1. Bölüm

Klasik bir kış akşamıydı aylin nöbete kalmıştı gayet sakin gidiyordu o sırada hemşire koşarak hocam yaralı geliyo dedi rüya ambulans a doğru koşuyodu hızlı adımlarla koşuyodu ambulansa ulaştığında 2 metre bir adam sedyede üstünde asker kıyafetleriye 27 veya 28 yaşında bir erkek yatıyodu karnından yaralanmıştı.

Çabuk ameliyathaneye çabuk diye bağırıyodu aylin ameliyathaneye koşmakla yetmezmiş gibi nerdeyse uçuyodu sanki o adam onun için çok önemliydi

1 saat geçer

A​​​​m​​​​​​eliyat bitmişti adam kurtulmuştu ama rüya o kadar yorulmuştuki direk intörn doktor odasına gidip uyudu.

Hocam hocam diye bir sese uyandı

He ne oluyo ya dedi uykulu bir sesle

Hocam hastanız uyanmış dedi der demez ayağa kalktı tamam hadi gidelim dedi hızlı adımlarla hasta odasına doğru gidiyordu varınca derin bir nefes aldı ve içeri girdi

Merhaba ben doktorunuz aylin Sönmez dedim

Merhaba bende Yüzbaşı Alparslan Türk memnun oldum dedi

Bende Alparslan bey dedim

Yok beyi atarsan daha güzel olur gibi dedi

Nasıl ne diyim ki Alparslan bey dedim

Alparslan düz Alparslan dedi gülümserken

Tamam Alparslan yaran iyi durumda ama biz bazı tetkitler yapacağımız için biraz seni burda misafir edeceğiz dedim

Öylemi dedi kısık sesle çok şükür dedi gülücektim ama kendimi tuttum

Tam o anda kapı açıldı komutanım diye girdi bir asker belinde silah vardı elimle çekip çıkardım

Ya kimsin sen asker dedim

Tuğrul Özkul Adana emret komutanım dedi

Alparslan asla daha deminki gibi değildi sinirli ve bayat bir gülüşü vardı

Varya birdaha sen buraya silah getir ördek yürüyüşü yaparsın dedim

Emredersiniz komutanım deyip dışarı çıktı

Çıktığı an alparslan gülmeye başladı hatta kahkaha atıyodu

Bende gülüyodum gözleri çok güzeldi kahverengi gözleri kumral saçları beyaz teni kısa sakalları çok yakışıklıydı.Boynunu altında kurt dövmesi vardı kollarında sayısız yara vardı ama asla vatandan vazgeçmemişti. Aşıktı nerdeyse toprağa kapı çalını içeri asker girdi Alparslan ayağa kalktı sesi kalın biri ASKER diye bağırdı Alparslan Emret Komutanım diye bağırdı. Sonra Asker tekbil ver diye bağırdı.ALPARSLAN TÜRK YÜZBAŞI MARDİN EMRET komutanım diye bağırdı anlamıştım aşık olmuştum ben ona bakarken gözlerim sanki o gün denizine kavuşmuştu sanki o benim içindi

ASKER KANAMAN VAR DEDİ hızla yanına gitmiştim kasığında derin bir yara vardı beyfendi sizi dışarı çıkramam gerekiyor dedim dışarı çıktığı an soyun dedim

NE yapıyım

Soyun yaranı dikicem kasığında derin bir yara var dedim

Niye soyunuyorum dedi

Pantolonun üstünden dikemiyeceğime göre soyunman gerekiyoru

Full değil dimi dedi alıngan bir sesle

Yok full değil paltolonu çıkarsanız yeter bana dedim gülerek

Tamam dedi

Merak etme tıpta ayıp olmaz arkamı döndüğümde kasığı açıktı ve bende uyuşturmak için uzandım

İstemiyorum dedi

Neyi istemiyosun Alparslan dedim

Uyuşturma dedi

Canın haddinden fazla yanar dedim

Bişey olmaz sevgili doktorum dedi

İyi tamam ama ben yapamam dedim

Niye ya bende acı olmaz dedi

Alparslan gerçekten yapamam dedim

Zorlamıyorum ama canım yanmaz dedi

Ya niye yanmasın dedim öfkeyle

Sinir yok sağ tarafım da acı hissetmem o yüzden dedi

Ne dedim şaşırmış bir sesle

Operasyon sırasında bacağıma ispat etti kurşun sonra sinirleri aldırdım dedi

Çok acımıştır dedim , bana gülümsüyordu

Yok acımadı o yüzden herhangi bir acı hissetmiyorum kendini rahat hisset dedi

Yok ben yine uyuşturucam haberin olsun dedi

İlla kendi dediğini yapacaksın dimi

Evet burda doktor benim Alparslan bey dedim gülerek

Eeeee biraz senden bahsedelim Aylin hanım dedi

Aylin Sönmez, Karadeniz liyim , doktorum , ailem yok

Nasıl yani, anlatamak istemezsen gerçekten sorun yok

Hayır yani babam askerdi annem babama aşık olmuş oda doktordu o zamanlarda feto nün askerleri yani düşmanlar babamı almışlardı orda babam ölmüş annem ise babamı kurtarmak için düşman askerlerinin attığı konuma gitmiş ben hatırlamıyorum ama onları unutmuyorum.

Kardeşin felan yokmu dedi üzgün bir sesle

Biz yurtta büyüdük beni 18 yaşına kadar evlat edinmediler kardeşimi 5 yaşındayken evlat edindikleri ondan da ayrıldım yani kolay bir çocukluk geçirmedim, gerçi çocukluk yaşadım mı onuda bilmiyorum, yaranı diktim işim bitti ben çıkıyım

Ayağa kalktım yürürken biri belimi kavradı kendine çekip sarıldı

Dök içini, ne kadar yorgunsan, bitkinsen , biriktirdiysen, ağla dök içini , ağlamak caizlik değildir ağlamak gücünün belirgesidir .

Hiç ummadığı bir anda kollarımı ona sarmıştım , sessiz ama bitkin bir şekilde ağlıyodum.
"​​​​​​Ama ben asla ağlamazdım"

AYLİN YEŞEREN