyetle arşılık verip sesizce yolu izlemeye başlamışlardı.

Hiç kimse soru sormaya cesaret edemiyordu beraber gideceklere yere kadar sessiz bir şekilde yolculuk yapmışlardı. Araba sakin bir yerde kahvaltıcının durmuştu her kez arabadan inip birbirine bakmıştı Eymen bey çocuklara önderlik edip önden ilerlemiş çocuklarda arkadan onu takip ediyorlardı. Seher hanım en arkadan onlara buruk bir tebessümle bakıp gözünden bir damla mutluluk göz yaşı akıtmış,artık ailesinin tamamlandığını düşünüyordu. Düşüncelere daldığın farkedip yeni ailesine yetişmek için adımlarını hızlandırdı.

Masa kahvaltılıklarla donatılmış her kez başlamayı bekliyordu Eymen bey konuşmak istediği için söze başlamıştı,

"Çocuklar biliyorum size bu ortam ,biz yabancıyız ama inanın ki biz beş kişilik bir aile olmak istiyoruz sizinle iyi günde kötü günde hep beraber olalım istiyoruz bu gün belki sizde bizimle aile olmak istersiniz yada istemezsiniz bu sizin kararınız ve sizi zorlayamayız ama şunu bilin ki burda her zaman bir aileniz olacak ne zaman isterseniz."

Eymen bey çok güzel konuşmuştu Can ve Işık bu aileye girmek istiyorlardı ama hala içlerinde bir tedirginlik vardı ama günün sonunda emin olacaklarını biliyorlardı da.

Işık bu kadar sessiz kalmamıştı zaten bu onun için çok fazla bir süreydi ,

"Peki bizi severmisiniz ?"

Işığın sorusuna seher hanım cevap vermişti en içten gülümsemesiyle .

"Tabiki de ışıkcım biz sizi çok sevdik ve sizin her zaman sevmeye devam edeceğiz ne karar verirseniz bu hiçbir şeyi değiştirmeyecek. Biz sizi tanımak istiyoruz eğer sorun olmazsa bize kendinizi tanıtırmısınız?"

Işık seher hanımı çok sevmişti çok iyi bir insandı iyi insanlar onlara zarar vermezdi ki ışık ailesi olsun istiyordu o duyguyu bilmek öğrenmek istiyordu galiba öğrenecekti de.

Can bu aileyi sevmişti iyi insanlardı eski ailesine hiç benzemiyor onları seveceğini hatta sevdiğini söylüyorlardı bu kadar kolaymıydı ki ,belki de kolaydı bunu bilmezdi ama bildiği bir şey vardı bu aile onlara iyi gelecekti .

Işık hemen kendini anlatmaya başlamıştı bile,

"Ben boyaları çok severim böyle bissürüler ,çiçekleri, kuşları,tatlıyı ve kitap okumayı çok severim ."

Her kez onun heyecanlı anlatımına kahkaha atmıştı, bu sefer sıra Can a gelmişti o da kısaca kendinden bahsetmeye başlamıştı.

"Ben kitap okumayı, müzik dinlemeyi ve gezmeyi severim en değer verdiğim sey ışık tır o benim en kıymetlim."

Son kelimeleri söylerken buruk tebessümü belirmişti yüzünde her kez bilmeliydi Can ın ışığa verdiği değeri böylelikle onu kırmaya çalışırken iki kere düşünürler ,bu ailenin onu kıracağını sanmıyordu ama söylemekte fayda vardı . Can düşüncelerinden kurtulup en baştan beri sessizce onları dinleyen Alp e döndü madem bir birlerini tanıyorlar dı o da onları kırmayıp adım atmayı deneyecekdi.

"Peki Alp sen nelerden hoşlanırsın seni tanımak isteriz "

Eymen bey ve seher hanım Can ın bu girişimine sevinmişlerdi ,alp ise şaşkındı ne cevap vereceğini düşünüp biraz bekledi ve konuşmaya başladı.

"Ben top oynamayı, müzik dinlemeyi, oyun oynamayı severim ve babam gibi asker olmak istiyorum "

Alp başlarda biraz tedirgindi onu sevmezler diye ama ikiside ona arkadaş gibi yaklaşmıştı Can onları çok sevmişti bir abisi ve kardeşi olmuştu çok mutluydu artık hiç yanlız olmayacaktı .

***

Herkes konuşmalarını bitirip güzel bir kahvaltı yapmışlar şirin bir merakla Eymen beyin onları nereye götürdüğünü izliyorlar dı.

Araba yavaşlayıp durduğunda çocuklar ağızları açık bir şekilde karşılarındaki dev lunaparka bakıyorlardı , Can ve Işık Eymen beyin onları böyle bir yere getireceğini düşünmemişlerdi ama Eymen beyin onlara olan bu yaklaşım ve tutumu çocukların kalbini yumuşatmıştı.

Eymen bey ve Seher hanım çocukların ellerinden tutup teker teker her oyuncaklarla oynatmış çeşit çeşit atıştırmalıklar alıp üç çocuğun güzel bir gün geçirmelerini sağlamışlar dı.

Üç çocuk içinde harika bir gün olmuş bir birlerini çok sevmişler di ,gerçek bir aile olduklarını hissetmişlerdi . Işık bir ailesi olmasını çok sevmişti o his harikaydı ve hep hissetmek istiyordu. Can yarım kalan çocukluğunu ışık dışında başka insanların yanındayken tamamlanmış hissetmiş ve son kararını vermişti ışığa sormadan bile ne istediği belliydi o hep birlikte bir aile olmak istiyordu ve olacaklardı da . Gelecekte neler olacağını sadece zamana bırakırakabilirlerdi .

***